Thursday, November 8, 2007


1 comment:

Kaung Kin Ko said...

အလကာၤေတြ ထိမိတယ္ဗ်ာ။ ေစာလ်င္စြာ ေၾကြခဲ့ရတဲ့ ကိုသက္ဝင္းေအာင္တို ့လို ဝိညာဥ္ေတြ၊ ေထာင္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ ရတဲ့ ကိုမင္းကိုႏုိင္တို ့လို ဘဝေတြ၊ ေဆးကုသဖို ့မရွိလို ့ေရာဂါေဝဒနာကို ၾကိတ္မွိတ္ ခံစားရသူေတြ၊ ေခာတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲျပီး တကၠသိုလ္ေတြကို ေတာ ထဲပို ့လို ့ေတာေခါင္ေခါင္က ေက်ာင္းထဲမွာ သင္မယ့္ဆရာကို ေမွ်ာ္ျပီး အခ်ိန္ေတြ အလဟႆ ျဖစ္ခဲ့ ရတဲ့ ေန ့စြဲေတြ၊ မီးေမွာင္ေမွာင္မွာ ျခင္ေဆးထြန္းျပီး computer program တပုဒ္ကို စာရြက္ေပၚမွာ ေရးခဲ့ရတာေတြ အကုန္လံုးကို စုျပံဳျပီး ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္ဗ်ာ။ ကိုေဆာင္းရဲ ့ကဗ်ာက မတရားမွဳေတြကို ပိုမို အရွိန္ျမွင့္ တုိက္ခိုက္လိုစိတ္ကိုေမြးဖြားေပးပါတယ္။