”တိုက္ပြဲထဲကထပ္ဆင့္တိုက္ပြဲေခၚသံ”
သြားႏွင့္သူတို႔ရဲ့ ေစးထန္းထန္း ေသြးလမ္းေတြထက္မွာ
ေၿခရာ၊ ဖိနပ္ပ်က၊္ လြယ္အိတ္ေဟာင္းတလံုး
ၿပီးေတာ့လူလံုးမလွေတာ့တဲ့ က်န္ရစ္သူမိသားစု
ၿပဳစုသူမဲ့ေနတဲ့ လသားအရြယ္လူမမယ္
အၿပစ္မဲ့ ေထာင္တြင္းအက်ဥ္းသား
ကြဲရွသြားခဲ့ၾကတဲ့ႏွလံုးအိမ္မ်ားစြာ
ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာလဲၿပိဳက်သြားတဲ့ မိဘေတြရဲ့အိပ္မက္ေတာင္
အေမွာင္ဖံုးသြားတဲ့ သားမယားေတြရဲ့မနက္နဲ႔ညေန
မ်က္ရည္စေတြတြဲခိုေနတဲ့ ခ်စ္သူတို႔ရဲ့ေဆြးေၿမ့မ်က္ဝန္း
လစ္လပ္သြားတဲ့ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္စာရင္းထဲကနာမည္တခ်ိဳ႕
ဆြမ္းခံၾကြကိုရင္နဲဲ႔ဘုန္းၾကီးမရွိေတာ့တဲ့နံနက္ခင္း
ကုလားတက္ေခါက္သံဆြံ႕အသြားတဲ့အရုဏ္တက္
ေက်းလက္၊ၿမိဳ႕ၿပ အားလံုးေမွာင္အတိက်သြားခဲ့။
ဒါေတြအားလံုးရဲ့တရားခံဟာ
အႏွစ္၄၀ေက်ာ္ၾကာမာန္တက္ေနခဲ့
အာဏာနဲ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ရဲ့ၿဖားေယာင္းမႈေပၚမွာအေနၾကာရင္း
ကိုယ့္အမ်ိဳးကိုယ္ၿပန္သတ္
အဇာတသတ္ထက္မိုက္ရုိင္းကမ္းကုန္
ဒီလိုပံု၊ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြအတြက္
မနက္ၿဖန္နံနက္ေနထြက္ေစသင့္သလား
စဥ္းစား
ေစးထန္းထန္းေသြးလမ္းေတြေပၚကဘဝေတြနဲ႔ယွဥ္ၿပီး
မၿငီးနဲ႔
ေရွ႕ဆက္တိုက္ပြဲဝင္
အာဏာရွင္ေတြ ေနဝင္သည္အထိ။
အရွက္မဲ့သူတို႔ရဲ့အာဏာနဲ႔ခင္းတဲ့လမ္း
ေယာင္လို႔ေတာင္မလွမ္းမိေစၾကနဲ႔
ယမ္းနံ႔မၿပယ္ေသးတဲ့ေစးထန္းထန္းေသြးလမ္းေတြမွာ
ငါတို႔အတြက္တင္က်န္ေနတဲ့ေၾကြး
ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ေသြးနဲ႔ေရးသင့္ရင္ေရးရမယ္။
ေဆာင္းယြန္းလ