Saturday, June 21, 2008

ဗလာ……
ၾကံဳေတြ႔ေနရေလဦးမယ္ အခ်စ္နဲ႔အမုန္း
ၿပီးေတာ့ ႏွလံုးသားဒဏ္ရာ
ဘဝေတြရွင္သန္ေနထိုင္ခဲ့ရာ ႏွစ္မ်ားစြာထဲ
ဒါ ရုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္လမ္းတပုဒ္
င့ါအတြက္ေတာ့ သီခ်င္းတပုဒ္ထက္မပို
ကဗ်ာတပုဒ္လို ရြတ္ဆိုခ်င္ရင္လည္းဆိုလို႔ရ
တကယ္ေတာ့…ငါက
ငါ့ကိုယ္ငါခ်စ္တဲ့ အတၱေကာင္တေယာက္မွ်သာ…

ပ်ားရည္တစက္ေပၚမွာ
အခ်စ္ဟာခ်ိဳၿမိန္
အက္ဆစ္္တစက္ေပၚမွာ
အမုန္းကခါးသက္
ငါရွင္သန္ရာ ညမနက္ေတြမွာကေတာ့
အခ်စ္နဲ႔အမုန္း
ဘာမွ်မထူးဆန္းတဲ့ ေန႔စဥ္သံုးစကားလံုးလို
တကယ္ေတာ့ ငါက
င့ါအတၱကိုစားသံုးၿပီး ေမြးဖြားလာခဲ့သူ….

တခါတခါ..ငါ
ငါ့ကိုယ္ပိုင္ညေတြမွာ
င့ါရဲ့မ်က္ႏွာဖံုးကို ငါ့္လက္ေတြနဲ႔ဆြဲယူခြာခ်ဖို႔ၾကိဳးစား
အခ်ည္းအႏွီွးမဲ့ညေတြကသာ မိုးစင္စင္လင္းသြားၾက…

တခါတခါ..ငါ
ငါ့ကိုယ္ပိုင္ေန႔ေတြမွာ
ငါ့ရဲ့အတၱေတြကို ငါ့မာယာေတြနဲ႔မီးေလာင္ၿပာခ်ဖို႔ၾကိဳးစား
အခ်ည္းအႏွီးမဲ့ေန႔ေတြကသာ ညစုန္းစုန္းခ်ဳပ္သြားၾက…

တကယ္ေတာ့…ငါက
မေန႔တေန႔ကမွ ေမြးဖြားခဲ့ေလၿပီး
မနက္ၿဖန္ သဘက္ခါမွာေသဆံုးသြားရမယ့္
ငါနဲ႔ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္က မပိုင္ခဲ့ရေလသူ…..။ ။

3 comments:

Kaung Kin Ko said...

အစ္ကုိ ကဗ်ာေတြနဲ ့ျပန္လာျပီေပါ့။ ကဗ်ာေလး ဖတ္ျပီ းအေတြးပါြးသြားတယ္ဗ်ာ။

Nyein Chan Aung said...

ကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္။ အသစ္ေတြကို ထပ္ေမွ်ာ္ေနမယ္..။

ၿဖိဳးငယ္ said...

ဒီကဗ်ာေလးကုိ ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ ...