ႏွင္းနဲ႔အတူအရည္မေပ်ာ္ႏူိင္တဲ့....
အၿပင္ဘက္မွာ
ႏွင္းေတြဖြဲဖြဲက်တယ္
၂၄ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ကို
က်ေနာ္မၾကိဳက္ဘူး
သတင္းေတြနဲ႔အိပ္ငိုက္ေနရတဲ့အခါ
မတ္မတ္မရပ္ႏူိင္ေတာ့တဲ့့
ေၿခေထာက္ေတြကိုမုန္းတတ္လာသလို
စိတ္ရွိတိုင္းမေၿမွာက္ႏူိင္ေတာ့တဲ့
လက္ေတြကိုလည္းမုန္းတတ္လာတယ္
ေနာက္ဆံုး..ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမုန္းတတ္လာခဲ့ရင္း
အၿပင္းစားႏွင္းစက္ေတြရဲ့ၾကား
အေတြးေတြကိုႏွစ္ထားလိုက္မိတယ္…။
အဲဒီအေတြးေတြထဲမွာ
တခါကေအေကတစ္လက္
ေခ်ာင္းကမ္းထိပ္ကလရိပ္တစ္စံု
ဖုန္အလိမ္းလိမ္းထေနတဲ့လမ္းကေလး
မနက္တိုင္းရြတ္ဆိုခဲ့တဲ့အဓိ႒ာန္ေလးခ်က္..
အၿပင္ဘက္မွာေတာ့ညကနက္လာတယ္
ႏွင္းစက္ေတြကလည္းတဖြဲဖြဲက်ေနဆဲ….။
လမ်းကလေးရေ
3 weeks ago
4 comments:
ကိုေဆာင္းရယ့္ ကဗ်ာကုိ မွ်ေ၀ ခံစား
သြားပါတယ္ အကုိၾကီးေရ။
ကိုေဆာင္းေရ
ခင္ဗ်ားကဗ်ာကိုဖတ္ရေတာ့ ကိုတိုက္ေမာင္းကဗ်ာကိုအမွတ္ရျပန္ေရာ။
တန္ခိုးျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း ကဗ်ာထဲက
ေဟာဒီ အတၱဥခြံကေတာ့
ေဆာင္းထိလို ့ခ်မ္း
အျပင္သားကၾကမ္းၾကမ္း
အတြင္းသားကခပ္လြမ္းလြမ္း။
အကုိေဆာင္းယြန္း ... ခုမွပဲကဗ်ာေလး လာဖတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ အတိတ္ဆုိတာ အရိပ္လုိပဲလုိက္ပါစၿမဲ..မုိ႔။
ကဗ်ာေကာင္းတယ္ကိုေဆာင္း။ ဒုတိယပုဒ္ကိုပိုႀကိဳက္တယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
Post a Comment