Wednesday, November 19, 2008

ႏွင္းနဲ႔အတူအရည္မေပ်ာ္ႏူိင္တဲ့....
အၿပင္ဘက္မွာ
ႏွင္းေတြဖြဲဖြဲက်တယ္
၂၄ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္ကို
က်ေနာ္မၾကိဳက္ဘူး
သတင္းေတြနဲ႔အိပ္ငိုက္ေနရတဲ့အခါ
မတ္မတ္မရပ္ႏူိင္ေတာ့တဲ့့
ေၿခေထာက္ေတြကိုမုန္းတတ္လာသလို
စိတ္ရွိတိုင္းမေၿမွာက္ႏူိင္ေတာ့တဲ့
လက္ေတြကိုလည္းမုန္းတတ္လာတယ္
ေနာက္ဆံုး..ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမုန္းတတ္လာခဲ့ရင္း
အၿပင္းစားႏွင္းစက္ေတြရဲ့ၾကား
အေတြးေတြကိုႏွစ္ထားလိုက္မိတယ္…။


အဲဒီအေတြးေတြထဲမွာ
တခါကေအေကတစ္လက္
ေခ်ာင္းကမ္းထိပ္ကလရိပ္တစ္စံု
ဖုန္အလိမ္းလိမ္းထေနတဲ့လမ္းကေလး
မနက္တိုင္းရြတ္ဆိုခဲ့တဲ့အဓိ႒ာန္ေလးခ်က္..
အၿပင္ဘက္မွာေတာ့ညကနက္လာတယ္
ႏွင္းစက္ေတြကလည္းတဖြဲဖြဲက်ေနဆဲ….။

4 comments:

ကုိေအာင္ said...

ကိုေဆာင္းရယ့္ ကဗ်ာကုိ မွ်ေ၀ ခံစား
သြားပါတယ္ အကုိၾကီးေရ။

Ye Yint Thet Zwe said...

ကိုေဆာင္းေရ
ခင္ဗ်ားကဗ်ာကိုဖတ္ရေတာ့ ကိုတိုက္ေမာင္းကဗ်ာကိုအမွတ္ရျပန္ေရာ။
တန္ခိုးျဖင့္ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း ကဗ်ာထဲက
ေဟာဒီ အတၱဥခြံကေတာ့
ေဆာင္းထိလို ့ခ်မ္း
အျပင္သားကၾကမ္းၾကမ္း
အတြင္းသားကခပ္လြမ္းလြမ္း။

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

အကုိေဆာင္းယြန္း ... ခုမွပဲကဗ်ာေလး လာဖတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ အတိတ္ဆုိတာ အရိပ္လုိပဲလုိက္ပါစၿမဲ..မုိ႔။

Nyein Chan Aung said...

ကဗ်ာေကာင္းတယ္ကိုေဆာင္း။ ဒုတိယပုဒ္ကိုပိုႀကိဳက္တယ္

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္