Wednesday, November 21, 2007

အသစ္စက္စက္ အေဟာင္းထည္

ကဗ်ာမဆန္လိုက္တဲ့ သီခ်င္းသံမ်ား
ကာရန္မရွိ မယ္လိုဒီမၿငိနဲ႔
သြဲ႔သဲြ႔ေျပာင္းေျပာင္း မႏြဲ ့ေႏွာင္းတဲ့
ေခတ္ရဲ ့သီခ်င္းသံေတြကဘဲ နံရံေတြကို ထိမွန္ၿပီးျပန္႔က်ဲ . . .
က်ဳပ္ရဲ ့အခန္းငယ္ထဲက မဂၢဇင္းတခ်ဳိ ့
က်ဳပ္ကိုဘဲ အျပစ္ဖို႔ေနသေယာင္ေယာင္
အေမွာင္ပိတ္ဖုံးေနတဲ့ ဖုံအလိမ္းလိမ္း
ထူၿပိန္းၿပိန္း သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကား
စာအုပ္အဖုံးေတြနဲ႔ အတြင္းသားမွာလည္း ေဆးသားျပယ္ . . .
အပ်င္းေျပရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း
သရဲနဲ႔အခ်စ္ စစ္နဲ႔အိမ္ေထာင္ေရး
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ၀မ္းေရးအတြက္ ခ်ဳခ်ာေနတဲ့ဇာတ္အိမ္
က်ဳပ္နဲ႔ က်ဳပ္ရဲ ့ပရိေဒ၀မီးအိမ္ကို မၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ခဲ့ . . .
VCD နဲ႔ CD ဖြင့္လိုက္တဲ့ ဓါတ္ျပားတိုင္း
က်ဳပ္ရဲ ့နားစည္လႊာေပၚမွာ ရိုင္းရိုင္းပ်ပ်တက္ခုန္လာတဲ့ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီမႈ
ဘယ္လိုမွ လစ္လ်ဴမရႈႏိုင္ေအာင္ေစာ္ကား
အေညာင္းအညာေျပေစျငား
ခရီးသြားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ . . .
ဒီလိုနဲ႔ ခရီးထြက္ဖို႔ဟန္ျပင္
မွန္သားျပင္ေပၚကို တခ်က္စိုက္အၾကည့္
မိုက္တိမိုက္ကန္း က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို က်ဳပ္ျပန္ေတြ ့ရ
ဟ. . ဒါ ေခတ္သစ္ သူပုန္လူထြက္တေယာက္ဘဲ
မုတ္ဆိတ္ေမႊးက်ဳိးတိုးက်ဲတဲနဲ႔
ဘာတဲ့. . ငယ္ငယ္က သိပ္အားက်ခဲ့ရတဲ့ ေခ်ေဂြဗားရား
အဲဒီေရာဂါကို ခုထိေပ်ာက္ေအာင္ မကုစားႏိုင္ေသးပါလား . . .
အေသအခ်ာ ျပန္စဥ္းစားေတာ့
ဒီႏႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြရဲ ့တရားခံက
က်ဳပ္နဲ႔ က်ဳပ္ရဲ ့အပ်င္းထူမႈသက္သက္သာ . . .
တခါတခါ တခ်ဳိ ့ကေမးေသးတယ္
ဘာရယ္. . ဘာဘာသာကိုးကြယ္သလဲတဲ့
ဟာဗ်ာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေတြ႔မွဘဲ
ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ ေတြ႔ရမွဘဲ
ဒီငနဲဟာ ဗုဒၶ၊ ခရစ္၊ အစၥလာမ္ တခုခုျဖစ္ရေတာ့မတဲ့လား
တအားတအားေအာ္ၿပီး ေျပာလိုက္ခ်င္
လူနဲ႔လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ
လူပီသဖို႔က အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို . . .
ဘာလိုလိုနဲ ့ကဗ်ာက ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္
အတိုင္အေဖါက္ မညီမညာနဲ႔
ၾကာရင္ ခင္ဗ်ားပါ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ႐ူးခ်င္သြားဦးမယ္ . . .။
ကဲ. စေျပာမယ္နားေထာင္
ေခတ္အေမွာင္ႀကီးထဲမွာ ခင္ဗ်ား က်ေနာ္
ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေယာင္ရာဆီမလူးေစခ်င္ဘူး
ျမားဦးေတြကို ေဘးမေခ်ာ္ေစနဲ႔
က်ဳပ္တို႔အားလုံးရဲ ့ပစ္မွတ္က ေ႐ွ ့တည့္တည့္မွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆရာမဟာ သူ႔အလုပ္သူလုပ္မယ္
သူပုန္က သူပုန္အလုပ္လုပ္
ႏိုင္ငံေရးဆရာက သူ႔စာသူသင္
ကဗ်ာရွင္က သူ႔ကဗ်ာသူေရး
ေတးေရးအဆိုေတာ္က သူ႔သီခ်င္းသူဆို
ဘာမွမသိသလို ေနသူေတြအတြက္ေတာ့
အခ်ိန္ဆိုတဲ့လႈိင္းတခုက
႐ိုက္ပုတ္ဖယ္ရွားသြားလိမ့္မယ္ . . .။
ေဆာင္းယြန္းလ
ႏို၀င္ဘာ ၂၁၊၂၀၀၇

1 comment:

Kaung Kin Ko said...

“ဘာရယ္. . ဘာဘာသာကိုးကြယ္သလဲတဲ့
ဟာဗ်ာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေတြ႔မွဘဲ
ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ ေတြ႔ရမွဘဲ
ဒီငနဲဟာ ဗုဒၶ၊ ခရစ္၊ အစၥလာမ္ တခုခုျဖစ္ရေတာ့မတဲ့လား
တအားတအားေအာ္ၿပီး ေျပာလိုက္ခ်င္
လူနဲ႔လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ
လူပီသဖို႔က အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို “

ကဗ်ာ အရမ္းထိတယ္။ အဲဒီ့ အပိုဒ္ကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲဗ်ာ။ ေလာကမွာ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားျပီး လူပီသဖို ့က အေရးအၾကီးဆံုးလို ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းခံယူထားပါတယ္။ ဘာသာတရားေတြ ကိုးကြယ္ေနေပမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းရင္ အလကားပဲဗ်ာ။

ကိုေဆာင္းရဲ ့ကဗ်ာေတြကိုအားေပးေနပါတယ္။