Monday, January 21, 2008

”တိုက္ပြဲညထဲက လြတ္ေၿမာက္ေရးေန႔”
ကိုယ့္ရဲ့ အခန္းငယ္ထဲကညေတြ
ၿပန္႔က်ဲ
အေတြးေတြကလည္း ဟိုတစဒီတစ
လြင့္က်
ၿဖဴလြလြႏွင္းေတြကို ေလေပြတိမ္းလိုက္သလိုမ်ိဳး

ေကာင္းကင္ၾကီးကေတာ့
ကေလးတေယာက္ကို ငံု႔ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳးနဲ႔
ကိုယ့္ရဲ့ခႏၶာဝန္ကို အုပ္မိုး

ေလတိုးသံသဲ့သဲ့
တခ်က္တခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေသး
အေဝးကခပ္ေၿဖးေၿဖးလာသလိုမ်ိဳးနဲ႔
ကိုယ့္ရဲ့အေတြးပန္းခ်ီကို ႏႈတ္ဆက္သြား
အကာလ ညတခုမွာ…

အေငြ႔အသက္ေတြက
ကိုယ့္ည မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ..
ယူဇနာမိုင္မ်ားစြာက သယ္ေဆာင္လာတဲ့
ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္လႈိင္းေတြနဲ႔အတူ ကြဲရွ
တိုက္ဆိုင္လြန္းတဲ့ ဟိုးအႏွစ္ ၂၀ကာလလိုမ်ိဳး
အဲဒီညမွာ
ဒီအန္ေအ အသစ္ေတြဝင္တိုး…

စူနာမီအသစ္တခုက
ကိုယ့္ရင္ခြင္ကို ဗဟိုၿပဳတဲ့အခါ
ညဟာ.ေအးခဲသြား
ေရခဲၿမစ္မ်ားလို
ဘဝဟာ.မီးၿခစ္ေက်ာက္တလံုးလို
တေၿဖးေၿဖး ပြန္းပဲ့
ကိုယ့္ရဲ့ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ…

ဝီရအားေပးသံ
လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးသံ
မိုးသံ ေလသံ ေရသံ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတးသံ
ေမတၲာသုတ္ရြတ္သံ
ဟစ္ေၾကြး တမ္းတသံ
အဲဒီအသံတခ်ိဳ႕
ကိုယ့္ၿပဴတင္းတံခါးမွာေဖာ့ေဖာ့ၿငင္ခိုဝင္
ၿပီးေတာ့…
စူးစူးဝါးဝါး ၿငီးၿငဴသံ
ဖ်စ္္ညွစ္ ေအာ္ဟစ္သံ
တိုးတိတ္ စိုးထိတ္သံ
ေတာက္ခက္.စုပ္သပ္သံ
အဲဒီအသံေတြအားလံုး
ကိုယ့္နံရံနဲ႔ မ်က္ႏွာၾကက္မွာ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲ
ညကို ေဖာက္ခြဲသြားတယ္….

အဲဒီညမွာ
ေကာင္းကင္ဟာ မိုးသားမပါဘဲ
အၿပာေတြၿဖန္႔က်ဲသြားတယ္
ၿပီးေတာ့..တေၿဖးေၿဖးနီရဲ
ဝဲလာတဲ့မ်က္ရည္က ရင္ခုန္ၿပလိုက္တာ
ကမၻာေၿမတၿခမ္းကိုပါ တုန္ခါသြားေစရဲ့….

ကမၻာတဖက္ၿခမ္းမွာေတာ့
တပါးသူတို႔ရဲ့ ေန႔ဟာအေဖာ္ကြဲ…
အဲဒီေန႔မွာ…….
ဂႏၲဝင္မိခင္ဟာ
ဟက္တက္ကြဲ ရင္ကိုဖြင့္ရင္း
လြတ္ေၿမာက္ေရးေၿမကို ေၿခတဖက္နင္းေလရဲ့…….

ေဆာင္းယြန္းလ


5 comments:

Kaung Kin Ko said...

အဲဒီညမွာ
ေကာင္းကင္ဟာ မိုးသားမပါဘဲ
အၿပာေတြၿဖန္႔က်ဲသြားတယ္
ၿပီးေတာ့..တေၿဖးေၿဖးနီရဲ
ဝဲလာတဲ့မ်က္ရည္က ရင္ခုန္ၿပလိုက္တာ
ကမၻာေၿမတၿခမ္းကိုပါ တုန္ခါသြားေစရဲ့….

ကမၻာတဖက္ၿခမ္းမွာေတာ့
တပါးသူတို႔ရဲ့ ေန႔ဟာအေဖာ္ကြဲ…
အဲဒီေန႔မွာ…….
ဂႏၲဝင္မိခင္ဟာ
ဟက္တက္ကြဲ ရင္ကိုဖြင့္ရင္း
လြတ္ေၿမာက္ေရးေၿမကို ေၿခတဖက္နင္းေလရဲ့…

ၽတင္စားခ်က္ေတြအားေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ကဗ်ာေလးခံစားသါားတယ္ အစ္ကို။

Nyein Chan Aung said...

ကိုယ့္ရဲ့ အခန္းငယ္ထဲကညေတြ
ၿပန္႔က်ဲ
အေတြးေတြကလည္း ဟိုတစဒီတစ
လြင့္က်
ၿဖဴလြလြႏွင္းေတြကို ေလေပြတိမ္းလိုက္သလိုမ်ိဳး

ေကာင္းကင္ၾကီးကေတာ့
ကေလးတေယာက္ကို ငံု႔ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳးနဲ႔
ကိုယ့္ရဲ့ခႏၶာဝန္ကို အုပ္မိုး

ေလတိုးသံသဲ့သဲ့
တခ်က္တခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေသး
အေဝးကခပ္ေၿဖးေၿဖးလာသလိုမ်ိဳးနဲ႔
ကိုယ့္ရဲ့အေတြးပန္းခ်ီကို ႏႈတ္ဆက္သြား
အကာလ ညတခုမွာ…

အဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြ ေကာင္းပဗ်ာကိုေဆာင္း။ ဒီကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ အျမဲအားေပးေနတယ္ဗ်ိဳ႔။

Mintasay said...

အေငြ႔အသက္ေတြက
ကိုယ့္ည မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ..
ယူဇနာမိုင္မ်ားစြာက သယ္ေဆာင္လာတဲ့
ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္လႈိင္းေတြနဲ႔အတူ ကြဲရွ
တိုက္ဆိုင္လြန္းတဲ့ ဟိုးအႏွစ္ ၂၀ကာလလိုမ်ိဳး
အဲဒီညမွာ
ဒီအန္ေအ အသစ္ေတြဝင္တိုး........................................................ဆန္းတယ္ဗ်.....အၾကိဳက္ဆံုးအပိုဒ္ပဲ

ေမပ်ိဳ said...

အဲဒီညမွာ
ေကာင္းကင္ဟာ မိုးသားမပါဘဲ
အၿပာေတြၿဖန္႔က်ဲသြားတယ္
ၿပီးေတာ့..တေၿဖးေၿဖးနီရဲ
ဝဲလာတဲ့မ်က္ရည္က ရင္ခုန္ၿပလိုက္တာ
ကမၻာေၿမတၿခမ္းကိုပါ တုန္ခါသြားေစရဲ့….

ကမၻာတဖက္ၿခမ္းမွာေတာ့
တပါးသူတို႔ရဲ့ ေန႔ဟာအေဖာ္ကြဲ…
အဲဒီေန႔မွာ…….
ဂႏၲဝင္မိခင္ဟာ
ဟက္တက္ကြဲ ရင္ကိုဖြင့္ရင္း
လြတ္ေၿမာက္ေရးေၿမကို ေၿခတဖက္နင္းေလရဲ့…….

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးေကာင္းတယ္ အကိုေရ။ ဒီ၂ပိုဒ္ကိုေတာ့ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ေမပ်ိဳ

Unknown said...

ကဗ်ာေလးထဲက...
လြတ္ေျမာက္ေရး သံစဥ္ေတြ...
လမ္းမထက္မွာ...
ရင္ဘတ္ေတြထဲမွာ...
ႏွလုံးအိမ္ထဲမွာ...
ေလလႈိင္းထဲမွာ
ကမာၻေျမအႏွ႔ံ....
ျမန္မာျပည္ပါမက်န္...
ပ်ံ႕လြင့္ေနၿပီ....

ကုိေဆာင္းေရ.... အၿမဲအားေပးလွ်က္ပါ..။