Sunday, January 6, 2008

”ေၿပာင္းလဲပစ္ရမယ့္ အိပ္ရာဝင္ပံုၿပင္”
အိပ္ရာဝင္ပံုၿပင္ေတြ ေၿပာင္းသြားခဲ့တယ္္
ေနမထြက္ဘ ဲေနၾကပ္တဲ့ေန႔ေတြမ်ားလာခဲ့တယ္
လမထြက္ဘဲ ဘဝပ်က္တဲ့ညေတြမ်ားလာခဲ့တယ္

ေငြအသၿပာေပၚက ဓာတ္ပံုေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာင္းလဲခဲ့တယ္
ဒိုင္ယာရီစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ေသြးစေတြပိုၿပီးေပက်ံလာခဲ့တယ္

မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ရတာမ်ားရင္း
အိုမင္းမစြမ္းၾကမ္းခင္းေပၚကမ်က္ႏွာေတြပိုမ်ားလာၾကတယ္
အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းရင္း
မူးယစ္ေဆးပန္းခင္းၾကီးေတြပိုၾကီးထြားလာၾကတယ္

ဘုရားေက်ာင္းကေခါင္းေလာင္းသံေတြ ပိုၿပီးဆြံ႔အလာၾကတယ္
တရားမရွိဘုရားမသိတဲ့ မိစၦာေတြပိုမ်ားလာၾကတယ္
ဘုရားပန္းေတြႏြမ္းေၿခာက္ရင္း
လူသတ္ကြင္းေတြပိုက်ယ္ၿပန္႔လာၾကတယ္

မာလာေဆာင္မွာေၿခာက္တဲ့သရဲထက္
အဓိပတိလမ္းမွာေၾကြတဲ့ကန္႔ေကာ္ေတြပိုမ်ားလာၾကတယ္

တိုးတက္တဲ့ေခတ္မွာ စက္မႈဇံုေတြၿဖစ္ထြန္းရမဲ့အစား
ေၾကြးၿမီေတြတိုးပြားလာၾကတယ္
စာသင္ခန္းေတြနဲ႔ ဘုရားရင္ၿပင္ေတြမွာလူစည္ကားရမဲ့အစား
ေဆးရုံနဲ႔သခ်ၤ ိဳင္းေတြမွာ လူပိုမ်ားလာၾကတယ္

”က”ၾကီးေတြေဇာက္ထိုးၿဖစ္ရင္း”ယ”ေတြရြဲ႕ေစာင္းလာၾကတယ္
ေခတ္ရဲ့ကေလးေတြမေဆာ့ႏူိင္ၾကတဲ့ပန္းၿခံေတြထဲမွာ
အမွန္တရားေတြကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထိုးထည့္တာမ်ားလို႔
ေကာင္းကင္ၾကီးတခုလံုးၿပံဳးစရာေနရာလပ္ေတြနည္းပါးလာၾကတယ္

ေရးခ်လိုက္သမွ် စာလံုးမည္းေတြမွာအလိမ္အညာေတြထပ္ၿပီး
ဓာတ္ပံုၾကီးၾကီး ဦးေႏွာက္ေသးေသးေတြရဲ့အေၾကာင္းမ်ားလာၾကတယ္

ဝတ္လစ္စလစ္ေတြနဲ႔ ေခတ္ရဲ့ေရွ႕ေၿပးေအာင္ေဖာ္ခၽြတ္ရင္း
ေၿခေတာ္တင္ခံၿခင္း ပေဒသရာဇ္တြင္းကိုၿပန္ဆင္းေနၾကတယ္
ဒါလည္းေခတ္တခုရဲ့ၿမံဳေနတဲ့အနာ အသိမဲဲ့ၿခင္းအေၾကာင္းအရာေတြေပါ့

မတရားမႈေတြကိုေသနတ္ေၿပာင္းဝမွာတပ္ၿပီးၿပည္သူ႔ၿငီးၿငဴသံၾကားရမွ
ဝတ္ေကာင္းစားလွဝတ္ႏူိင္ၾကသူတို႔ရဲ့အတၱယမ္းခိုးေတြ
ေလထုကိုပိုၿပီးညစ္ညမ္းလာေစခဲ့ၾကတယ္

သားေခ်ာ့ေတးဆိုတတ္တဲ့မိခင္ေတြက
မ်က္ရည္ေတြမက်ေအာင္ထိန္းရင္း ေတာ္လွန္ေရးေတးသီခ်င္းေတြကိုပိုၿပီးဆိုၿငီးလာတတ္ၾကတယ္

ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ့တံစဥ္ေတြဟာ
ရိတ္စရာစပါးေခါင္းပါးလြန္းလို႔အသြားတံုး
ဘုရားေတာင္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးစရာရွားပါးလာခဲ့တယ္

လစ္ရင္လစ္သလိုတိုလွ်ိဳခိုးဝွက္လုယက္ေနရမွ မနက္ညစာမွန္ွ
အေရာင္လက္ႏူိင္ၾကတဲ့စနစ္
ေခၽြးစက္ေၾကြြသေလာက္ေငြမေလာက္ႏူိင္တဲ့ဘဝေတြ
အကိုင္းအခက္မဲ့သစ္ပင္ေအာက္ တဲေဆာက္ေနၾကရရင္း
အၾကြင္းမဲ့ခ်စ္ၿခင္းမ်ားအတြက္
ေနဝင္ ေနထြက္ ခရီးၾကမ္းဆက္ေနၾကရတယ္

ႏူိင္ငံတကာစာမ်က္ႏွာေပၚကအေသးဆံုးစာလံုး
”တိုးတက္ၿခင္း”
ႏူိင္ငံတကာစာမ်က္ႏွာေပၚကအၾကီးဆံုးစာလံုး
”စစ္အာဏာရွင္”
”အဂတိလိုက္စားၿခင္း”
”လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ၿခင္း”
”ခုခံအားက်ဆင္းၿခင္းေရာဂါ”
ၿမန္မာဟုေခၚဆိုအပ္ေသာအရပ္တြင္ေပါမ်ား
ဒီႏူိင္ငံမွာလူၿပန္မၿဖစ္ခ်င္ေတာ့လို႔
တခ်ိဳ႕သေဘာၤေပၚကခုန္ခ်
တခ်ိဳ႕ဗီဇာသက္တမ္းကုန္ေတာ့ ပန္းကန္ေဆး
တခ်ိဳ႕စေကာလားရွစ္ၿပဳတ္ရင္းစက္ရုံထဲဝင္
တခ်ိဳ႕ေသရာပါေသာကနဲ႔နယ္ၿခားမ်ဥ္းေတြေပၚမွာရပ္ရင္း
ေပၚတာဘဝကိုေရွာင္ၾကဥ္းရ
တတိယႏူိင္ငံထြက္ရမယ့္လေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကရ
ဒါသူတို႔အတြက္လုပ္ရပ္မွားသလား
ဒီအနိဌာရုံပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲ ဘယ္သူကမ်ားေနခ်င္လို႔လဲ
အာဏာရွင္ယူနီေဖာင္းဝတ္ေတြကလြဲရင္ေပါ့

ညီအကိုတို႔ေရ
တို႔တေတြ ဘယ္ဘဲေရာက္ေရာက္
တို႔တေတြဘယ္မွာဘဲေနေန
တို႔တေတြရဲ့ေမြးရာဇာတိ အမိၿမန္မာၿပည္အတြက္
အေမွာင္ဆံုးညနက္ေတြကိုေက်ာ္ၿဖတ္ႏူိင္ၾကရမယ္
ၿပီးေတာ့
မေၿပာင္းလဲႏူိင္ေသးတဲ့ပန္းခ်ီကားကို
ငါတို႔ရင္ထဲက
ဘယ္ေတာ့မွေဆးသားမၿပယ္ႏူိင္တဲ့
ေတာ္လွန္ေရးစုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ေရးသားၾကမယ္…..

ငါတို႔ရဲ့သားစဥ္ေၿမးဆက္အတြက္
ငါတို႔ဘဝေတြ အသက္ေတြနဲ႔ရင္းၿပီးေၿပာင္းလဲပစ္ရမယ့္
အိပ္ရာဝင္ပံုၿပင္ေတြက
သူတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီညေတြမွာ
ၿပည့္ဝတဲ့လူ႔အခြင့္အေရး လမင္းနဲ႔အတူသာလင္းေနေစရမယ္။
ေဆာင္းယြန္းလ
ဇန္နဝါရီလ ၆ရက္ေန႔ ၂၀၀၈ခုႏွစ္နံနက္တြင္ေရးဖြဲ႔ပါသည္။





4 comments:

Nyein Chan Aung said...

အိပ္ရာဝင္ပံုၿပင္ေတြ ေၿပာင္းသြားခဲ့တယ္္
ေနမထြက္ဘ ဲေနၾကပ္တဲ့ေန႔ေတြမ်ားလာခဲ့တယ္
လမထြက္ဘဲ ဘဝပ်က္တဲ့ညေတြမ်ားလာခဲ့တယ္

မာလာေဆာင္မွာေၿခာက္တဲ့သရဲထက္
အဓိပတိလမ္းမွာေၾကြတဲ့ကန္႔ေကာ္ေတြပိုမ်ားလာၾကတယ္

အမွန္တရားေတြကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထိုးထည့္တာမ်ားလို႔
ေကာင္းကင္ၾကီးတခုလံုးၿပံဳးစရာေနရာလပ္ေတြနည္းပါးလာၾကတယ္

ဝတ္လစ္စလစ္ေတြနဲ႔ ေခတ္ရဲ့ေရွ႕ေၿပးေအာင္ေဖာ္ခၽြတ္ရင္း
ေၿခေတာ္တင္ခံၿခင္း ပေဒသရာဇ္တြင္းကိုၿပန္ဆင္းေနၾကတယ္
ဒါလည္းေခတ္တခုရဲ့ၿမံဳေနတဲ့အနာ အသိမဲဲ့ၿခင္းအေၾကာင္းအရာေတြေပါ့

သားေခ်ာ့ေတးဆိုတတ္တဲ့မိခင္ေတြက
မ်က္ရည္ေတြမက်ေအာင္ထိန္းရင္း ေတာ္လွန္ေရးေတးသီခ်င္းေတြကိုပိုၿပီးဆိုၿငီးလာတတ္ၾကတယ္

ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ့တံစဥ္ေတြဟာ
ရိတ္စရာစပါးေခါင္းပါးလြန္းလို႔အသြားတံုး
ဘုရားေတာင္ဆြမ္းဘုဥ္းေပးစရာရွားပါးလာခဲ့တယ္

လစ္ရင္လစ္သလိုတိုလွ်ိဳခိုးဝွက္လုယက္ေနရမွ မနက္ညစာမွန္ွ
အေရာင္လက္ႏူိင္ၾကတဲ့စနစ္
ေခၽြးစက္ေၾကြြသေလာက္ေငြမေလာက္ႏူိင္တဲ့ဘဝေတြ
အကိုင္းအခက္မဲ့သစ္ပင္ေအာက္ တဲေဆာက္ေနၾကရရင္း
အၾကြင္းမဲ့ခ်စ္ၿခင္းမ်ားအတြက္
ေနဝင္ ေနထြက္ ခရီးၾကမ္းဆက္ေနၾကရတယ္

ဒီႏူိင္ငံမွာလူၿပန္မၿဖစ္ခ်င္ေတာ့လို႔
တခ်ိဳ႕သေဘာၤေပၚကခုန္ခ်
တခ်ိဳ႕ဗီဇာသက္တမ္းကုန္ေတာ့ ပန္းကန္ေဆး
တခ်ိဳ႕စေကာလားရွစ္ၿပဳတ္ရင္းစက္ရုံထဲဝင္
တခ်ိဳ႕ေသရာပါေသာကနဲ႔နယ္ၿခားမ်ဥ္းေတြေပၚမွာရပ္ရင္း
ေပၚတာဘဝကိုေရွာင္ၾကဥ္းရ
တတိယႏူိင္ငံထြက္ရမယ့္လေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ၾကရ

ငါတို႔ရဲ့သားစဥ္ေၿမးဆက္အတြက္
ငါတို႔ဘဝေတြ အသက္ေတြနဲ႔ရင္းၿပီးေၿပာင္းလဲပစ္ရမယ့္
အိပ္ရာဝင္ပံုၿပင္ေတြက
သူတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီညေတြမွာ
ၿပည့္ဝတဲ့လူ႔အခြင့္အေရး လမင္းနဲ႔အတူသာလင္းေနေစရမယ္။
ေဆာင္းယြန္းလ
ဇန္နဝါရီလ ၆ရက္ေန႔ ၂၀၀၈ခုႏွစ္နံနက္တြင္ေရးဖြဲ႔ပါသည္။

ကဗ်ာ ေကာင္းတယ္ ကိုေဆာင္းယြန္းလေရ..။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ လက္ရွိအေျခအေနတစ္ခုလံုးကို ၿခံဳငံုမိတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ ဗ်ာ။

Yaw Han Aung said...

တယ္ေကာင္းေနပါလားဗ်ဳ႔။ ဆက္လုပ္ပါ။ အားေပးေနတယ္။

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ၾရင္ထဲထိလြန္းလို ့အထပ္ထပ္ ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ။

Lucifer said...

အိပ္ယာဝင္ပံုၿပင္ေၿပာင္းသြားတာေလး လာဖတ္တာ..