Tuesday, January 15, 2008

ခံစားခ်က္ေတြက လက္ေတြ႔ႏွင့္ယွဥ္ၿပီးစီးဆင္းလာေလ့ရွိ္တဲ့ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ အခ်ိန္
ကာလၾကာၿမင့္စြာကတည္းက ကိန္းေအာင္းေနခဲ့တဲ့ ၿမင္ကြင္းေတြရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီၿမင္ကြင္းေတြကိုဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ လွပတဲ့ၿမင္ကြင္းေတြၿဖစ္ေအာင ္ေၿပာင္းလဲပစ္ရရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတဲ့ေတြးေခၚပံုအဆင့္ဆင့္ေတြကိုစဥ္းစားမိတဲ့အခါတိုင္း အင္မတန္မွထုထည္
ၾကီးမားတဲ့အစိုင္အခဲတခုက ရင္ဝမွာတစ္ဆို႔ေနသလိုခံစားရပါတယ္။ အဲဒီလို တစ္ဆို႔ေနတဲ့
အစိုင္အခဲၾကီးထဲက တခ်ိဳ႕ေသာအစိတ္အပိုင္းေလးေတြ ပဲ့က်လိုက်ၿငားဆိုတဲ့စိတ္အသိနဲ႔ဘဲ
မုသားမပါ ကာရန္မညီတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကို စိတ္ရဲ့လိုအင္အတိုင္း ကီးဘုတ္ေပၚကေန ၿဖန္႔က်ဲ
ေပးေဝလိုက္ပါရေစ။ ဖတ္ရႈသူအေပါင္းလည္း က်ေနာ့္လိုဘဲ ခံစားနားလည္ႏူိင္ၾကပါေစလို႔
ဆုေတာင္းရင္း…..

”တိမ္ထူအိပ္မက္”
ယူအန္အိခ်္စီအာရဲ့
အုပ္ထိမ္းမႈေအာက္.လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
တတိယႏူိင္ငံေတြေတြအတြင္းသက္ဆင္းလာသူအမ်ားစုမွာ
ေသရာပါအမွတ္အသား ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရွိၾက..

သူတို႔က
လူလိုက္မုဆိုးေတြရန္ကေရွာင္တိမ္းရင္း
စစ္တလင္းမွာဝမ္းနည္းၿခင္းေတြေလာင္ကၽြမ္း
သူတို႔အထြတ္အၿမတ္ထားရာလမ္းမွာ
ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြဟာလည္းမီးရႈိ႕ခံရ
ဘဝဟာ.တာရာေဟာင္းတလံုးေအာက္မွာမ်ိဳးတံုးၿပီး
ေန႔ၿမင္ညေပ်ာက္ အသက္ေပ်ာက္ၾကရ
မနက္စာ ညစာမရွိ
ေသာကအတိၿပီးတဲ့ဘဝမွာ
မ်က္ရည္ေတြေခၽြတာေရးမရွိဘဲေၾကြက်….

သူတို႔က လူမႈဘဝကို
ပ်မ္းမွ် ၅၂ဆိုတဲ့သက္တမ္းထဲ
ေၿပးရင္းလႊားရင္းဗံုးက်င္းေတြရဲ့မီးခဲေပၚၿဖတ္သန္း
ခရီးၾကမ္းဆူးလမ္းမွာ..
သူတို႔ဟာ
ဖိနပ္မပါ ေၿခဗလာေလ်ာက္ရင္း
ေအတီအမ္နဲ႔ခရက္ဒစ္မသိ
မိုးပ်ံရထားမၿမင္ဖူး
ရွမ္ပူနဲ႔ေရပန္း
ဟီတာနဲ႔အဲယားကြန္းမၾကားဖူး
ေအဘီစီမသိ
ကၾကီးနဲ႔ဝလံုးေတာင္အႏူိင္ႏူိင္အာဂံုေဆာင္ရ
သမတေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းမသိ
လစ္ဗင္းတူဂဲသားမရွိ….

သူတို႔က လူမႈစံနစ္ကို
ငါးမွ်ား ပိုက္ေထာင္ရင္းၿဖတ္သန္း
ေခ်ာင္းေလွ်ာက္ရင္း အဝတ္ေလွ်ာ္
ေပၚတာထမ္းရင္း က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့
ဝဲလ္ဖဲလ္မသိ မယ္ဒီကိတ္မရွိ
ေပပါေဝါ့ခ္အေၾကာင္းနားမလည္
ၾကက္ေၿခခတ္ဟာ သူတို႔ရဲ့အထင္ရွားဆံုးလက္မွတ္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိို
ဘယ္ႏွစ္ရက္ဘယ္ႏွစ္လေမြးမွန္းေတာင္အေသခ်ာမသိ
သူတို႔ဟာ
စစ္ရဲ့ဖိဆီးမႈမွာေမြးဖြား
မေလးရီးယားကိုအေဖာ္လုပ္
ၿပာပံုဟာ သူတို႔ေမြ႔ရာ
ဗံုးက်င္းဟာ သူတို႔အိမ္ယာ
ဝါးရုံရွိရာ သူတို႔စာသင္ေက်ာင္း
ကြန္ဒိုမီနီယမ္မသိ
ဟားဗက္စ္ ေအာက္စဖို႔တ္ ေဝလာေဝး
ပလိုင္းနဲ႔ေစာင္ပိုင္းငယ္ေလးကိုလြယ္အိတ္လုပ္ေနရတဲ့ဘဝ
မလွပလိုက္ၾကပံုမ်ား….

တကယ္ေတာ့
ဘယ္သူမဆို
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ေၿမမွာေန
ကိုယ့္တိုင္းၿပည္ရာသီကိုခ်စ္
ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာေလးေတြကိုေရြးစား
မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားေခါင္းခ်ရာမွာ
ရွိတာေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ၿပီး
ဘာသာတရားရဲ့ခရီးမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္ၾက
ဒါသဘာဝဘဲမဟုတ္လား…

ဒါေပမယ့္..
အေၿခအေနမေပးလို႔
လြတ္ေၿမာက္ရာကိုေရွာင္ေၿပးရတဲ့ဘဝ
ဘယ္သူမွ် …တခဏေတာင္မေပ်ာ္
မသူေတာ္ေတြရဲ့ လက္ကေရွာင္ကြင္း
ေတာ္ရာမွာေနရင္း
လူေနမႈစံနစ္ေတြရဲ့ ဝိေရာဓိတြင္းထဲက်
ဒါ.ဒီေန႔ တတိယႏူိင္ငံသားေတြရဲ့လူမႈဘဝ…

အၿမန္ယာဥ္ေတြခ်ည္းဒုန္းဆိုင္းစီးေနတဲ့
အေနာက္ႏူိင္ငံ (ဝါ) အင္အားၾကီးႏူိင္ငံေတြရဲ့ေခတ္ထဲ
သူတို႔လို ေခတ္ေနာက္က်ႏူိင္ငံသား
ဘယ္ပံုနဲ႔မ်ား ေနသားက်ႏူိင္ပါ့…..

လူေနမႈစံနစ္ရဲ့
စီးဆင္းၿမစ္ထဲ
လမ္းမလြဲေစဘဲဲဆန္တက္္ဖို႔ဆိုရင္
သူတို႔အတြက္…ကူးခတ္ႏူိင္မယ့္လက္ႏွစ္ဘက္
ၿပီးေတာ့.ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္း
သက္လံုေကာင္းေကာင္းနဲ႔ဟန္ခ်က္ညီဖို႔လိုတယ္….

သက္လံုေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီဖို႔ဆို
သူတို႔မွာလိုေနတာက…
အေတြးအေခၚရွိတဲ့ ဦးေခါင္းတလံုး
ေဝခြဲပိုင္းၿခားႏူိင္စြမ္းမယ့္ အေတြ႕အၾကံဳ
ၿပီးေတာ့.ကိုယ့္ေရေၿမကိုခ်စ္ၿပီး
ေတာ္လွန္ခရီးကိုမၿငီးတမ္းလွမ္းရဲတဲ့စိတ္
အိပ္မက္မမက္တတ္တဲ့ စိတ္ကူးတစံုစီနဲ႔
တည္ၾကည္ေလးနက္စြာ ပံုေဖာ္တတ္တဲ့လက္
အမွန္တရားကိုေလးစားတတ္တဲ့ရင္ဘတ္
ဒါေတြအားလံုး.သိမ္းၾကံဳးၿပီးေတာ့ကိုလိုတယ္….

ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြအတြက္
ငါတို႔ရဲ့ ညမနက္ေတြကိုဖဲ့ထုတ္္
သူတို႔ကိုေဖးမတဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔လိုသလို
ငါတို႔ရဲ့လက္ေတြ..
သူတို႔ကိုဆန္႔တန္းေပးဖို႔လည္းလိုေနတယ္….

တကယ္လို႔မ်ား
ငါတို႔က မိုးသားတိမ္လိပ္ၿဖစ္ၿပီး
မိုးရြာခ်ေပးႏူိင္စြမ္းရွိမယ္ဆိုရင္
ငါတို႔….
တိမ္ထူအိပ္မက္
ဆက္မမက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
လွေသာပန္းကိုသာစိုက္ပ်ိဳးရင္း
သခင္ပ်ိဳးတဲ့ပန္း
သခင့္အနမ္းနဲ႔ဘဲ လန္းေစခ်င္တယ္….

ေဆာင္းယြန္းလ


8 comments:

Nyein Chan Aung said...

”တိမ္ထူအိပ္မက္”
ယူအန္အိခ်္စီအာရဲ့
အုပ္ထိမ္းမႈေအာက္.လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
တတိယႏူိင္ငံေတြေတြအတြင္းသက္ဆင္းလာသူအမ်ားစုမွာ
ေသရာပါအမွတ္အသား ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရွိၾက..

သူတို႔က
လူလိုက္မုဆိုးေတြရန္ကေရွာင္တိမ္းရင္း
စစ္တလင္းမွာဝမ္းနည္းၿခင္းေတြေလာင္ကၽြမ္း
သူတို႔အထြတ္အၿမတ္ထားရာလမ္းမွာ
ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြဟာလည္းမီးရႈိ႕ခံရ
ဘဝဟာ.တာရာေဟာင္းတလံုးေအာက္မွာမ်ိဳးတံုးၿပီး
ေန႔ၿမင္ညေပ်ာက္ အသက္ေပ်ာက္ၾကရ
မနက္စာ ညစာမရွိ
ေသာကအတိၿပီးတဲ့ဘဝမွာ
မ်က္ရည္ေတြေခၽြတာေရးမရွိဘဲေၾကြက်….

သူတို႔က လူမႈဘဝကို
ပ်မ္းမွ် ၅၂ဆိုတဲ့သက္တမ္းထဲ
ေၿပးရင္းလႊားရင္းဗံုးက်င္းေတြရဲ့မီးခဲေပၚၿဖတ္သန္း
ခရီးၾကမ္းဆူးလမ္းမွာ..
သူတို႔ဟာ
ဖိနပ္မပါ ေၿခဗလာေလ်ာက္ရင္း
ေအတီအမ္နဲ႔ခရက္ဒစ္မသိ
မိုးပ်ံရထားမၿမင္ဖူး
ရွမ္ပူနဲ႔ေရပန္း
ဟီတာနဲ႔အဲယားကြန္းမၾကားဖူး
ေအဘီစီမသိ
ကၾကီးနဲ႔ဝလံုးေတာင္အႏူိင္ႏူိင္အာဂံုေဆာင္ရ
သမတေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းမသိ
လစ္ဗင္းတူဂဲသားမရွိ….

သူတို႔က လူမႈစံနစ္ကို
ငါးမွ်ား ပိုက္ေထာင္ရင္းၿဖတ္သန္း
ေခ်ာင္းေလွ်ာက္ရင္း အဝတ္ေလွ်ာ္
ေပၚတာထမ္းရင္း က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့
ဝဲလ္ဖဲလ္မသိ မယ္ဒီကိတ္မရွိ
ေပပါေဝါ့ခ္အေၾကာင္းနားမလည္
ၾကက္ေၿခခတ္ဟာ သူတို႔ရဲ့အထင္ရွားဆံုးလက္မွတ္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိို
ဘယ္ႏွစ္ရက္ဘယ္ႏွစ္လေမြးမွန္းေတာင္အေသခ်ာမသိ
သူတို႔ဟာ
စစ္ရဲ့ဖိဆီးမႈမွာေမြးဖြား
မေလးရီးယားကိုအေဖာ္လုပ္
ၿပာပံုဟာ သူတို႔ေမြ႔ရာ
ဗံုးက်င္းဟာ သူတို႔အိမ္ယာ
ဝါးရုံရွိရာ သူတို႔စာသင္ေက်ာင္း
ကြန္ဒိုမီနီယမ္မသိ
ဟားဗက္စ္ ေအာက္စဖို႔တ္ ေဝလာေဝး
ပလိုင္းနဲ႔ေစာင္ပိုင္းငယ္ေလးကိုလြယ္အိတ္လုပ္ေနရတဲ့ဘဝ
မလွပလိုက္ၾကပံုမ်ား….

တကယ္ေတာ့
ဘယ္သူမဆို
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ေၿမမွာေန
ကိုယ့္တိုင္းၿပည္ရာသီကိုခ်စ္
ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာေလးေတြကိုေရြးစား
မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားေခါင္းခ်ရာမွာ
ရွိတာေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ၿပီး
ဘာသာတရားရဲ့ခရီးမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္ၾက
ဒါသဘာဝဘဲမဟုတ္လား…

ဒါေပမယ့္..
အေၿခအေနမေပးလို႔
လြတ္ေၿမာက္ရာကိုေရွာင္ေၿပးရတဲ့ဘဝ
ဘယ္သူမွ် …တခဏေတာင္မေပ်ာ္
မသူေတာ္ေတြရဲ့ လက္ကေရွာင္ကြင္း
ေတာ္ရာမွာေနရင္း
လူေနမႈစံနစ္ေတြရဲ့ ဝိေရာဓိတြင္းထဲက်
ဒါ.ဒီေန႔ တတိယႏူိင္ငံသားေတြရဲ့လူမႈဘဝ…


ႀကိဳက္တယ္ ကိုေဆာင္းေရ။ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ ဘ၀ေတြကို ပီျပင္ေအာင္ သရုပ္ေဖာ္ႏိုင္ပါတယ္။ အားေပးလွ်က္

Chaos said...

တကယ္ေတာ့
ဘယ္သူမဆို
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ေၿမမွာေန
ကိုယ့္တိုင္းၿပည္ရာသီကိုခ်စ္
ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာေလးေတြကိုေရြးစား
မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားေခါင္းခ်ရာမွာ
ရွိတာေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ၿပီး
ဘာသာတရားရဲ့ခရီးမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္ၾက
ဒါသဘာဝဘဲမဟုတ္လား…

အစ္ကိုရယ္ သရုပ္ေဖာ္တာ ပီျပင္လိုက္တာ
တကယ္တမ္းေတာ႔
ကၽြန္မတို႔ ကဗ်ာဆရာေတြဆိုတာ
ခံစားခ်က္ေတြကို ေဖာက္ထုတ္ၾကတဲ႔လူေတြပါ
ေဖာက္ထုတ္လိုက္တဲ႔ ကဗ်ာဟာ
အခ်စ္လဲျဖစ္မယ္
အမုန္းလဲျဖစ္မယ္
ကဗ်ာသီးသန္႔ဆန္တဲ႔ ကဗ်ာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္
ဘ၀လဲျဖစ္မယ္
ႏိုင္ငံေရးလဲျဖစ္မယ္
သဘာ၀တရားလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ဗ်ာ
အားလံုးဟာတကယ္တမ္းေတာ႔
စိတ္ေစရာအတိုင္းပါပဲအစ္ကိုရယ္
အစ္ကို႔ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္

Yan said...

အိပ္မက္မမက္တတ္တဲ့ စိတ္ကူးတစံုစီနဲ႔
တည္ၾကည္ေလးနက္စြာ ပံုေဖာ္တတ္တဲ့လက္
အမွန္တရားကိုေလးစားတတ္တဲ့ရင္ဘတ္
ဒါေတြအားလံုး.သိမ္းၾကံဳးၿပီးေတာ့ကိုလိုတယ္….

ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြအတြက္
ငါတို႔ရဲ့ ညမနက္ေတြကိုဖဲ့ထုတ္္
သူတို႔ကိုေဖးမတဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔လိုသလို
ငါတို႔ရဲ့လက္ေတြ..
သူတို႔ကိုဆန္႔တန္းေပးဖို႔လည္းလိုေနတယ္….


သိပ္ေကာင္းတဲ႔ စကားလုံးေရြးခ်ယ္မႈေတြပဲ ကုိေဆာင္းယြန္းလေရ...

မာန္ပါတယ္. အားရွိတယ္ဗ်ာ.

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္

Kaung Kin Ko said...

တကယ္လို႔မ်ား
ငါတို႔က မိုးသားတိမ္လိပ္ၿဖစ္ၿပီး
မိုးရြာခ်ေပးႏူိင္စြမ္းရွိမယ္ဆိုရင္
ငါတို႔….
တိမ္ထူအိပ္မက္
ဆက္မမက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
လွေသာပန္းကိုသာစိုက္ပ်ိဳးရင္း
သခင္ပ်ိဳးတဲ့ပန္း
သခင့္အနမ္းနဲ႔ဘဲ လန္းေစခ်င္တယ္…

ကဗ်ာေလး ထိတယ္ဗ်ာ။ နိဂံုးေလးကလည္းလွတယ္။

Mintasay said...

ကၾကီးနဲ႔ဝလံုးေတာင္အႏူိင္ႏူိင္အာဂံုေဆာင္ရ
သမတေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းမသိ
လစ္ဗင္းတူဂဲသားမရွိ….
ေကာင္းလိုက္တဲ့ စာသားေတြပါလားဗ်ာ...
၂ ေခါက္၃ေခါက္ထပ္ဖတ္မိပါတယ္ အကို

pandora said...

မိႈင္းအံု႕ေနတဲ့အိပ္မက္ပိုင္ရွင္ဘ၀ေတြအတြက္
စာနာမႈ အျပည့္အ၀ေပးႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ
လာေရာက္ခံစားသြားပါတယ္

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

စာနာမႈ အျပည့္ နဲ႕ နားလည္ခံစားသြားပါတယ္ :D

ေမပ်ိဳ said...

ကဗ်ာေလးက မာန္ပါလိုက္တာ အကိုေရ။ ဖတ္ရတာလဲ အားရတယ္။ ဒီလိုကဗ်ာမ်ိဳး မ်ားမ်ား ေရးႏိုင္ပါေစေနာ္။ ဒါနဲ႔ အကို႔စိေဘာက္စ္ေပၚဖို႔က တအားၾကာတာပဲ သိလား။ ဘာလို႔လဲ မသိဘူး။

ေလးစားစြာျဖင့္
ေမပ်ိဳ