Sunday, February 3, 2008

”အေတြးေရယာဥ္ေၾကာတြင္စိတ္မသက္သာစြာေၿမာပါမိၿခင္း”
က်ေနာ္သူ႔ကိုေတြ႔ဖူးသည္မွာသိပ္မၾကာလွေသးပါ။ မွတ္မွတ္ရရဆိုရလွ်င္ က်ေနာ္သူ႔ကိုစၿပီးသိ
ခဲ့ရတာ ၂ လေက်ာ္ရုံေလးဘဲရွိပါေသးတယ္။ သူရဲ့ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကသိပ္ၿပီးပိန္လြန္းတယ္လို႔သတ္မွတ္ႏူိင္ရေလာက္ေအာင္ သူကပိန္
လွီလြန္းလွသည္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြက အၿမဲရီေဝေနတတ္တယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္သူနဲ႔ေတြ႔တိုင္း
သတိထားမိခဲ့၏။ ၾကံဳလွီလွတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ပါးသိုင္းေမႊးခပ္ရွွည္ရွည္ေတြက အၿမဲေနရာယူ
ထားတတ္ၿပီး မုတ္ဆိတ္ေမႊး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြကလည္းသူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာအခ်ိန္ၿပည့္ရွိေနတတ္
ၾကတာကို သူနဲ႔စေတြ႔ၿပီးခ်ိန္ ၂ လေလာက္မွာက်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းသတိထားမိခဲ့ပါတယ္။
သူ႔မွာအသက္၆၀ေက်ာ္အရြယ္ အေမအိုၾကီးတေယာက္ရွိသလို သမီး ၂ ေယာက္လည္း ရွိပါ တယ္။ သူ႔အေမၾကီးကလည္းသူနဲ႔တူလို႔ပိန္လြန္းတာလား ဒါမွမဟုတ္အသက္ရလာၿပီး ေလာက ဓံကိုခါးခါးသီးသီးခံခဲ့ရလို႔လားမသိ ပိန္တာေတာ့ေတာ္ေတာ့္ကိုပိန္လြန္းလွသည္။ သူ႔သမီး ၂ ေယာက္ကေတာ့ ၁၀ ႏွစ္နဲ႔ ၇ ႏွစ္ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္လို႔ ထင္ရရဲ့။ သူက က်ေနာ္ ေနတဲ့ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာတာ ၂ လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ သူတို႔မိသားစုဟာအားငယ္မႈေတြကို တေပြ႔တပိုက္သယ္ယူလာရင္း ႏူိင္ငံသစ္တႏူိင္ငံကို ဒုကၡသည္ဆိုတဲ့တံဆိပ္ၾကီးကိုရင္ဘတ္မွာကပ္ၿပီးေရာက္လာၾကတာၿဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ဘာေၾကာင့္သူ႔ေနရာက ဝင္ေရာက္ခံစားၾကည့္ၿပီးဒီလိုေၿပာႏူိင္သလဲဆိုေတာ့
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း သူတို႔လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔အခုလိုေနရာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ေရာက္လာခဲ့လို႔ပါဘဲ။
သူတို႔အတြက္ပိုၿပီးဆိုးဝါးတာက သူဟာအတန္းပညာကို ၃ တန္းေလာက္အထိဘဲသင္ခဲ့ဖူးၿပီး
သူ႔ရဲ့အေမဆိုရင္စာတလံုးမွေတာင္မတတ္လို႔ပါဘဲ။ သူ႔အေမၾကီးဆိုရင္ စာရြက္စာတန္းေတြမွာ
လက္မွတ္မထိုးတတ္လို႔တခါတေလ ၾကက္ေၿခခတ္လုပ္ရသလို တခါတရံက်ေတာ့လည္း
လက္မွတ္အစား လက္ေဗြႏွိပ္ရတာေတြရွိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့သူ႔ကို က်ေနာ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိလာရဖို႔သိပ္ေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္းရင္းက က်ေနာ္
ဟာသူတို႔မိသားစုရဲ့ အေမရိကန္ႏူိင္ငံမွာေနေရးထိုင္ေရးနဲ႔က်န္းမာေရးတာဝန္ေတြကိုေၿဖ့ရွင္း
ေဆာင္ရြက္ေပးေနရတဲ့ ဒုကၡသည္မ်ားကူညီေစာင့္ေရွာက္ေနရာခ်ထားေရးေအဂ်င္စီတခုက
ဝန္ထမ္းတေယာက္ၿဖစ္ေနလို႔ပါဘဲ။
တေန႔မွာ က်ေနာ္သူ႔ရဲ့က်န္းမာေရးေဆးစစ္မွတ္တမ္းေတြကို သူတို႔မိသားစုရဲ့ကိုယ္ေရးရာဇဝင္
ဖိုင္ေတြကိုဟိုဟိုဒီဒီလွန္ေလွာရင္း ဖတ္ၾကည့္ခဲ့မိပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေလး
တုန္လႈပ္ၿပီး ေခါင္းၾကီးသြားခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူနဲ႔သူ႔အေမရဲ့ေသြးထဲမွာ ခုခံ
အားက်ဆင္းမႈေရာဂါကိုၿဖစ္ေစႏူိင္တဲ့ ေရာဂါပိုးေတြရွိေနတယ္လို႔ ေဆးမွတ္တမ္းေတြက အခိုင္
အမာၿပဆိုထားလို႔ဘဲၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခိုက္အတန္႔မွာဘဲ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲကိုဝင္လာတဲ့အသိတ
ခုကေတာ့ သူတို႔မိသားစုအတြက္ လုပ္ေပးစရာရွိတဲ့အရာအားလံုးကိုဖိဖိဆီးဆီးလုပ္ေပးရမယ္
ဆိုတဲ့အသိဘဲၿဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္အေၿခအေနမွာ က်ေနာ္တာဝန္ယူထားရတဲ့ေက့စ္
ေပါင္း ၄၀ေက်ာ္ ၅၀နီးပါးရွိလို႔ အလုပ္ေတြတအားပိေနေပမယ့္သူတို႔မိသားစု အတြက္ေၿဖ့ရွင္း ရမယ့္တာဝန္ေတြကို ပိုၿပီးဦးစားေပးၿပီးလုပ္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ အသိၾကီးတခုက က်ေနာ့္ေခါင္း
ထဲကိုသံမႈိနဲ႔ရုိက္ထားသလိုစြဲေနေစခဲ့ပါတယ္။
သူနဲ႔သူ႔အေမရဲ့က်န္းမာေရးအေၿခအေနကို အတိအက်သိလာရၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္
ဟာ သူတို႔ရဲ့မ်က္ႏွာကိုအရင္ကထက္ပိုၿပီးေလ့လာၾကည့္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သိပ္ၿပီးထူးဆန္း
တာက သူတို႔မ်က္ႏွာမွာ သူတို႔ရဲ့က်န္းမာေရးအေၿခအေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွေထြေထြထူးထူး
ခံစားရတဲ့အရိပ္အေရာင္ကိုမေတြ႔ရတာပါဘဲ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔သိပ္ၿပီးတုန္လႈပ္ရမယ့္အေနအ
ထားမ်ိဳးမွာ သူတို႔အေနနဲ႔ဘာမွတုန္လႈပ္မႈမရွိတာကိုေတြ႔ရလို႔လည္း အံ့ၾသမိတာအမွန္ပါ။
ဒီလိုနဲ႔တေန႔မွာ သူတို႔နဲ႔ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာကတည္းကအတူေနလာၾကၿပီးခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ေၿပာၿပလို႔ သူ႔သမီးအငယ္မေလးရဲ့ေၿခေထာက္မွာ ေရယုန္လိုမ်ိဳးအနာၿဖစ္ေနတယ္လို႔က်ေနာ့္ကိုေၿပာၿပေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ထိတ္
လန္႔သြားမိပါတယ္။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္းကေလးရဲ့အနာကိုလိုအပ္ရင္ေဆးခန္းမွာၿပရေအာင္ဆိုၿပီး
သူတို႔အခန္းဘက္ကိုေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ သူတို႔အခန္းမွာသူ႔အေမ
အိုၾကီးတေယာက္ပဲရွိေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္က ကေလးရဲ့ေၿခေထာက္ကအနာ
နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းစံုကိုေမးၾကည့္တဲ့အခါ အေမအိုၾကီးက ကေလးရဲ့အနာေပ်ာက္သြားၿပီ
ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ အနာကိုသူ႔အေဖလုပ္သူက လက္သည္းနဲ႔ကုတ္ၿပီး ဗမာေဆးတမ်ိဳးကိုထည့္
ေပးလိုက္လို႔ေပ်ာက္သြားတာၿဖစ္ေၾကာင္းက်ေနာ့္ကိုရွင္းၿပခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း သူမရဲ့
စကားကိုၾကားလိုက္ရၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးထိတ္လန္႔သြားမိၿပန္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ ေနာက္တခါဒီ
လိုမ်ိဳးၿဖစ္ရင္ အနာကိုလက္သည္းနဲ႔မကုတ္ဖို႔အေၾကာင္းနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုအသိေပးဖို႔အေၾကာင္း
ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းၿပခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္တပတ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ က်ေနာ္သူ႔ကိုမေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီး သူနဲ႔သူ႔
အေမရဲ့အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာေမးရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္က သူနဲ႔သူ႔အေမမွာ အိတ္ခ်္
အိုင္ဗြီ ေရာဂါပိုးရွိေနတယ္ဆိုတာကို သူသိမသိေမးၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူတို႔ထိုင္းႏူိင္ငံကေန အေမရိကန္ကိုထြက္လာခါနီးေဆးစစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာက်မွ သိရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ဒီလို
ၿဖစ္ရတယ္ဆိုတာကိုမသိတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ့္ကိုေၿပာၿပခဲ့ပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာဘဲ သူဟာ မူးယစ္ေဆးဝါးလည္းတခါမွ်မသံုးစြဲခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္း မိန္းမလည္းမလိုက္စားဖူးတဲ့အ
ေၾကာင္းက်ေနာ့္ကိုေၿပာၿပပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း စပ္ဆက္မိသေလာက္ကိုစဥ္းစားၿပီး ဒီေရာဂါ
ကူးစက္ႏူိင္တဲ့နည္းလမ္းေတြကိုသူ႔ကိုရွင္းၿပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးသူ႔ရဲ့ေၿပာစကားအရ သူတို႔
ဒုကၡသည္စခန္းမေရာက္ခင္ ရြာမွာေနစဥ္ကာလက သူ႔အေဖလုပ္သူဟာ မြတ္စလင္ဘာသာ
ေရးဆရာတေယာက္ၿဖစ္ၿပီး သူတို႔ဟာမၾကာခဏဆိုသလို စစ္အုပ္စုရဲ့ထိုးစစ္ေတြေၾကာင့္ တေန
ရာကတေနရာကိုေၿပးလႊားေၿပာင္းေရႊ႕လာရတဲ့လူေတြကို သူတို႔အိမ္မွာလက္ခံထားခဲ့ရတဲ့အ
ေၾကာင္း ၿပီးေတာ့မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားေတြဘာေတြဆိုရင္လည္း အားလံုးဝိုင္းၿပီးသံုးတတ္ေလ့ရွိ
တဲ့အေၾကာင္းေတြ က်ေနာ့္ကိုေၿပာၿပခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အေၿပာအဆိုအရဆိုရင္ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ဒီလိုေရာဂါပိုးေတြ ၿမန္မာၿပည္ရဲ့နယ္စပ္ေဒသကၿပည္သူေတြမွာၿပန္႔ပြားေနခဲ့ၿပီးၿပီလည္းဆိုတာ
ကိုမေတြးရဲစရာပါဘဲ။ က်ေနာ္ကဆက္ၿပီး သူ႔အေမမွာဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဒီေရာဂါပိုးဝင္ေရာက္ခဲ့
တယ္ဆိုတာကိုသိခ်င္လို႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ ဒုကၡသည္စခန္းမွာေနရင္း သူ႔အေမအသည္း
အသန္ၿဖစ္လို႔ ေသြးသြင္းခံခဲ့ရတာ ၂ ခါေလာက္ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္းနဲ႔ အဲဒီလိုေသြးသြင္းတဲ့ေနရာက
ေနကူးစက္ႏူိင္ခဲ့တာၿဖစ္ေၾကာင္းသိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာဇေဝဇဝါၿဖစ္ေနတာ
က ဒုကၡသည္စခန္းေတြထဲမွာရွိတဲ့ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြက ေသြးသြင္းတဲ့အခါမွာ ေသြးလႈရွင္ေတြရဲ့ေသြးေတြကို စစ္ေဆးၿခင္းရွိမရွိဆိုတာပါဘဲ။ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
က်ေနာ့္အေနနဲ႔နည္းနည္းအလွမ္းေဝးေနသလို အေသအခ်ာေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္ဖို႔လိုအပ္
တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေခါင္းထဲမွာထည့္ထားလိုက္မိခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္သိခ်င္တာေတြအားလံုးသူ႔ဆီကသိၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္ကသူ႔ကိုဘာမွ်စိတ္ဓာတ္
မက်ဖို႔အေၾကာင္းနဲ႔ တၿခားသူေတြဆီကို ဒီေရာဂါပိုးမကူးစက္ေစေအာင္ဘယ္လိုေနထိုင္ရတယ္
ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြအားလံုးသူ႔ကိုရွင္းၿပခဲ့ပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာဘဲ သူ႔အေနနဲ႔တၿခားသူ
ေတြလိုဘဲ အလုပ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြမွာအလုပ္လုပ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့အ
ေၾကာင္းသူ႔ကိုရွင္းၿပခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ဒီေရာဂါပိုးရွိေပမယ့္ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကိုဂရုစိုက္ၿပီးေန
ထိုင္တတ္ရင္ သာမန္လူေတြလိုရွင္သန္ရပ္တည္ႏူိင္ေၾကာင္းေတြကိုပါ သူ႔ကိုရွင္းၿပခဲ့ပါတယ္။
သူကလည္း သူ႔မွာလိုအပ္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြအားလံုးၿပည့္စံုတဲ့အခါမွာ သူ႔အတြက္အလုပ္
ရွာေပးဖို႔က်ေနာ့္ကိုေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ့္အတြက္ဝမ္းသာစရာကေတာ့ သူ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ့ထိုင္းႏူိင္ငံေဆးစစ္ခ်က္မွတ္
တမ္းေတြမွာ ေရာဂါပိုးမရွိေၾကာင္းေဖာ္ၿပထားတာကိုေတြ႔ရလို႔ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္
ႏုိင္ငံရဲ့အေနနဲ႔ကေတာ့ ကေလးေတြမွာေရာဂါပိုးရွိမရွိသိရေအာင္ၿပန္ၿပီးေသြးစစ္ရမယ္လို႔ က်န္း
မာေရးဌာနကအမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္ေလာက္က က်ေနာ့္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး
အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီကေလးေတြမွာေရာဂါပိုးမရွိပါေစနဲ႔လို႔ဆု
ေတာင္းယံုကလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္ႏူိင္ဘူးေပ့ါေလ။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ကေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔သူ႔ကိုSocial Security Card ရဖို႔အတြက္သက္ဆိုင္ရာရုံး
တရုံးကိုေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မနက္က ႏွင္းေတြကလည္းက်ထားလိုက္တာ ၅လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနတာေပါ့။ အၿပန္လမ္းမွာ က်ေနာ္ကကားေမာင္းၿပီး သူတို႔သားအမိကေနာက္ခန္းမွာထိုင္ေနရင္းက သူကက်ေနာ့္ကို ”ဒီႏူိင္ငံမွာေနရာတိုင္းေဆာင္း
တြင္းမွာဒီလိုဘဲေအးၿပီး ႏွင္းေတြက်သလားအကို”လို႔ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္းေနရာတိုင္း
မွာေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးလို႔ သူတို႔သားအမိကိုရွင္းၿပရပါတယ္။ သူတို႔သားအမိကဆက္ၿပီး
ေၿပာေသးတယ္”ၿမန္မာၿပည္မွာဆို ေအးတဲ့အခါက်မွသစ္ပင္ေတြသစ္ရြက္ေတြကစိမ္းစိုလာတာ
ဒီမွာက်ေတာ့ေအးတဲ့အခ်ိန္မွာသစ္ပင္ေတြမွာသစ္ရြက္ေတြမရွိၾကေတာ့ဘူးေနာ္ ဒီကအေအး
ဒဏ္ကၿမန္မာၿပည္နဲ႔မတူဘူး ဒါေၾကာင့္သစ္ပင္ေတြမွာသစ္ရြက္မရွိတာၿဖစ္မယ္.ဒီလိုမ်ိဳးအေအး
ဒဏ္မ်ိဳးနဲ႔သာၿမန္မာၿပည္မွာေနရရင္ လူေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ေသလိုက္ၾကမလဲမသိဘူး
ေအးေလ သဘာဝတရားၾကီးကမွ်တေအာင္ဖန္တီးထားေပးထားတာနဲ႔တူပါတယ္.တို႔လိုဆင္း
ရဲတဲ့ႏူိင္ငံမွာက်ေတာ့ရာသီဥတုအပူအေအးကမွ်တၿပီး သူတို႔လိုခ်မ္းသာတဲ့ႏူိင္ငံေတြမွာက်
ေတာ့ ေအးတဲ့အခါမွာတအားေအးေနတာၿဖစ္မွာေပါ့”လို႔ေၿပာလိုက္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ့စကားကိုၾကားၿပီးက်ေနာ္ဟာ ဘာကိုမွ်ၿပန္မေၿပာႏူိင္ေတာ့ဘဲ လမ္းတေလွ်ာက္ကား
ေမာင္းလာရင္းက အေတြးေတြအမ်ားၾကီးသာပြားလာခဲ့မိပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ့္ရဲ့အေတြးေတြထဲမွာေတာ့..အမိုးအကာမလံုၿခံဳတဲဲ့တဲငယ္ငယ္ေလးေတြထဲမွာေနထိုင္ေန
ၾကရတဲ့အေၿခခံၿမန္မာၿပည္သူၿပည္သားေတြရဲ့ေန႔စဥ္ေတြ႔ၾကံဳရင္ဆိုင္ေနရမယ့္ အနိဌာရုံဆိုးေတြ.အေရအတြက္ဘယ္ေလာက္ရွိလို႔ရွိမယ္မွန္း မသိႏူိင္တဲ့ အိပ္ခ်္အိုင္ဗြီ ေရာဂါပိုး ရွိေနၾကတဲ့လူေတြ.ေနာက္ၿပီးသူတို႔မွာေရာဂါပိုးရွိမွန္းမသိဘဲတၿခားလူေတြဆီကုိလြယ္လြယ္နဲ႔ကူးစက္သြားႏူိင္မယ့္အေၾကာင္းေတြ အဲဒီဘဝေတြထဲကထြက္က်လာမယ့္မ်က္ရည္စေတြနဲ႔
ေနာက္ထပ္ဒီလိုမိသားစုဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား တတိယႏူိင္ငံေတြထဲကိုေရာက္လာၾကဦးမွာလဲ.
ၿပီးေတာ့အဆင့္ၿမင့္တဲ့တတိယႏူိင္ငံေတြမွာသူတို႔တေတြဟာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေရရွည္ရပ္တည္
ၾကမွာလဲ စတဲ့အေၾကာင္းအရာေပါင္းမ်ားစြာကသာေနရာယူထားၾကပါေတာ့တယ္….။ ။

ေဆာင္းယြန္းလ

4 comments:

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

အစ္ကိုေရ ... ခုမွ အားလို႕ လာထပ္ဖတ္တာ .. ကၽြန္တာ္တို႕ လည္း ႀကိဳးစား လုပ္ေနတာပါပဲ .. အဓိက က ေငြ လိုေနတယ္ .. အသိပညာေပးဖို႕ေရာ .. ကုသေရး အတြက္ေရာ ... ကၽြန္တာ္လည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ပဲ ျပန္ လုပ္မွာပါ ... ခ်မ္းသာ ခ်င္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံကို လိပ္ျပာ သန္႕သန္႕ ေက်းဇူး ဆပ္ခ်င္လို႕ ... အစ္ကို တို႕ လို မ်ိဳးေတြကို မဆိုလိုပါဘူးး ... ေသေသ ခ်ာ ခ်ာ ေက်ာခိုင္း သြားၾကတဲ့ သြားၾကမဲ့ သူေတြ ျမင္ ေတြ႕ ၾကား သိေန ရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး ... ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္က အစိုးရ လူလိုပဲ .. ဘာမွ မဆိုင္ဘူး .. နိုင္ငံ ခ်စ္စိတ္ခ်င္း ကြာ လို႕ လို႕ ပဲ မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္ :D

လင္းလက္ၾကယ္စင္ said...

အကုိေရ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြက အမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္။ က်န္းမာေရးဗဟုသုတေတြ ေပးႏိုင္ေအာင္ အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားရဦးမွာပါ။ ဖတ္ရင္းနဲ႕ ရင္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္းမႈၾကီး ခံစားမိတယ္။ အဘက္ဘက္က ယိုယြင္းေနေတာ့ ရင္ထဲမွာ မခ်ိလွပါဘူး။

kay said...

အေတာ္ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းျပီး ..ထိတ္လန္႕ဘြယ္ရာ လည္းေကာင္းတယ္ေနာ္။ ၾကာေညာင္းလွတဲ႔ conflict ေတြၾကားထဲမွာ..လူမူ အေဆာက္အဦ ေတြ တေျမ႕ေျမ႕ နဲ႕.. ျပိဳက် သြားတဲ့..ေတာင္ အာဖရိက လို နုိင္ငံမ်ိဳး ျဖစ္မလာပါေစနဲ႕လို႕သာ ၾကိတ္ ေဆြး ေနရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတယ္ said...

လာဖတ္ျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္လိုက္တာ၊က်န္းမာ
ေရးနဲ.ပတ္သတ္တာေတြၾကားရရင္၊စိတ္
ထဲနင့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္။ကိုယ္ခ်င္းလဲစာမိ
တယ္အကိုရယ္