အဆိပ္
ပံုစံခြက္တစ္ခုထဲကို
လိုသလိုသလိုပစ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့အရာတစ္ခုဟာ
ၿပန္ေကာက္ယူလို႔မရႏူိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ေခ်ာင္ထဲ အေမွာင္ထဲက်သြားခဲ့တယ္….

အနာမက်က္တဲ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ
အစိုင္အခဲ ခပ္မဲမဲေတြ
ဘယ္လိုမွအရည္မေပ်ာ္ႏူိင္ခဲ့….

လူရယ္လို႔ၿဖစ္လာကတည္းက
ဘာမွ်ၿပည့္စံုမႈမရွိခဲ့ရေလဘူး
အဆိပ္ရည္အၿပည့္သုတ္လူးခံထားရတဲ့ဘဝမွာ
ကိုယ္ပိုင္ဒုကၡကိုမသိမသာငံုခဲထားရရင္း
လူတကာရဲ့ဒုကၡကိုစာရင္းရွင္းေနရတဲ့အခါ
ဘဝမွာမွတ္သားစရာေတြပိုမ်ားလာခဲ့…

ေလာကမွာ…
အေရးအၾကီးဆံုးမဟုတ္ဘူးလို႔သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့အရာက
အေရးပါအရာေရာက္ဆံုးၿဖစ္ေနေလၿပန္ၿပီး
အဲဒီအရာကဘဲ ကိုယ့္မွာအရွားပါးဆံုးၿဖစ္ေနၿပန္ေတာ့
ေလေနတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔အတူအိပ္မရ
ညေတြသာမနက္ၿပန္ၿဖစ္သြားၾကတယ္…

အရည္မေပ်ာ္ႏူိင္ေသးတဲ့
အစိုင္အခဲခပ္မဲမဲေတြက
ေန႔မွာတစ္ဆို႔ ညမွာတစ္ဆို႔
ပ်ိဳ႕တတ္လာတာေတာင္အန္ခ်စရာေနရာမရွိေတာ့လို႔
တေၿဖးေၿဖး..ႏွစ္ခ်ိဳ႕လာခဲ့ရတယ္။