အဆိပ္
ပံုစံခြက္တစ္ခုထဲကို
လိုသလိုသလိုပစ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့အရာတစ္ခုဟာ
ၿပန္ေကာက္ယူလို႔မရႏူိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ေခ်ာင္ထဲ အေမွာင္ထဲက်သြားခဲ့တယ္….
အနာမက်က္တဲ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ
အစိုင္အခဲ ခပ္မဲမဲေတြ
ဘယ္လိုမွအရည္မေပ်ာ္ႏူိင္ခဲ့….
လူရယ္လို႔ၿဖစ္လာကတည္းက
ဘာမွ်ၿပည့္စံုမႈမရွိခဲ့ရေလဘူး
အဆိပ္ရည္အၿပည့္သုတ္လူးခံထားရတဲ့ဘဝမွာ
ကိုယ္ပိုင္ဒုကၡကိုမသိမသာငံုခဲထားရရင္း
လူတကာရဲ့ဒုကၡကိုစာရင္းရွင္းေနရတဲ့အခါ
ဘဝမွာမွတ္သားစရာေတြပိုမ်ားလာခဲ့…
ေလာကမွာ…
အေရးအၾကီးဆံုးမဟုတ္ဘူးလို႔သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့အရာက
အေရးပါအရာေရာက္ဆံုးၿဖစ္ေနေလၿပန္ၿပီး
အဲဒီအရာကဘဲ ကိုယ့္မွာအရွားပါးဆံုးၿဖစ္ေနၿပန္ေတာ့
ေလေနတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔အတူအိပ္မရ
ညေတြသာမနက္ၿပန္ၿဖစ္သြားၾကတယ္…
အရည္မေပ်ာ္ႏူိင္ေသးတဲ့
အစိုင္အခဲခပ္မဲမဲေတြက
ေန႔မွာတစ္ဆို႔ ညမွာတစ္ဆို႔
ပ်ိဳ႕တတ္လာတာေတာင္အန္ခ်စရာေနရာမရွိေတာ့လို႔
တေၿဖးေၿဖး..ႏွစ္ခ်ိဳ႕လာခဲ့ရတယ္။
လမ်းကလေးရေ
2 days ago
4 comments:
ကဗ်ာ အရမ္းေကာင္းတယ္ကိုေဆာင္း။ ေအာက္ဆံုးႏွစ္ပိုဒ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။
အရည္မေပ်ာ္ႏူိင္ေသးတဲ့
အစိုင္အခဲခပ္မဲမဲေတြက
ေန႔မွာတစ္ဆို႔ ညမွာတစ္ဆို႔
ပ်ိဳ႕တတ္လာတာေတာင္အန္ခ်စရာေနရာမရွိေတာ့လို႔
တေၿဖးေၿဖး..ႏွစ္ခ်ိဳ႕လာခဲ့ရတယ္။
ႏွစ္ခ်ိဳ ့ အဆိပ္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ကဗ်ာေလး အရမ္းထိတယ္ဗ်ာ။
""ပံုစံခြက္တစ္ခုထဲကို
လိုသလိုသလိုပစ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့အရာတစ္ခုဟာ
ၿပန္ေကာက္ယူလို႔မရႏူိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ေခ်ာင္ထဲ အေမွာင္ထဲက်သြားခဲ့တယ္….
ႏွစ္ခ်ိဳ႕ အဆိပ္ ကဗ်ာ ဖတ္သြားပါတယ္ ခင္ဗ် :)""
အစ္ကိုႀကီးေရ ညီ့ဆီမွာေတာ့ အဆိပ္ေတြ ႏစ္ခ်ိဳ့ မခ်ိဳ့ေတာ့ မသိဘူး ... တကယ္ကို အန္မခ်ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ ..။
Post a Comment