ေသြးခဲသြားရတဲ့ေႏြးေထြးမႈ
မပီၿပင္မႈေတြက
လမိုက္ညရဲ့ဝိုးတဝါးပံုရိပ္ေတြလိုဘဲ
ေႏြးေထြးမႈေတြလည္းေသြးခဲခဲ့ရတာၾကာၿပီ…

စာကဗ်ာသီဖြဲ႔ေနေပမယ့္
ပဲ့ေၾကြေနတဲ့စိတ္ဝိညာဥ္တစ္စံုေၾကာင့္
ရင္ဘတ္ေထာင့္စြန္းတစ္ေနရာမွာသိမ္းဝွက္ထားတဲ့
မနက္ခင္းေလး
အခုထိတိုင္ေအာင္မေႏြးေသးဘူး…

ႏွလံုးသားေတြကေၿခာက္ေသြ႔
ဒီေန႔ထိေအာင္မေမ့ေသးတဲ့ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ေၾကာင့္
လက္ဖဝါးေတြကလည္းေအးစက္
အိပ္ပ်က္ခဲ့ရတဲ့တစ္ေထာင့္တစ္ည ညနက္ေတြထဲမွာ…

ပါးလ်တဲ့ကံၾကမၼာဝတ္ရုံကိုၿခံဳရင္း
ေၿခာက္ေသြ႔ေသြ႔ၿမက္ခင္းၿပင္ေတြကိုၿဖတ္ခဲ့ရ
ထူကဲတဲ့ဒုကၡပံုေဆာင္ခဲကိုငံုရင္း
တြယ္ရာမဲ့ဟင္းလင္းၿပင္ေတြကိုေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့ရ…

အခ်ိန္ၿမစ္ၾကီးရဲ့ၾကမ္းခင္းေအာက္ကဘဝ
အခုခ်ိန္ထိေတာ့ဦးေမာ့မလာခဲ့ေသးဘူး
ေလွ်ာက္ဖူးသမွ်လမ္းေတြၾကမ္းေန
ၿမင္ဖူးခဲ့သမွ်ပန္းေတြႏြမ္းေၾက
ေတာင္က်စမ္းေရေတြလည္းမေအးဘူး
ေတာင္တန္းသစ္ပင္ေတြလည္းမလန္းဘူး
စူးနစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေသာကဆူးတစ္စင္းဟာ
အခ်ိန္ကာလနဲ႔ရင္းၿပီးတဆစ္ဆစ္နာက်င္ေစခဲ့တယ္….

မပီၿပင္မႈေတြက
လမိုက္ညရဲ့ဝိုးတဝါးပံုရိပ္ေတြလိုဘဲ
ေႏြးေထြးမႈေတြလည္းေသြးခဲခဲ့ရတာၾကာၿပီ…။