"က်ေနာ္စီးဆင္းပစ္လိုက္တဲ့မနက္ခင္း"
တလွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္
တံခါးေခါက္လာတဲ့
ေအာက္တိုဘာရဲ့မနက္ခင္းေတြက
ပူၿပင္းစေတြကိုေလွ်ာ့ခ်ရင္း
ေအးစိမ့္တဲ့ေလေၿပညင္းနဲ႔အတူ
အပင္ထက္ကသစ္ရြက္တခ်ိဳ႕ကို
ေၿခြယူေနေလရဲ့…

အပူမဲ့သူသာဆိုရင္ေတာ့
ဒီေအာက္တိုဘာမနက္ခင္းေတြေပၚမွာ
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာနင္းေလွ်ာက္ရင္း
ဂႏၵဝင္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဆိုေနမွာေသခ်ာတယ္
သစ္ပင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ပင္ေအာက္မွာ
အဲဒီမနက္ရဲ့ေနၿခည္ကိုေသာက္စို႔ရင္း
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကိုအသက္သြင္းေနမွာေသခ်ာတယ္
ဒါမွမဟုတ္
အိုမာခရမ္ရဲ့အကၡရာသခ်ာၤတစ္ပုဒ္ကို
အေၿဖထုတ္ေနမွာေသခ်ာတယ္….

က်ေနာ္က
လူမမယ္မဟုတ္ေတာ့တဲ့
အပူသည္တစ္ေယာက္ၿဖစ္တာမို႔
ကၿပာကရာမနက္ခင္းမွာ
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ထဲကိုဂၽြမ္းပစ္ရင္း
စီးဆင္းပစ္လိုက္တယ္..

ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္စီးဆင္းပစ္လိုက္တဲ့ မနက္ခင္းမွာ
က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္ဒဏ္ရာေတြပါမလာခဲ့ဘူး….။