Saturday, November 15, 2008

”ရင္ကိုထိရွလို႔ပဲ့က်လာတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္”
အေမေရ..
ေမတၱာေလွေမွာက္
သစၥာေတြကမ္းေပ်ာက္
ဂရုဏာေတြခမ္းေၿခာက္
မုဒိတာသစ္ပင္ေတြလည္းမေပါက္တဲ့
အသူရကာယ္ေခ်ာက္နက္နက္မွာ
သားတို႔ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေလွ်ာက္ေနရဦးမွာလဲဗ်ာ…

ကၽြန္ၿဖစ္ေနရတဲ့ေခတ္မွာ
ႏြံနစ္ေနရတဲ့မြဲၿပာၿပာဘဝထဲ
သားတို႔လည္းလူတကာေတြလိုဘဲ
မလတ္ဆတ္တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ
တဝဲၿခာၿခာလည္ရင္းး
လွည့္ဖ်ားၿခင္းေတြရဲ့က်ံဳးသြင္းမႈကိုခံေနရ
မနက္ၿဖန္ဆိုတာေတြကလည္း
အတိတ္အမႈိက္ပံုထဲလွဲက်င္းအထည့္ခံေနရတယ္ အေမ…

အေမေၿပာခဲ့တဲ့ ဒုကၡလွလွဆိုတာ
ဦးဂ်ိဳနဲ႔လားလို႔ေမးခဲ့တုန္းက
ၿပံဳဳးသြားတတ္တဲ့အေမ့မ်က္ႏွာေပၚကအဓိပၸာယ္
သားတို႔ကသိပ္ငယ္ေသးေတာ့နားမလည္ခဲ့မိ
ဆူးစူးတဲ့အခါမွဘဲဆူးမွန္းသိေတာ့တယ္
ၿပန္ဝယ္ယူလို႔မရႏူိင္ေတာ့တဲ့
ဘဝရဲ့စာရြက္ေတြအေပၚမွာ
မင္နီၾကက္ေၿခခတ္ေတြလည္းမ်ားခဲ့ပါတယ္ အေမ…

ဒီလိုနဲ႔
အကာလညေတြကနက္ေတာ့
သားတို႔ရဲ့ေအးစက္စက္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ
ေသြးထြက္သံယိုဒဏ္ရာေတြပိုရႈပ္ပြလာတယ္ အေမ…

ဒါေတြအားလံုးဟာ
ဘဝအတြက္အံမဝင္ခြင္မဖက္ႏူိင္ေသးတဲ့
စနစ္တက်လြဲေခ်ာ္ခ်က္ေတြသာၿဖစ္ပါတယ္ အေမ..

လတ္တေလာရလာတဲ့ရလာဒ္ေတြမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔အသက္ဆက္ခ်င္တဲ့ကမၻာ
အထပ္ထပ္အခါခါရႈရႈိက္ခ်င္တဲ့အေငြ႔အသက္
တရႈိက္မက္မက္တမ္းတခ်င္တဲ့ေႏြးေထြးမႈ
တနံတလ်ားၿပဳစုထားခ်င္တဲ့ပန္းတခင္း
ရွင္သန္ၿခင္းေတြကိုဟစ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ေတးတပုဒ္
”အို…ဒါေတြတခုမွမပါေသးပါလား” အေမ ..

တခ်ိဳ႕ကအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္
တခ်ိဳ႕ကေၿခာက္ဆယ့္ငါး
ဘာေတြမ်ားမွားခဲ့ပါသလဲ
စစ္တုရင္ခံုေပၚကေလးေထာင့္ကြက္ေလးေတြထဲမွာ
ပြန္းရုပ္ကေလးေတြခၿမာအခါခါလဲၿပိဳေပးေနၾကရွာရ
အသဲႏွလံုးေတြနဲ႔ခဏခဏငိုရဖန္မ်ားလို႔
သားတို႔…
က်စရာမ်က္ရည္စေတြေတာင္ရွားပါးေနပါၿပီ အေမ…

အေမ
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ
အႏွစ္ႏွစ္အလလအနာေဖးမတက္ဘဲ
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ၿဖာထြက္ေနေလတဲ့
အိပ္မက္ရုိင္းတစ္ခုရဲ့စာကိုယ္ပိုင္းသာၿဖစ္တယ္
ဒါဟာ နိဂံုးပိုင္းတစ္ခုမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္.အေမ…

အေမ့ကမၻာမွာအေမွာင္ထုၾကီးစိုးလို႔
ေနေၿပာက္မထိုး မိုးေပါက္မရြာ ႏွင္းစက္မေၾကြက်ေပမယ့္
တိမ္ညိဳေတြေရဆင္းေသာက္
မုတ္သုန္ေရာက္တဲ့တေန႔မွာ
ပက္ၾကားအက္ေဆာင္းရင္ဘတ္က
ႏွင္းစက္ေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္က်တဲ့အခ်ိန္
ဒါမွမဟုတ္
ေႏြၾကိဳငွက္တစ္အုပ္
လြပ္လတ္ေတးကိုဆိုထုတ္တဲ့တေန႔က်ရင္
နိဂံုးေကာင္းတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
သားတို႔ေရးထုတ္ႏူိင္ၾကမွာပါ.အေမ……။

10 comments:

ကုိေအာင္ said...

“ေႏြၾကိဳဌက္တစ္အုပ္ လြတ္လပ္ေတးကုိဆုိထုတ္တဲ့”
အဲဒီ စာသားေလး အရမ္းေကာင္းတယ္
ကုိေဆာင္းေရ။

ATN said...

ကိုေဆာင္းေရ အရွည္ၾကာဆံုးေန႕က ေရာက္ကို ေရာက္လာမွာပါ ...

ဒုတိယကမၻာစစ္မွာ မဟာမိတ္တပ္ေတြ ကမ္းတက္တိုက္မယ့္ေန႕ကို ဂ်ာမန္ေတြ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ေစာင့္ေနခဲ့ရသလိုမ်ိဳးေပါ့ ....

ဒီမိစၦာေတြလည္း သူတို႕ေန႕ကို ေရာက္လာမယ္မွန္းသိရက္နဲ႕ မိုက္မဲေနၾကတာပါကြာ ....

Nyein Chan Aung said...

အႏွစ္ႏွစ္အလလ ၿမိဳသိပ္ထားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရေတြလိုတရေ၀ါထြက္က်လာ.. ဒါ...
ကဗ်ာႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ.. ဟုတ္တယ္ဒါဟာ နိဂံုးပိုင္းတစ္ခုမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္ ကိုေဆာင္း


အေမ
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ
အႏွစ္ႏွစ္အလလအနာေဖးမတက္ဘဲ
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ၿဖာထြက္ေနေလတဲ့
အိပ္မက္ရုိင္းတစ္ခုရဲ့စာကိုယ္ပိုင္းသာၿဖစ္တယ္
ဒါဟာ နိဂံုးပိုင္းတစ္ခုမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္.အေမ…

အေမ့ကမၻာမွာအေမွာင္ထုၾကီးစိုးလို႔
ေနေၿပာက္မထိုး မိုးေပါက္မရြာ ႏွင္းစက္မေၾကြက်ေပမယ့္
တိမ္ညိဳေတြေရဆင္းေသာက္
မုတ္သုန္ေရာက္တဲ့တေန႔မွာ
ပက္ၾကားအက္ေဆာင္းရင္ဘတ္က
ႏွင္းစက္ေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္က်တဲ့အခ်ိန္
ဒါမွမဟုတ္
ေႏြၾကိဳငွက္တစ္အုပ္
လြပ္လတ္ေတးကိုဆိုထုတ္တဲ့တေန႔က်ရင္
နိဂံုးေကာင္းတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
သားတို႔ေရးထုတ္ႏူိင္ၾကမွာပါ.အေမ……။

Chaos said...

နိဂံုးေကာင္းတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေရးႏိုင္မယ္႔ ေန႔တစ္ေန႔ ရွိလာဦးမွာပါ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ဆိုတာ ရွိေနေသးသေရြ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း ပန္းတိုင္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဦးမွာပါ။

ေခါင္ေခါင္ said...

အားလုံးေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ နိဂုံးေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ သားတုိ႕ ေရာ သမီးတုိ႕ေရာ ေရးထုတ္ႏိုင္ၾကမွာပါ။

pandora said...

တိမ္ညိဳေတြေရဆင္းေသာက္
မုတ္သုန္ေရာက္တဲ့တေန႔မွာ
ပက္ၾကားအက္ေဆာင္းရင္ဘတ္က
ႏွင္းစက္ေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္က်တဲ့အခ်ိန္
ဒါမွမဟုတ္
ေႏြၾကိဳငွက္တစ္အုပ္
လြပ္လတ္ေတးကိုဆိုထုတ္တဲ့တေန႔က်ရင္....

အဲဒီအခ်ိန္က သူ႕ဘာသာ ေရာက္လာမယ္ မထင္ဘူးေလ။ ေရာက္ဖို႕ အားထုတ္ၾကဖို႕လိုမယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ မလုပ္ျဖစ္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားမရပဲ အျပစ္ရွိသလို ျဖစ္ေနရတယ္။

မသက္ဇင္ said...

ကိုေဆာင္းယြန္းလ--

ေႏြၾကိဳငွက္တစ္အုပ္
လြပ္လတ္ေတးကိုဆိုထုတ္တဲ့တေန႔က်ရင္
နိဂံုးေကာင္းတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
သားတို႔ေရးထုတ္ႏူိင္ၾကမွာပါ.အေမ……။

ဒီစာပိုဒ္ေလးက ေကာင္းလြန္းတယ္-ကဗ်ာဆရာ
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ၿပီး စိတ္ဓါတ္ အရင္းခံ ကို
ေဖၚထုတ္ျပသေနပါတယ္---

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ကိုေအာင္.ေက်းဇူး..ကိုေအာင္သာငယ္ေရ.ေသခ်ာပါတယ္.သူတို႔ကမွည့္ေနတာၾကာၿပီ.ေၾကြဖို႔ဘဲလိုေနတာ.
ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္.နိဂံုးကသိပ္မၾကာေတာ့ဘူးအေသအခ်ာဘဲ.
ညီမေလးေခးေရာ့စ္နဲ႔ေခါင္ေခါင္ေရ.ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔က
ေတာ့မလြဲမေသြပါဘဲ.ဒါေပမယ့္ေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္ဖို႔
ေတာ့လိုတာေပါ့..
မပန္..နိဂံုးကသူ႔ဘာသာသူေတာ့ဘယ္ေရာက္ပါ့မလဲ.တတ္ႏူိင္သေလာက္လုပ္ေနရင္ဘဲေက်နပ္ပါတယ္.က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္းယူအက္စ္ကိုေရာက္ကတည္းက
မပန္လိုခံစားရပါတယ္.ဒါေပမယ့္ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာမွာလုပ္နိူိင္ေအာင္ေပးထားတဲ့အေၿခအေနတစ္ခုေလာက္ရင္းပံ့ပိုးၾကရမွာေပါ့...

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

အကိုေဆာင္းယြန္းေရ...~
ပန္ဝယ္ယူလို႔မရႏူိင္ေတာ့တဲ့
ဘဝရဲ့စာရြက္ေတြအေပၚမွာ
မင္နီၾကက္ေၿခခတ္ေတြလည္းမ်ားခဲ့ပါတယ္ အေမ…
ဒီ စာသားေလးကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါတယ္။

mirror said...

အစ္ကုိေဆာင္းယြန္းေရ....
သန္း 50 ျပီးရင္ေတာ့ သူတုိ႔အလွည့္ေပါ့...
ရင့္ျပီးမွည့္ေနတဲ့အသီးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြမယ့္ရက္
ေရာက္ကုိေရာက္လာရမယ္...
ယံုၾကည္လ်က္
mirror