”ဘာသာေဗဒတစ္ခုထဲကရလာမယ့္ရလာဒ္”
တအားႏြမ္းေနတဲ့
ဘုရားပန္းေတြက
ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔စိတ္အၾကိတ္အခဲ
အဘယ္မွ်ၾကီးေနသလဲဆိုတာကို
လွစ္ဟေနၾကတယ္…

အမ်ားသံုးစကားလံုးေတြထက္
ပိုၿပီးအသံုးဝင္မယ့္ဝါက်
ပိုၿပီးေဆးဖက္ဝင္မယ့္ေဝါဟာရ
တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီကထြက္မက်လာေသးသမွ်
ဓာတ္ပံုထဲကေၿမနီလမ္းကေလးကို
အလြမ္းေတြနဲ႔ၾကည့္ေနရ…

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က
ဘာေကာင္မွမဟုတ္ေတာ့
ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ
ဒုကၡသည္ေခ်ာ့ေတးတစ္ပုဒ္ကိုဆိုရင္း
ေန႔ခင္းေန႔လည္ေတြကိုေက်ာ္ၿဖတ္..

ထံုးစံထက္မပိုတဲ့ရွင္းပစ္လိုက္မႈမ်ိဳးေၾကာင့္
ဗလာက်င္းသြားတဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္္
အာသာရမၼက္တစ္စံုကိုရင္ခုန္စြာထိုးေကၽြးဖို႔
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာလမ္းသလားေနတဲ့
မာလ္ဘိုရုိစီးကရက္တစ္လိပ္
တိတ္ဆိတ္တဲ့အခန္းမွာ
ၿငိမ္သက္စြာေနရာယူထားတဲ့စာရြက္စာတမ္းမ်ား
တစ္ဝတ္တစ္ပ်က္
ဆက္မဖတ္ရေသးတဲ့စာအုပ္တခ်ိဳ႕
လက္ေခ်ာင္းေတြၾကားမွာ
ေသြးေအးစြာဖ်ားနာေနတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ေရဒီယိုထဲကထြက္က်လာတဲ့
ေလးတြဲ႔တြဲ႔သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ေသြးဆုတ္္ေအာင္အေအးသရုပ္ေဆာင္ေနတဲ့
ေဆာင္းဦးေပါက္ႏူိဝင္ဘာည
ဒါေတြအားလံုးဟာ
ယမန္ႏွစ္မ်ားစြာနဲ႔ဘာမွမကြာလွဘူး…

ရမၼက္ကိုေဖ်ာက္
အာသာေၿပရုံသာေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့့
ခရီးတစ္ေထာက္
ေၿခေထာက္ကိုဆန္႔
အပ်င္းေၿပရုံသာရပ္တန္႔ခဲ့တဲ့
ေနရာတစ္ေနရာမဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိေနပါရက္နဲ႔
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထြက္ေနတဲ့
ကိုယ္ပိုင္ေဒါသ
ခုထိၿပန္ရုတ္သိမ္းလို႔မရေသးဘူး…

အၾကိတ္အခဲေတြကို
ေလထဲဝဲပစ္လိုက္မိတယ္
ေၿဖခ်ၾကည့္လိုက္မိတယ္...

ရူပေဗဒသေဘာတရားအရ
သံုးသပ္ၾကည့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
အားနဲ႔အင္နဲ႔တြန္းခဲ့တဲ့
ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးက
လႈပ္ရုံသာလႈပ္ၿပီးမေရြ႕ေသးေတာ့
ကိုယ္လုပ္ခဲ့ေလသမွ်က ”သုည”..

ဒါေပမယ့္
ကိုယ္သင္ၾကားေနတဲ့ပညာရပ္က
ရူပေဗဒဘာသာရပ္မဟုတ္သလို
ကိုယ္တြန္းၿဖိဳေနတဲ့အရာဝတၳဳကလည္း
ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမဟုတ္ေလဘူး..

သင္ၾကားေလ့လာဖူးသမွ်
ၿပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ရရင္
”ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ေရြ႕ႏူိင္ပါသည္”ဆိုတဲ့
မူလတန္းဖတ္စာထဲကစာသား
ကိုယ္တို႔အပ်င္းေၿပသင္ၾကားခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး…

တကယ္ေတာ့
မွည့္ရုံမွည့္ၿပီးမေၾကြတာ
လႈပ္ရုံလႈပ္ၿပီးမၿပဳတ္တာ
ကိုယ္တို႔ၿပိဳင္တူမတြန္းေသးလို႔ၿဖစ္မွာပါ....

ကဲ..ၿပိဳင္တူတြန္းရင္းနားစိုက္ေထာင္လိုက္ၾက
နားနဲ႔ဆက္ဆက္
က်ဳပ္တို႔ၾကားလာရလိမ့္မယ္.
အက္ေၾကာင္းေတြမညီမညြတ္နဲ႔
ဓားအိမ္ခၽြတ္ေနၾကတဲ့အသံမ်ား…။