Tuesday, December 16, 2008

”ရပိုင္ခြင့္ႏွင့္တာဝန္ယူမႈ”
မၾကာမၾကာခင္ဗ်ားဆီကူညီဖို႔လာတဲ့
က်ဳပ္ဆိုတဲ့ေဟာဒီေကာင္ကို
ခင္ဗ်ားမို႔မ်က္ႏွာေၿပာင္တိုက္
က်ဳပ္လာတိုင္းခင္ဗ်ားအိပ္ငိုက္ၿပတယ္….

ခင္ဗ်ားဗ်ာ
က်ဳပ္ကိုအားမနာေတာင္အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး
ခင္ဗ်ားမယားနဲ႔ခင္ဗ်ားရဲ့သားသမီးေတြကိုေတာ့
ခင္ဗ်ားရင္ဘတ္ၾကီးနဲ႔သနားဖို႔ေကာင္းတာေပါ့
ၿပီးေတာ့.ခင္ဗ်ားေနာက္ေက်ာမွာကပ္ထားတဲ့
ဒုကၡသည္ဆိုတဲ့တံဆိပ္မဲၾကီးကိုခြာခ်
ကိုယ့္ဗလကိုယ္အားကိုးသင့္လွတာေပါ့…

အခုေတာ့ခင္ဗ်ားကတလြဲ
ခင္ဗ်ားဆံပင္ေတြကဖရုိဖရဲ
ခင္ဗ်ားမ်က္စိေတြကနီနီရဲရဲ
ခင္ဗ်ားဆီက်ဳပ္ေရာက္လာတိုင္း
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီးခင္ဗ်ားအိပ္မက္လႈိင္းစီးေနတာ
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီးခင္ဗ်ားငိုက္ၿမည္းေနတာကိုဘဲေတြ႔ရ
ခင္ဗ်ားဆီက်ဳပ္လာတိုင္း
ခင္ဗ်ားဘဝအတြက္ခင္ဗ်ားေရွ႕ေရးအတြက္
ဘာဆိုဘာမွအဆင္သင့္ၿဖစ္တာကိုမေတြ႔ရ
ခင္ဗ်ားအတြက္.က်ဳပ္ရင္ေမာလွတယ္…

ခင္ဗ်ားက….
ခင္ဗ်ားမွာမရွိတဲ့ေဝဒနာကိုဗန္းၿပ
ခင္ဗ်ားအလုပ္မလုပ္လို႔မရႏူိင္ေသးဘူးလို႔ဆင္ေၿခေတြေပး
ေကၽြးသမွ်စားေပးသမွ်ယူ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဒူၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာလို႔ႏႈိင္းရရင္
ပတ္ဝန္းက်င္ကက်ဳပ္ကိုသိပ္ရုိင္းတဲ့ေကာင္လို႔စြပ္စြဲခ်င္ၾကမွာ
ခင္ဗ်ားရဲ့မေၿပလည္မႈေတြအတြက္
သူတစ္ပါးႏူိင္ငံမွာခင္ဗ်ားရဲ့တစ္သက္တာလံုး
လူမႈေထာက္ပံ့ေၾကးေတြနဲ႔ခင္ဗ်ားအခ်ိန္ၿဖဳန္းေနမွာလား
ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့.ခင္ဗ်ားဘဝနဲ႔ခ်ီၿပီးမွားသြားလိမ့္မွာေပါ့…

က်ဳပ္အတြက္ကေတာ့
ႏွင္းေတြသည္းေနလို႔လမ္းေတြေခ်ာ္ေနတာၿဖစ္ၿဖစ္
ရာသီဥတုေအးလြန္းလို႔ခ်မ္းခိုက္ေနတာၿဖစ္ၿဖစ္
ဘာမွစိတ္ညစ္စရာမရွိပါဘူး
ဘာမွလည္းစာဖြဲ႔ေလာက္စရာမရွိပါဘူး
က်ဳပ္က..ဒီလိုဘဲေန႔စဥ္ကူးခတ္ေနက်
က်ဳပ္ကခင္ဗ်ားလိုဒုကၡသည္ေတြကိုကူညီေနရတဲ့
ေက့စ္ဝါးကားဘဝကိုမွလိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႔ၿမ်ိခ်ရင္း
တတိယႏူိင္ငံမွာဒုတိယေဝဒနာနဲ႔ၾကီးၿပင္းေနရသူမဟုတ္လား
ဒီေတာ့.က်ဳပ္ကခင္ဗ်ားအခန္းတံခါးကိုေခါက္
ခင္ဗ်ားအခန္းေပါက္ဝမွာရပ္ရင္း ခင္ဗ်ားရဲ့လက္ကိုဆြဲလို႔
ခင္ဗ်ားကိုလူသူၾကားထဲေရာက္ဖို႔တြန္းပို႔ေနရတာေပါ့…

ခင္ဗ်ားစဥ္းစားဖို႔က်ဳပ္တစ္ခုေၿပာခ်င္တယ္
က်ဳပ္ကၿမန္မာၿပည္သားမို႔
က်ဳပ္လည္းခင္ဗ်ားလိုဒုကၡသည္ဆိုတဲ့တံဆိပ္ကိုေက်ာမွာကပ္
ဒီေနရာမွာမက္တပ္ရပ္ခဲ့ရတဲ့သူမို႔
ခင္ဗ်ားဘဝကိုနားလည္တယ္လို႔ဆိုေပမယ့္
ခင္ဗ်ားရဲ့ပ်င္းရိမႈ
ခင္ဗ်ားရဲ့အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္တဲ့စရုိက္
ခင္ဗ်ားရဲ့အပါးခိုလိုတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြကိုနားလည္မေပးႏူိင္သလို
ခင္ဗ်ားေၿမွာက္ထိုးပင့္စားတိုင္းလည္းတုန္လႈပ္မွာမဟုတ္ဘူး
က်ဳပ္ကကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္တဲ့သူၿဖစ္တဲ့အတြက္
ခင္ဗ်ားရဲ့အေၿခခံက်တဲ့လိုအပ္ခ်က္ကိုကူညီပံ့ပိုးေပးမွာၿဖစ္သလို
ခင္ဗ်ားကလည္းက်ဳပ္ကိုဆင္ေၿခမဲမဲေတြေပးၿပီးငိုမၿပတတ္ဖို႔လိုတယ္…။

5 comments:

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

အကိုေဆာင္းယြန္း ... လဲေနသူကုိ ထူေတာ့ေပးလုိက္တာပဲ... ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္သြားေပမဲ့ .. ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးၿပီးလမ္းဆက္ မေလွ်ာက္ခ်င္သူေတြလည္း႐ွိေသးတယ္။
ခက္ေတာ့ခက္တယ္ ဒီအက်င့္မ်ိဳး႐ွိတာ အမ်ဳိးသားေရးန႔ဲခ်ီၿပီးနစ္နာေစတယ္။

MANORHARY said...

ရပိုင္ခြင့္နဲ႔အခြင့္အေရးကိုမသိတတ္သူေတြ
တာ၀န္ယူခ်င္စိတ္မ႐ွိသူေတြေလာကမွာ
အမ်ားၾကီးပါ....
သူမ်ားကိုၿပဳၿပင္ဖို႔ကေတာ့ခက္မွာေပါ့...
ၿပင္ႏိုင္တာကေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲမို႔...
ဒီလိုလူေတြနဲ႔ေ၀းႏိုင္သမွ်ေ၀းေအာင္ေနတာေကာင္း
ပါတယ္။

ကုိေအာင္ said...

ရပုိင္ခြင့္ႏွင့္ တာ၀န္ေတြကို လာခံစားပါတယ္
အကုိေရ ေကာင္းတယ္ အရမ္းပဲ။

Nyein Chan Aung said...

Case Manager တစ္ေယာက္ရဲ႔ ကရုဏာေဒါသေတြေပါ့။ နားလည္ခံစားႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။ စုဖြဲ႔ထားတဲ့ စကားလံုးေတြ အားေကာင္းတယ္ဗ်ာ။

Kaung Kin Ko said...

ဒီကဗ်ာေလးလည္း ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။