”ဒါပါဘဲ…”
လူသူအေရာက္နည္းတဲ့
ငါ့ေတာအုပ္ထဲ
ဘယ္သူစတည္းခ်ခ်င္ပါ့မလဲ…
တကယ္ေတာ့
ငါက ေန႔ပါးပါးညထူထူမွာ
ခရာဆူးခ်က္ေတြနဲ႔ၿငိစြန္း
ကံေခလြန္းသူ..
ငါတည္ထားကိုးကြယ္တဲ့ဘုရား
မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈကလြဲလို႔တၿခားမရွိ
တခ်ိဳ႕ကငါ့ကိုဒိတၳိလို႔ေၿပာၾကတယ္….
ဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္
ငါက ပရမတၱကိုခ်စ္တယ္
အႏူပဋိေလာမကိုခ်စ္တယ္
ငါ့မနက္ကိုငါ့စိတ္နဲ႔မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး
ငါ့ညကိုငါ့စိတ္နဲ႔အိပ္ရာဝင္တယ္…။
လမ်းကလေးရေ
4 weeks ago
9 comments:
အကုိေဆာင္း ... က်ေနာ္ ကဗ်ာေတြ မဖြဲ႔တတ္ဘူး၊ စကားလုံးတုိ႔ နမိတ္ပုံတုိ႔ေတြ က်ေနာ့္မွာ အေတာ္႐ွားတယ္။ စာေရးရင္ေတာင္မွ စကားေျပ႐ုိး႐ုိးေလးေတြပဲ သုံးတတ္ေသးတယ္။ အကုိတုိ႔ ကဗ်ာေရးတဲ့သူေတြက နမိတ္ပုံေတြ၊ စကားလုံးေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ေနရာမွာ အရမ္းေတာ္ၾကတယ္။ အရမ္းအားက်တယ္။
ငါ့မနက္ကိုငါ့စိတ္နဲ႔မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး
ငါ့ညကိုငါ့စိတ္နဲ႔အိပ္ရာဝင္တယ္…။
ဒီလုိဖြဲ႔ထားတာေတြက ကဗ်ာဖတ္တဲ့သူေတြကုိ အ႐ုိး႐ွင္းဆုံးနဲ႔ အစမ္းသစ္ဆုံး အေတြးမ်ား ကုိျဖစ္ေပၚေစတယ္။
အပိုဒ္ေလးပိုဒ္တည္းနဲ႔ အမ်ားႀကီးတာသြားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပဲ ကိုေဆာင္း။ ကဗ်ာဆရာကို ရွင္းရွင္းႀကီးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါဗ်ာ။
ေနာက္ဆုံး အပုိဒ္ေလး ကို အခုိက္ဆုံးပဲ...
ေကာင္းတယ္ ဗ်ာ.. ၾကိဳက္တယ္..
ေလးစားတယ္..တကယ္....ရင္ထဲကကုိေျပာတာ....။
ဘယ္လုိမွေရးတတ္မယ္ မထင္..။
အစ္ကုိက လက္စကေတာ့ ေရလည္ထက္ပါ့..။
ခင္မင္ခြင့္ရတာကုိပဲ ၀မ္းသာမဆံုး။
စကားလုံး နိမိတ္ပုံစံေလးေတြနဲ႕ ဖြဲ႕ထားတာ ေကာင္း
တယ္ ကိုေဆာင္းေရ။ ကဗ်ာက အရမ္းလွတယ္။
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ကဗ်ာေလး။ း)
ၾကိဳက္လိုက္တာ အစ္ကုိေရ။ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ပုိဒ္ကုိ အၾကိဳက္ဆံုးပဲဗ်။
ကဗ်ာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္......
ကိုေဆာင္းယြန္းေရ....
စိတ္နဲ႔ကိုယ္..တစ္ထပ္တည္းက်ဖို႔လည္း...
ဒုလႅဘ တစ္ခုပါပဲေနာ္.....
အားက်တယ္...
အိျႏၵာ
Post a Comment