Sunday, January 11, 2009

”အိမ္မမည္ေတာ့တဲ့အိမ္”
နိဂုံးပိုင္းေရာက္ခါနီးမွ
မာတိကာဆိုတာာၾကီးကိုၿပန္လွန္ၿမည္းေနရ..

အဆံုးသတ္လိုၿခင္းေတြကလည္း
အဆံုးမသတ္ႏူိင္ၾကေသးပါဘူး..

ကိုယ့္ဒူးကိုေတာ့ကိုယ္ယံုခ်င္ပါရဲ့
အစာေကၽြးေနရရင္းေလာင္းရိပ္မိ
ၿပာႏွမ္း မဲေမွာင္
စိတ္မွာေရာင္စံုကင္ဆာေတြၿဖစ္..

ေခါင္မိုးကစၿပီးမလံုခဲ့တာပါ
ေနပူရင္ေနေၿပာက္ထိုး
မိုးသည္းရင္မိုးေရယို
ႏွင္းစိုရင္ႏွင္းရည္လူး…

ၾကမ္းခင္းကလည္းေပါက္
လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေၿခကၽြံ
ေၿခကၽြံရင္ႏြံနစ္
ဒုကၡဆစ္ဆစ္ၿမည္သံ
ေခါင္မိုးကစၾကမ္းခင္းနဲ႔နံရံအဆံုး
တစ္အိမ္လံုးဆူညံကြဲအက္
ဗုဒၶလည္းဆြမ္းမဘုဥ္းရက္တာၾကာၿပီ….။

11 comments:

Nyein Chan Aung said...

ဒီကဗ်ာလည္း ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ပဲ ကိုေဆာင္းေရ.။

ကုိေအာင္ said...

ကဗ်ာေကာင္းေကာင္းေလးေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္
ဖတ္ခြင့္ရေနတာ ေက်းဇူး ကိုေဆာင္းေရ။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေလာေလာဆယ္
အိမ္အၿပင္ေရာက္ေနတယ္အစ္ကို....
အစ္ကို႕ကဗ်ာေတြကေတာ႔ထံုးစံအတိုင္း
ခံစားလို႔ေကာင္းဆဲပဲဗ် ..........

Anonymous said...

ဒီမွာ အရမ္းေအးေနတယ္ အစ္ကိုရ ႏွင္းရည္မလူးပါရေစနဲ႔ အိမ္ၾကီးကေဟာင္းေနျပီး အိမ္သစ္ေလးန႔ဲ လြတ္၂လပ္၂ေလးေနခြင့္ရခ်င္လိုက္တာ ။

Anonymous said...

ေနစရာ.. ေခ်ာင္ေလး တစ္ခုေတာင္
မက်န္ ေတာ့ပါ လားကြယ္..
.....................
မလွမပ ျခင္းေတြ နဲ႕ ျပည့္ ႏွက္ေနတဲ့
အိမ္ကေလး......
...............
တေန႕ေန႕ မွာ.. တို႕ ေတြ..
၀ိုင္း၀န္း ..ျပဳျပင္လို႕ ကာလ ေလး တစ္ခု
ရွိေတာ့ ရွိလာမွာ ပါ....
.............
ကဗ်ာေကာင္းေလး ပါ...

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

အကုိေဆာင္းယြန္း .. ေခါင္ကစၿပီး မုိးမလုံခဲ့ေတာ့လည္း..။

ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ပါအျပစ္႐ွိေနသလုိခံစားလုိက္ရတယ္ အကုိ... ။

ေမ့သမီး said...

အစ္ကို ဒီကဗ်ာဖတ္ၿပီး စိတ္ေတာင္နည္းနည္းက်သြားတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွ home sweet home ျဖစ္လာမလဲဆိုၿပီးေတာ့။

emayarKhin said...

အကုိေရကဗ်ာကေတာ္ေတာ္ဟတ္ထိတယ္.....

pandora said...

ရင္ထဲကို ထိေစတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။
အိမ္ကေတာ့ ပိုၿပီးပိုၿပီး ပ်က္စီးလာၿပီ။အိမ္လြမ္းေနသူေတြအားလံုး တေန႕ အိမ္ျပန္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေခါင္ေခါင္ said...

ရင္ထဲတစ္ကယ္ ထိရွသြားပါတယ္ ဦးေဆာင္းေရ...

ျငိမ္းခ်မ္းျပည့္စုံသာယာလုံျခံဳ ေသာ အိမ္သုိ႕ အျမန္ဆုံးျပန္ေရာက္ႏိုင္ပါေစ

Anonymous said...

အင္းးးးးးးးး
ေနာက္တလံုး ေပးသြားတယ္။