Monday, February 16, 2009

”လြမ္းခန္းမပါေၾကး”

အငွား ေၿမကမၻာမွာ
တရားေဖြစရာ ခက္
ဖဝါး ေၿခရာေတြသာထပ္လို႔
အသက္ဆက္ဖို႔္္ ရပ္တည္ေနရလည္း
ေနၿခည္ၿဖာေႏြး
ၿပာလြင္လြင္ ေကာင္းကင္ေလးရွိတဲ့
ငါ့တိုင္းၿပည္ေလးကိုသာ သတိရ
အခုလို အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ ညေတြမွာ…

တခ်ိဳ႕ ညေတြမွာ…ငါ
ရင္အနာကို မီးမွိတ္
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ စိတ္နဲ႔ အိပ္သလို
တခ်ိဳ႕ ေန႔ေတြမွာ…ငါ
စိတ္အနာကို ဘရိတ္အုပ္
ပေဟဠိ တစ္ပုဒ္က္ို အေၿဖထုတ္တယ္….

ေခၽြးစက္ေတြ ေၾကြသေလာက္
ခရီးမေရာက္ခဲ့တဲ့ ေၿခေထာက္ေတြနဲ႔
ေသြးစက္ေတြ ေၾကြသေလာက္
မေပါက္ေၿမာက္ခဲ့တဲ့ ခရီးရွည္ တစ္ခုအတြက္
ေၾကာ္ၿငာ ေမာင္းအတုကိုတပ္
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ စည္လို တီးခတ္ရင္း
ငိုခ်င္း မခ်မိခဲ့ေပမယ့္
ေက်ာက္ရုပ္မဟုတ္ေလသူရဲ့ အသည္း
တခါတေလေတာ့လည္း မ်က္ရည္ဝဲတယ္…

ဒီအခ်ိန္ဆို
အေမအိုလည္း မ်က္ရည္စိုရႊဲ
ငါ့အေပၚ သတိရလြန္ကဲၿပီး ငိုေနမွာေပါ့….

အေဖကေတာ့
ဘုရားသခင္ရဲ့ အလိုေတာ္ေအာက္
သားေပ်ာက္ကို ရွာရင္း
အခုလို ညေနခင္းမွာ
ရဲရင့္ၿခင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဆိုၿငီးေနမွာေပါ့…

ငါကေတာ့…
ဝဲလာတဲ့ မ်က္ရည္ကိုသိမ္း
ယိမ္းေနတဲ့ စိတ္ကိုမတ္
တစ္ခုတည္းေသာ ပစ္မွတ္အတြက္
အလတ္ဆတ္ဆံုးေသာ ေလကိုရႈရင္း
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္း က်ည္တစ္ေတာင့္ ပစ္ေဖာက္လိုက္တယ္…

ေကသရာဇာရဲ့ ဟိန္းေဟာက္သံဟာ
မိုးယံကို ထိုးေဖာက္
ဘဝဂ္ထိ ေရာက္ေစရမယ္ေဟ့
ဟုတ္တယ္…
ငါတို႔…ေသသည္အထိ ဒူးမေထာက္ေၾကး
သမိုင္းေရးသူတို႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ
ဘယ္ေတာ့မွ လြမ္းခန္းမပါေၾကး……။

18 comments:

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဒို႔အစ္ကိုေရ..
ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႕ ဖတ္သြားျပန္ပါတယ္.. း)


ဟုတ္တယ္…
ငါတို႔…ေသသည္အထိ ဒူးမေထာက္ေၾကး
သမိုင္းေရးသူတို႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ
ဘယ္ေတာ့မွ လြမ္းခန္းမပါေၾကး……။

ကုိေအာင္ said...

လြမ္းခန္း မပါေၾကး ...။ ေကာင္းတယ္ အကို႕ကဗ်ာ
ကုိ ဖတ္ျပီး တစ္ခုခုေတာ့ ေတြးမိသြားပါတယ္။
အားေပးလ်က္။

Anonymous said...

လြမ္းဇတ္ေတြက လြမ္းစရာေကာင္လြန္းအားၾကီးလို႔ မလြမ္းေၾကးလို႔ အလိုလိုသင္ေပးလိုက္သလားမသိပါဘူး အစ္ကိုရာ ဒါကပဲ ကို႕ဇတ္လမ္းမို႔ မလြမ္းေတာ့ပါဘူး အေပၚဆံုးအပိုင္ေလး ကာရန္ အရမ္းလွတယ္ဗ် ေနာက္ဆံုးေတာ့ မလြမ္းေၾကးက ကဗ်ာက အလြမ္းနဲ႔ အနားသတ္သြားတယ္ ။

MANORHARY said...

ဘုရားသခင္ရဲ့ အလိုေတာ္ေအာက္
သားေပ်ာက္ကို ရွာရင္း
အခုလို ညေနခင္းမွာ
ရဲရင့္ၿခင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဆိုၿငီးေနမွာေပါ့…
................................
...တဲ့လား..

Anonymous said...

ေကသရာဇာရဲ့ ဟိန္းေဟာက္သံဟာ
မိုးယံကို ထိုးေဖာက္
ဘဝဂ္ထိ ေရာက္ေစရမယ္ေဟ့
ဟုတ္တယ္…
ငါတို႔…ေသသည္အထိ ဒူးမေထာက္ေၾကး
သမိုင္းေရးသူတို႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ
ဘယ္ေတာ့မွ လြမ္းခန္းမပါေၾကး........။
..................
အရမ္းေကာင္း တယ္...
လြမ္းခန္းေတြ ပါေပမဲ့..ကန္႕လန္႕ကာ ေနာက္ကြယ္မွာပဲ
ရွိပါေစ...
ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့.....
ငါတို႔…ေသသည္အထိ ဒူးမေထာက္ေၾကး........

လူလ said...

မဂၤလာပါ ကိုေဆာင္း

လြမ္းခန္းမပါေၾကးကို ခံစားသြား၏။

လြမ္းခန္းေတြေရာက္ရင္ လူၾကမ္းေတြ မ်က္ရည္၀ဲတယ္ ဆိုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ ဆိုခဲ့ဖူးတာပါ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ...

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ဒီအခ်ိန္ဆို
အေမအိုလည္း မ်က္ရည္စိုရႊဲ
ငါ့အေပၚ သတိရလြန္ကဲၿပီး ငိုေနမွာေပါ့….

အေဖကေတာ့
ဘုရားသခင္ရဲ့ အလိုေတာ္ေအာက္
သားေပ်ာက္ကို ရွာရင္း
အခုလို ညေနခင္းမွာ
ရဲရင့္ၿခင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဆိုၿငီးေနမွာေပါ့…


လြမ္းခန္းမပါေၾကးေပမဲ့ ငိုခ်င္တယ္အစ္ကိုေရ

Moe Myint Tane said...

အကို ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ႔ဘူး...
ကဗ်ာကို ဖတ္ျပီး ရသေပါင္းစံုကို ခံစားလိုက္ရတယ္..
လြမ္းဆြတ္တယ္ တမ္းတတယ္ ရဲရင္႔တယ္ တက္ၾကြတယ္
ျပီးေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မိတယ္...။
ဘ၀ကို လြမ္းခန္းမပါ ျဖတ္သန္းခ်င္ေပမယ္႔....
ဘ၀ဆိုတာ.....
ျမဳပ္ထားတဲ႔ အေတြးေလး တစ္ခုကိုလည္း....


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

လင်းထက် said...

ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ေလး ရဲ့ ေၾကြးေက်ာ္သံ ကေတာ့ ရင္ထဲကို အဟုတ္ျပင္းစြာ ရိုက္ခတ္ သြားေစ နိုင္ခဲ့ ပါတယ္ ကိုေဆာင္းယြန္းေရ..

Anonymous said...

ငို..ေနတဲ့အေမေတြရဲ႔ အလြမ္းေတြကလည္း အလွ်ံညီးညီး
တက္ေခါက္ျပီး အံၾကိတ္ထားမယ့္..
အေဖရဲ႔ မခ်ိတင္ကဲေတြကလဲ...ရင္နင့္စရာ...
ဘ၀ေတြဟာ...
တစ္ခါတစ္ခါ
ဇာတ္နာေအာင္ေရးထားတဲ့
၀တၳဳတစ္ပုဒ္ထက္ပိုေနတတ္တယ္ေနာ္အစ္ကို..

အစ္ကို..
မိသားစုနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျပန္လည္ဆံုဆည္းႏိုင္ပါေစ..

Anonymous said...

ငါတုိ႔...ေသသည္အထိ ဒူးမေထာက္ေၾကး
အဲဒီစာသားကုိအရမ္းၾကိဳက္တယ္။

လင္းဒီပ said...

နည္းနည္းေတာ့ခက္တယ္အစ္ကို..
လြမ္းခန္းမပါဖို႕ဆိုတာ..
ဘဝဆိုတာၾကီးက ခံစားတတ္
နားလည္တတ္ေတာ့
ေကသရာဇာလို ဟိန္းေဟာက္လည္း...
အလြမ္းေတြကေတာ့ မိုးေသာက္ေနဦးမွာ

Unknown said...

ေကာင္းလိုက္တာအစ္ကိုရာ..။ ၾကိဳက္တဲ့ေနရာကိုသာ quote လုပ္ရမယ္ဆိုရင္ တစ္ပုဒ္လံုး ျပန္ပါလာေတာ့မယ္။

တခ်ိဳ႕ ညေတြမွာ…ငါ
ရင္အနာကို မီးမွိတ္
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ စိတ္နဲ႔ အိပ္သလို
တခ်ိဳ႕ ေန႔ေတြမွာ…ငါ
စိတ္အနာကို ဘရိတ္အုပ္
ပေဟဠိ တစ္ပုဒ္က္ို အေၿဖထုတ္တယ္….

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီစာသားေတြက ကြ်န္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို ခလုတ္တိုက္သြားတယ္..။

ညီအကိုမ်ား said...

အစ္ကိုုေရ ဘယ္ေတာ့မွလြမ္းခန္းမပါေၾကး တဲ့လားဗ်ာ..
ခံစားရတယ္ဗ်ိဳ႕...

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

အိုင္လြယ္ပန္ said...

နာက်င္မႈေတြၾကားက
ေဖာက္ထြက္လာတဲ႔ ရဲရင္႔ၿခင္းစည္းခ်က္ေတြ ....
ေကာင္းမွေကာင္းပဲကိုေဆာင္းယြန္းေရ ......

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

ငါတုိ႔ .. ေသသည္အထိ ဒူးမေထာက္ေၾကး
သမုိင္းေရးသူတုိ႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ
ဘယ္ေတာ့မွ လြမ္းခန္းမပါေၾကး...။

ကဗ်ာအသိမ္းေလးက လွတယ္.. လြမ္းခန္းမပါေအာင္က်ဳိးစားမယ္.. .။

Nyein Chan Aung said...

ေကသရာဇာရဲ့ ဟိန္းေဟာက္သံဟာ
မိုးယံကို ထိုးေဖာက္
ဘဝဂ္ထိ ေရာက္ေစရမယ္ေဟ့
ဟုတ္တယ္…
ငါတို႔…ေသသည္အထိ ဒူးမေထာက္ေၾကး
သမိုင္းေရးသူတို႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ
ဘယ္ေတာ့မွ လြမ္းခန္းမပါေၾကး……။

ကဗ်ာအားမာန္ေတြအျပည့္ပဲ ကိုေဆာင္း။ လက္ရာေသသပ္ေကာင္းမြန္တယ္ဗ်ာ။

Mhu Darye said...

တခ်ိဳ႕ ညေတြမွာ…ငါ
ရင္အနာကို မီးမွိတ္
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ စိတ္နဲ႔ အိပ္သလို
တခ်ိဳ႕ ေန႔ေတြမွာ…ငါ
စိတ္အနာကို ဘရိတ္အုပ္
ပေဟဠိ တစ္ပုဒ္က္ို အေၿဖထုတ္တယ္….

ခံစားသြားပါတယ္ အစ္ကို...။