Monday, March 9, 2009

”ခဲရာခဲဆစ္”
ေဟာဒီ က်ေနာ့္ေၿခေထာက္ေတြပါပဲ
ဦးတည္ရာတည့္တည့္ ေလွ်ာက္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ရင္း
ေၿခဦးတည့္ရာေရာက္ လမ္းေတြလည္းေပ်ာက္ေနခဲ့ရ…

ေဟာဒီ က်ေနာ့္လက္ေတြပါပဲ
ေသခ်ာမႈတစံုတရာကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရင္း
မေသခ်ာမႈေပါင္းမ်ားစြာကို အခါခါလႊတ္ခ်ေနခဲ့ရ….

ေဟာဒီ က်ေနာ့္ဦးေခါင္းတလံုးပါပဲ
အသံုးဝင္မႈေတြကို ဖတ္မွတ္ႏူိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ရင္း
ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္ၿခင္းေတြ အလံုးအရင္း ဝင္ေရာက္ေနရာယူခဲ့ဖူးရဲ့

ေဟာဒီ က်ေနာ့္စိတ္ကူးေတြပါပဲ
ပင္လယ္ကိုၿဖတ္ကူးဖို႔ တယုတယေမြးၿမဴခဲ့ရရင္း
ၿမစ္က်ဥ္းတခုထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ၾကရဖူးရဲ့…

ေဟာဒီ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြပါပဲ
သိဂါၤရၿမင္ကြင္းေတြကို အထပ္ထပ္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရရင္း
ဘယာနကေတြနဲ႔ လြဲေအာင္ ေရွာင္လႊဲခဲ့ရရင္း
ဝိဘစၦတြင္းထဲကို မ်က္လံုးေတြၿပဳတ္က်
အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔လည္း ေဝးကြာဖူးခဲ့ၾကရဲ့…

ေဟာဒီ က်ေနာ့္နားႏွစ္ဖက္ပါပဲ
သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ နတ္ေစာင္းသံေတြကို နာခံလိုခဲ့ရရင္း
သက္ၿပင္းခ်လႈိက္ေမာသံေတြထဲကို နစ္ဝင္
နားဝင္ပီယံၿဖစ္မႈေတြနဲ႔ ေဝးရာမွာ နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံခဲ့ရဖူးရဲ့…

ေဟာဒီ က်ေနာ့္ႏွာေခါင္းေပါက္ေတြပါပဲ
ဥယ်ာဥ္တြင္းက ပန္းရန႔ံသင္းသင္းကို နမ္းရႈိက္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္
ယမ္းေငြ႔နဲ႔ ဗံုးနံ႔ေတြၾကား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ နာဖ်ားေနခဲ့ရၿပန္ခဲ့…

ဒီလိုနဲ႔….
က်ေနာ္ဟာ လမ္းေပ်ာက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္းရွာ…

ဒီလိုနဲ႔…
က်ေနာ္ဟာ ေသခ်ာမႈတခု လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ၿပဳဖို႔
ဦးေခါင္းကိုတည့္တည့္ထား
ဘဝအေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေနခဲ့ရင္း….

ဒီလိုနဲ႔…
က်ေနာ္ဟာ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းကိုဖြင့္ နားတစံုကိုစြင့္ရင္း
ႏွာေခါင္းႏွစ္ေပါက္နဲ႔ အသက္ၿပင္းၿပင္းရႈ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတ္ထူ
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ေကာက္ယူေနခဲ့ရေပါ့….။ ။

20 comments:

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

အကိုေဆာင္းယြန္း...

ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဖတ္သြားရလို႔ ေပ်ာ္၏..
ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီး ခုေတြးေနမိတာ အစံုပါပဲ..

ေသခ်ာမႈတစ္ခု တစ္စံုတရာကို ထိေတြ႕ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း...
ေစခ်ာမႈေပါင္းမ်ားစြာကို အခါခါလႊတ္ခ်ေနခဲ့ရဖူးတဲ့ ေန႔ေတြအေၾကာင္းပါ..

ေဟာဒီ စိတ္ကူးေတြ....
ေဟာဒီ မ်က္လံုးေတြ.....
ေဟာဒီ နားေတြ.....
ေဟာဒီ ႏွစ္ေခါင္းေပါက္ေတြ....
ဒီလိုနဲ႔...
ဒီလိုနဲ႔...
ဒီလိုနဲ႔... ..... ..... ပါဘဲေလ....

တိုက္ဆိုင္လြန္းလို႔ ႏွစ္သက္မိပါတယ္...

with love...

MANORHARY said...

ဒီလိုနဲ႔…
က်ေနာ္ဟာ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းကိုဖြင့္ နားတစံုကိုစြင့္ရင္း
ႏွာေခါင္းႏွစ္ေပါက္နဲ႔ အသက္ၿပင္းၿပင္းရႈ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတ္ထူ
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ေကာက္ယူေနခဲ့ရေပါ့…
............
ဟုတ္ပေနာ္
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ေကာက္ယူေနၾကရတယ္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမတ္ထူေနၾကရတယ္
ဒါဟာေလာကဓမၼတာဆိုေပမယ့္လည္း
ေၿခထိုးခံတဲ့သူေတြနဲ႔မေတြ႕ဖုိ႔ေတာ့လိုေသးတာေပါ့
ေနာ္...

မမသီရိ said...

အေရးအၾကီးဆုံး ႏွလုံးသား
ဘယ္နားမွာ ေမ့ထား ခဲ့ လဲ ကိုေဆာငး္ယြန္းေရ..
.......
က်ေနာ္ဟာ ေသခ်ာမႈတခု လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ၿပဳဖို႔
ဦးေခါင္းကိုတည့္တည့္ထား
ဘဝအေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေနခဲ့ရင္း
.........................
ႏွလုံးသား ထဲ ယိုစိမ့္က်လာတဲ့
ကဗ်ာစမ္းေရေလးေတြ ကို
ေသခ်ာေထြးေပြ႕ ရင္း...
ၾကီးျမတ္တဲ့ ရထားတစီးရဲ႕
ေခါင္းတြဲ လဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္...
...............
ဟုတ္ပါ တယ္ေနာ္....

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္မွာ ႏွလံုးသားအေၾကာင္းေရးမလို႔ပါပဲ
ဒါေပမယ့္ မေရးၿဖစ္ခဲ့ဘူး မသီရိေရ...အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ေပါ့ဗ်ာ....

Nyein Chan Aung said...

ေဟာဒီ က်ေနာ့္ေၿခေထာက္ေတြပါပဲ
ဦးတည္ရာတည့္တည့္ ေလွ်ာက္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ရင္း
ေၿခဦးတည့္ရာေရာက္ လမ္းေတြလည္းေပ်ာက္ေနခဲ့ရ…

ေဟာဒီ က်ေနာ့္လက္ေတြပါပဲ
ေသခ်ာမႈတစံုတရာကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရင္း
မေသခ်ာမႈေပါင္းမ်ားစြာကို အခါခါလႊတ္ခ်ေနခဲ့ရ….

ကဗ်ာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ကိုေဆာင္း။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ဒါပဲ လူ႔ဘ၀ ထင္ပါရဲ႔ဗ်ာ။

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလး ခံစားသြားတယ္ ကိုေဆာင္းေရ။

Moe Cho Thinn said...

နတ္ေစာင္းသံ နားေထာင္ရင္း ပန္းရနံ႔သင္းသင္း ရွဴရွိဳက္ရတဲ႔ဘ၀မွာ ကိုယ္႔ႏွလုံးသားကို မလိမ္မညာဘဲ ေနခ်င္ပါတယ္။ ႏွလုံးသားအစစ္နဲ႔ လူေပါ႔..

လင္းဒီပ said...

အစ္ကုိက ေျပာလိုက္ရင္ ဒဲ့ေတြခ်ည့္ပဲ..
အသက္ဓာတ္ကေလး လိုက္လိုက္ေကာက္ယူေနရတာ ေမာတယ္ဗ်ာ..

Moe Myint Tane said...

တစ္ခါ တစ္ခါက်ျပန္ေတာ႔ မေသခ်ာမႈတစ္ခုအတြက္ဘဲ ေသခ်ာမႈေတြကို လႊင္႔ပစ္ေနတတ္ၾကရေသးတယ္အကို။
ဒီလိုနဲ႔ ျပန္ျပန္ေကာက္ယူေနခဲ႔ရတဲ႔ အသက္လည္း ထပ္တလဲလဲ ဒဏ္ရာေတြၾကားမွာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ပါဘဲ အသက္ဆက္ေနတုန္းေပါ႔။ကဗ်ာေလးက အေတြးအေခၚ ဘ၀နဲ႔ပတ္သက္ေနတာမို႔ ဖတ္ရတာ အရာသာရွိ ေကာင္းမြန္ပါတယ္ အကို။ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ခံစားေပ်ာ္၀င္လိုက္တယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Anonymous said...

ကုိေဆာင္းေရ ကဗ်ာေလးက အႏွစ္သာရအျပည္႕နဲ႔ ေကာင္းလြန္းလွတယ္ဗ်ာ၊
ထိတယ္၊ မိတယ္၊ အဲဒီေတာ႔ ႀကိဳက္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ။

Anonymous said...

ဒီလိုနဲ႔….
က်ေနာ္ဟာ လမ္းေပ်ာက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္းရွာ…

ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းမွာ..
ကိုယ့္ဆႏၵေတြ..ေပ်ာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ပါေရာလား
အစ္ကို...

ကဗ်ာေလးကို..ခံစားခ်က္နဲ႔ က်င္ယူသြားတယ္..အစ္ကိုေရ

Anonymous said...

အိျႏၵာေနာ္...အေပၚက ကြန္႔မန္႔က...
ဟားဟား...ဆႏၵေစာသြားလို႔

Anonymous said...

ဟာ...ထပ္မွားျပန္ျပီ...
ဘယ္ေရာက္သြားလဲ..မန္႔ထားတာ...
မဟုတ္ဘူး..အကို..အေပၚကအိျႏၵာမဟုတ္ဘူး...

ကဲ..ျပန္မေရးေတာ့ပါဘူး..

ကဗ်ာေကာင္းေလးကို စိတ္ထဲဘည့္ျပီးျပန္သြားတယ္..အကိုေရ..

Anonymous said...

မဟုတ္ဘူး....ဟ..။
ဟုတ္တယ္..
အေပၚက Anouymous ႕အိျႏၵာ မန္႔တာ...
လွ်မ္းတာ..ၾကည့္ေတာ့

ကုိေအာင္ said...

ထိမိတဲ့စာသားေတြနဲ႕ ျပည္စုံတဲ့ကဗ်ာကို ဖတ္ရူရတာမုိ႕
အားေပးလ်က္ပါ ကိုေဆာင္း။

ဦးဂင္ႀကီး said...

ညီေရ ကဗ်ာေလးႀကိဳက္တယ္

mgngal said...

လမ္းေပ်ာက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္းရွာတဲ့လားဗ်ာ ။ လမ္းေတြ ေျဖာင့္တန္း ေခ်ာမြတ္ပါေစ ။ း)

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ေလးေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္အစ္ကိုေရ

Anonymous said...

ဒီကဗ်ာက စကားလံုးေတြဖတ္ျပီး “ငါနဲ႕တူေနတယ္....ဟုတ္သား ငါလည္း အဲ့လိုေတြျဖစ္ေနတာပဲ ” ဒီအေတြးေတြ၀င္တယ္ဗ်။ အစ္ကို႕ ကဗ်ာေတြအတြက္ေက်းဇူးပါ ။

Anonymous said...

ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတဲ့ မက္လုံးနဲ႔ ဘဝကို ခုံမင္ရင္း ႐ုန္းမ
ထြက္ႏုိင္ေသးတဲ့ သံတရာမွာ...
မင္းအတြက္ ငါ စကားလုံးေတြစုေဆာင္းေနရင္း
ဒါဟာထြက္ ေပါက္တခုဘဲလို႔....
အသက္မဲ့ေနတဲ့ေက်ာက္ရုပ္ကိုေတာင္ စကားလုံးေတြနဲ႔
ရွင္သန္ေစမဲ့ ..ဒီစကားလုံးေလးေတြ.
တေန႔ ကုန္ဆုံးသြားမလားဆိုတာ... ငါေတြးေၾကာက္
မိပါရဲ႕... အမွတ္တရနဲ႕ သက္ေသခံတဲ့
မင္းအတြက္ ဒီစကားလုံးေလးေတြ.....ေအာင္ထြန္း