”ေခတ္ၾကီးကိုက……”
ေစးပ်စ္ပ်စ္စိမ္းေရႊေရႊ
က်ည္ဒဏ္ရာဇကာေပါက္ေတြနဲ႔ ေခတ္မွာ
ၿဖစ္ၿပီးခဲ့သမွ် ”အစ”
ၿဖစ္ခဲ့ၿပီးေသာ ”အလယ္”
ၿဖစ္လို႔မၿပီးဆံုးႏူိင္ေသးတဲ့ အစနဲ႔အလယ္ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ
အားလံုးရဲ့ရင္ထဲ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမ်ားလုိကြဲေနၾက
ဆုေတာင္းသမွ်လည္း လြဲေနရ..။

ေခတ္ၾကီးကိုက….
အမွန္တရားကို ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္
ဗီလိန္ေတြက စည္းစိမ္မာန္တက္
သူခိုးကို သားမက္အရာတင္
ရွင္ဘုရင္ ပလႅင္ေပ်ာက္လို႔
အာဏာရွင္ေတြကခါးေထာက္ တရားေပ်ာက္ေနရတဲ့ေခတ္ေပါ့…..

ေခတ္ၾကီးကိုက….
သစၥာတရားကို ဓားနဲ႔ေထာက္
လူမိုက္ေတြ ခါးေထာက္ၿပီးစီးကရက္ေသာက္
လူယဥ္ေက်းေတြ အစာအိမ္ေပ်ာက္ေနရတဲ့ေခတ္ေပါ့……

ေခတ္ၾကီးကိုက
ေမတၱာသုတ္ကို ဗံုးခြဲဖ်က္ဆီး
အၿဖဴေရာင္လူတန္းစားေတြ မြဲေနရ
အစိမ္းေရာင္ကားစီးသူေတြ ထင္ရာက်ဲေနၾကတဲ့ေခတ္ေပါ့….

ေခတ္ၾကီးကိုက….
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို ဂူသြင္းအက်ဥ္းခ်
ၿမတ္စြာဘုရား မ်က္ရည္က်ေနရ
ဂန္းစတားေတြ လမ္းသလားေနၾကတဲ့ေခတ္ေပါ့…..

ေခတ္ၾကီးကိုက…
နားလည္မႈတရားကို မ်က္ေၿခဖ်က္
ဖာသိဖာသာေနတတ္သူေတြ ရမၼက္ေဝေနၾက
မေနတတ္သူေတြ ရတက္ေပြေနရတဲ့ေခတ္ေပါ့…

ေခတ္ၾကီးကိုက…
မာေက်ာေနရမႈေတြနဲ႔ ေနသားက်
ယဥ္ေက်းမႈေတြ ၿပတိုက္ထဲေရာက္ေနၾက
မုသာဝါဒေတြနဲ႔မွွ ေန႔ဖို႔ညစာလွေနရတဲ့ေခတ္ေပါ့…….

ေခတ္ၾကီးကိုက….
ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈကို ဓားၿပတိုက္
ကံၾကမၼာေကာင္းေတြ ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံေနရ
ဒဏ္ရာအေဟာင္းေတြေပၚ ခလုတ္ထပ္တိုက္ခံေနရတဲ့ေခတ္ေပါ့….

ေခတ္ၾကီးကိုက…
ေခတ္ၾကီးကိုက..
ေခတ္ၾကီးကိုက……….။