”အိပ္မက္အလြန္ တဘူတာ”

ကိုယ္တိုင္က ခရီးၿပင္းေၾကာင္းထြင္သူၿဖစ္ခဲ့ရသလို
ကိယ္တိုင္ပဲ စီးနင္းေမာင္းႏွင္သူလည္းၿဖစ္ခဲ့ရတယ္…

ပထဝီအေနအထား သမိုင္းေက်ာေထာက္ေနာက္ခံနဲ႔
တေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ မ်ိဳးေစ့ဗီဇစိတ္အလွေတြအေပၚတည္မွီရင္း
ခရီးကၿပင္းခဲ့တခါ နာခဲ့တခ်ီ ၿပာခ်ီတလွည့္
စိတ္နဲ႔နဲ႔ လူယဲ့ယဲ့ ကိုယ့္အသက္ကိုယ္မနဲၿပန္ကဲ့ယူေနရခဲ့တဲ့အခါ
ေရာင္စံုၾကားဘူတာေတြရဲ့ တံတားအထပ္ထပ္ကိုၿဖတ္တိုင္း
ႏူိးလ်က္မက္မိေနရတဲ့ အိပ္မက္ေတြက
ခရမ္းလြန္ေႏြဦးေပါက္လို အထိုင္းထိုင္းအမႈိင္းမႈိင္း
အၿပိဳင္းၿပိဳင္းအရုိင္းရုိင္းနဲ႔ စိတ္ေတြေပၚလဲၿပိဳ
လူကိုဘိုင္းကနဲ လဲေသႏူိင္ေလာက္ေအာင္ဆိုး
အက္ဆစ္မိုးေတြရြာ ႏ်ဴကလီးယားေဆာင္းႏွင္းေတြပြင့္….

အိပ္မက္ကိုလည္း အိပ္မက္ထဲေနတံခါးဖြင့္ေစခ်င္လွပါၿပီ….

လတ္မွတ္ၿဖတ္ထားခဲ့တဲ့ ခရီးကေတာ့
ကိုယ္တိုင္ဘယ္ထိသြားရမယ္မွန္းမသိခဲ့ရတဲ့ ခရီးပါ
အလြယ္ဆံုးနာမည္တခုေပးရမယ္ဆိုရင္
လမ္းဆံုးဘူတာဟာ
ေဝဒနာေတြရဲ့ၿပင္ပဘူတာ လူညာေတြနဲ႔ေဝးရာအရပ္
တရားနဲၿပီး စကားမစဲတဲ့လူေတြနဲ႔ေဝးရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရြာေပါ့…..

အိပ္မက္အလြန္တဘူတာမွာ လူညာေတြမစုေၾကး
တူရာေတြအခုေရြးၾကရေအာင္လား…………။

မွတ္ခ်က္။ ။ ”ခရမ္းလြန္ေႏြဦး၊ အက္ဆစ္မိုး၊ ႏ်ဴကလီးယားေဆာင္း” တို႔သည္ ဆရာၿမသန္းတင့္၏ ဘာသာၿပန္စကားလံုးမ်ားသာၿဖစ္ပါသည္။