“ေန႔တဓူဝစီးဆင္းမႈမ်ားနဲ႔ ေတာင္တန္းတိမ္တိုက္ေတြရဲ့အေၾကာင္း”
တိမ္တိုက္ေတြကို ေတာင္တန္းထင္ခဲ့မိတဲ့အခိုက္
ေတာင္တန္းေတြေတာင္ တိမ္တိုက္ၿဖစ္သြားခဲ့ၾကတယ္
တနဂၤေႏြမွတ္တိုင္မွွအစၿပဳ စေနဘူတာအဆံုးသတ္သည္အထိ
ၾကည့္သမွ်ကိုမၿမင္ႏူိင္ေတာ့ ၿမင္သေလာက္ကိုပဲၾကည့္ေနခဲ့ရတယ္…
တကယ္ပါ…နေဝတိမ္ေတာင္ၿဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး
ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ အိမ္တေဆာင္ကိုအလွဆံုးၿဖစ္ေအာင္ေဆာက္
တမူးေလာက္သာရုံမွ်ေလာက္နဲ႔ပဲ
ဂုဏ္သေရရွိလူၾကီးလူေကာင္းဆိုသူမ်ားနဲ႔ အေဝးဆံုးေသာအရပ္မွာ
ကိုယ္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ ပုန္းေဖ်ာက္ထားမိတတ္ခဲ့ပါရဲ့….
အေဝးကြင္းမွာ ေခတ္ေဆြးေနရတာၾကာလွဆိုေတာ့လည္း
အေတြးအခင္းအက်င္းက သိပ္မလွ ….
အေႏွးဆင္းေနရတဲ့ မည္ကာမတၱဘဝဆိုတာ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္နဲ႔ၿပတ္လပ္ေနသူတိုင္း နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းသိမွာပါ
ဒါေၾကာင့္ပဲေနမွာေပါ့
တိမ္ေတြကိုေတာင္လို႔မွတ္ ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ေက်နပ္ေနတတ္ခဲ့မိတာ…
အရာရာကို သတိနဲ႔ေနအသိနဲ႔စား ႏွလံုးသားနဲ႔ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္
ခါးသက္သက္ပူရွရွ ေကာ္ဖီတခြက္ကိုဇြတ္ၿမိဳခ်ေနရရုံမွ်နဲ႔ပဲ
သတိေမ့အသိေပ်ာက္ ႏွလံုးသားကေၿခာက္ေသြ႕….
ေစ်းကြက္ဝင္ စီးပြားေတြ႕ ေခတ္သစ္လုပ္ၾကံမႈသတင္းေဆြးေၿမ့ေၿမ့ေတြက
ဘယ္ဖက္ဝင္ညာဖက္ထြက္ အာရုံပ်က္ေနတဲ့ေသာတႏွစ္ဖက္ေပၚမွာ
အေပ်ာ္ၾကံရုံသတ္သတ္ ေန႔နဲ႔ညစာအုပ္ကိုပံုၿပင္တပုဒ္လိုဖတ္တယ္….
ပံုၿပင္မဟုတ္တဲ့ ေလာကလူ႔ဘဝဇာတ္ထုတ္မွာေတာ့
ေဟာဒီေကာင္က ခါခ်ဥ္အံုတအုံထဲကခါခ်ဥ္တေကာင္ၿဖစ္ရုံေပါ့
ခါခ်ဥ္တေကာင္ရဲ့မာနဟာ တိမ္ေတြထက္ၿမင့္မားခဲ့ၿပီး
ေတာင္ေတြထက္လည္း ထြားက်ိဳင္းခဲ့ပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ဖဝါးသားေအာက္မွာ ခံုပါးပါးဖိနပ္တရံသာရွိခဲ့ပါရဲ့ေလ
တန္ဘိုးရွိေသာ ေၿမမႈန္တခ်ိဳ႕ေရ…
ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေတာ့ ေလးနက္စြာဦးခိုက္ေနလိုက္ပါတယ္….
ၿပက္ၿပက္ထင္ထင္ရွိလွတဲ့ တေန႔ေန႔ရဲ့မုခ်အေၾကာင္းတရားကို
ဝါးတားတားၿဖစ္ေနေလ့ရွိတဲ့ပစကၡတိုင္းမွာ ေတြးေလ့ေတြးထရွိတဲ့အခါ
ကိုယ္မပါရင္မၿပီးတဲ့ပြဲဆိုတာ ႏွစ္ပြဲပဲရွိမွန္းေသေသခ်ာခ်ာသိလာခဲ့ရ (ေမြးဖြားၿခင္းႏွင့္ေသဆံုးၿခင္း)
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သြားလာ ဝင္ထြက္ ႏႈတ္ဆက္
ၿပီးေတာ့လည္း အၿပံဳးမပ်က္ပြဲဖ်က္သိမ္းသြားတတ္ၾကတာပါပဲေလ
ဒါေၾကာင့္ မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတာ
မယိမ္းတတ္တဲ့ႏြယ္္ မကြယ္တတ္တဲ့တိမ္ မၿပိဳတတ္တဲ့ေတာင္မွန္း
တဦးကိုတဦးလွမ္းမၾကည့္ပဲ အႏွစ္၄၀ၾကာရင္ဘတ္အႏြမ္းနဲ႔တန္းသိေနခဲ့ရပါတယ္….
ဒီလိုနဲ႔ပဲ….ကိုယ့္ေပတံတေခ်ာင္းနဲ႔
ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ မ်ဥ္းညွိခ်ဖို႔ၾကိဳးစားမိခဲ့ေတာ့
မ်က္လံုးနဲ႔ၿမင္ၿပီးသမွ်ထဲကမွ ႏွလံုးသားနဲ႔ေတြ႕ႏူိင္တဲ့အရာတခ်ိဳ႕သာ
ကဗ်ာတပုဒ္အၿဖစ္
စိတ္ဆိုတဲ့ၾကိဳးမွ်င္တေခ်ာင္းေပၚမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿငိတြယ္
အေတြးဆိုတဲ့ လူမၿမင္သူမၿမင္ၿမစ္အသြယ္သြယ္ထဲ စီးဆင္းသြားခဲ့ၾကပါတယ္….။
Saturday, August 29, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
11 comments:
ဒီလိုနဲ႔ပဲ….
ကိုယ့္ေပတံတေခ်ာင္းနဲ႔
ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ မ်ဥ္းညွိခ်ဖို႔ၾကိဳးစားမိခဲ့ေတာ့
မ်က္လံုးနဲ႔ၿမင္ၿပီးသမွ်ထဲကမွ ႏွလံုးသားနဲ႔ေတြ႕ႏူိင္တဲ့အရာတခ်ိဳ႕သာ
စိတ္ဆိုတဲ့ၾကိဳးမွ်င္တေခ်ာင္းေပၚမွာ
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿငိတြယ္
အေတြးဆိုတဲ့ လူမၿမင္သူမၿမင္ၿမစ္အသြယ္သြယ္ထဲ ကဗ်ာတပုဒ္အၿဖစ္
စီးဆင္းသြားခဲ့ၾကပါတယ္….။
..
...
ကိုေဆာင္းယြန္းရဲ႕ ျမစ္အသြယ္သြယ္ေလးေတြ
က်မတို႕ တကယ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္ ရွင္
ကဗ်ာဆရာတိုင္းမေရးႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႕
စကားလုံးအသုံးအႏွဳန္းေတြ
က်မ တကယ္အားက် မိပါတယ္
အကိုေရ holiday မို႕ လာလည္ရင္းကဗ်ာဖတ္သြားတယ္
အေတြးနဲ႕ မေမ်ာ ႏိုင္ေသးဘူး
ေခြၽးနဲ႕ေမာေနလို႕
ဘဝက ကြၽန္ဘဝကိုး
ေနာက္တပြဲမွာပါျဖစ္ေအာင္ပါမယ္လို႕ က်ိန္းဝါးစဲ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ….ကိုယ့္ေပတံတေခ်ာင္းနဲ႔
ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ မ်ဥ္းညွိခ်ဖို႔ၾကိဳးစားမိခဲ့ေတာ့
မ်က္လံုးနဲ႔ၿမင္ၿပီးသမွ်ထဲကမွ ႏွလံုးသားနဲ႔ေတြ႕ႏူိင္တဲ့အရာတခ်ိဳ႕သာ
ကဗ်ာတပုဒ္အၿဖစ္
စိတ္ဆိုတဲ့ၾကိဳးမွ်င္တေခ်ာင္းေပၚမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿငိတြယ္
အေတြးဆိုတဲ့ လူမၿမင္သူမၿမင္ၿမစ္အသြယ္သြယ္ထဲ စီးဆင္းသြားခဲ့ၾကပါတယ္….။
ရင္ထဲကုိလဲစီးဆင္းသြားတဲ႕စာသားေတြပါ....
ေန့တဓူ၀စီးဆင္းမွုမ်ားနဲ့......
မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတာ
မယိမ္းတတ္တဲ့နြယ္္ မကြယ္တတ္တဲ့တိမ္ မၿပိဳတတ္တဲ့ေတာင္မွန္း
တဦးကိုတဦးလွမ္းမၾကည့္ပဲ အနွစ္၄၀႒ကာရင္ဘတ္အႏြမ္းနဲ႔တန္းသိေနခဲ့ရပါတယ္….
နွစ္၄၀႒ကာတူေနလို့လား စီးဆင္းမွုမ်ားထပ္တူပါဘဲလား
ကိုေဆာင္းယြန္းလေရ
ရည္မြန္
ဒါေၾကာင့္ မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတာ
မယိမ္းတတ္တဲ့ႏြယ္္ မကြယ္တတ္တဲ့တိမ္ မၿပိဳတတ္တဲ့ေတာင္မွန္း သိခဲ႔ရ ...
လွတယ္အစ္ကို ေရ ...
တကယ္ပါ…နေဝတိမ္ေတာင္ၿဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး
ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ အိမ္တေဆာင္ကိုအလွဆံုးၿဖစ္ေအာင္ေဆာက္
တမူးေလာက္သာရုံမွ်ေလာက္နဲ႔ပဲ
ဂုဏ္သေရရွိလူၾကီးလူေကာင္းဆိုသူမ်ားနဲ႔ အေဝးဆံုးေသာအရပ္မွာ
ကိုယ္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ ပုန္းေဖ်ာက္ထားမိတတ္ခဲ့ပါရဲ့….
ေသခ်ာတယ္ ကုိေဆာင္းေရ...
ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားသြားပါတယ္....
စကားလုံးတုိင္း မွတ္သားစရာေတြပါ ကုိေဆာင္းေရ...
ခင္တဲ့
ျပည့္စုံ(ေ၀ါသားေလး)
အကို႔ ႏွလံုးသားနဲ႔ ထပ္တူ စီးဆင္းလာတဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ေသခ်ာ လာခံစားတယ္၊
ဒီလိုနဲ႔ပဲ….ကိုယ့္ေပတံတေခ်ာင္းနဲ႔
ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ မ်ဥ္းညွိခ်ဖို႔ၾကိဳးစားမိခဲ့ေတာ့
မ်က္လံုးနဲ႔ၿမင္ၿပီးသမွ်ထဲကမွ ႏွလံုးသားနဲ႔ေတြ႕ႏူိင္တဲ့အရာတခ်ိဳ႕သာ
ကဗ်ာတပုဒ္အၿဖစ္
စိတ္ဆိုတဲ့ၾကိဳးမွ်င္တေခ်ာင္းေပၚမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿငိတြယ္
အေတြးဆိုတဲ့ လူမၿမင္သူမၿမင္ၿမစ္အသြယ္သြယ္ထဲ စီးဆင္းသြားခဲ့ၾကပါတယ္….။
အဓိပါယ္ေလးကုိသိပ္ၾကိဳက္သြားပါတယ္ကုိေဆာင္း.....
ကုိယ့္ေပတံကုိယ္ကုိင္ျပီးကုိယ့္ႏွလုံးသားနဲ ့ထပ္တူက်
တဲ့အ၇ာေတြကုိမွကဗ်ာအျဖစ္ဆြဲထုတ္သုံးနႈန္းပစ္လုိက္
တယ္။ဟုတ္လားဗ်.....
က်ေနာ္ကေတာ့မွီသေလာက္ဘာသာျပန္သြားတယ္ :)
မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတဲ့ ဖြဲ႔ႏြဲ႔မႈေလးကို ႏွစ္သက္တယ္...။
ဘ၀မွာ မိတ္ေဆြအစစ္နဲ႔ တကယ္ကိုေတြ႔ခ်င္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးဆိုတာ သင္ေပးစရာ မလိုတဲ့သူမ်ဳိးေပါ့....၊။
ကိုယ္မပါရင္မၿပီးတဲ့ပြဲဆိုတာ ႏွစ္ပြဲပဲရွိမွန္းေသေသခ်ာခ်ာသိလာခဲ့ရ (ေမြးဖြားၿခင္းႏွင့္ေသဆံုးၿခင္း)
တစ္ပြဲေတာ့ ႏြဲျပီးျပီ ေနာက္တပြဲ မႏြဲခင္မွာ ျမင္ခ်င္တဲ့ နိင္ငံကို ျမင္ခြင့္ရသြားရ ေကာင္းမယ္ဗ်ာ...။
အစ္ကိုေဆာင္းေရ....
မယိမ္းတတ္တဲ့ႏြယ္္ မကြယ္တတ္တဲ့တိမ္ မၿပိဳတတ္တဲ့ေတာင္မွန္း
တဦးကိုတဦးလွမ္းမၾကည့္ပဲ အႏွစ္၄၀ၾကာရင္ဘတ္အႏြမ္းနဲ႔တန္းသိေနခဲ့ရတဲ႔
အသိေတြထဲကေန ထြက္က်လာခဲ႔တဲ႔
ကဗ်ာေလးကလည္း ေကာင္းလိုက္တာ အစ္ကို ေရ...
အရသာရိွရိွေလး ခ်က္ထားတဲ႔ ဟင္းအိုးေလးတစ္လံုးလိုပါပဲ...။အျမဲအားေပးေနတယ္..။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္ပါ အစ္ကိုေရ.....။
ညီမေလး ႏွင္း
အပိုဒ္တိုင္းရဲ ့ေလးနက္မွုေတြက ကဗ်ာကို ရုပ္လံုးေပၚသြားေစတယ္ ။ ခံစားသြားပါတယ္ ကိုေဆာင္း ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ။
Post a Comment