”စိတ္ကမၻာထဲ ကဗ်ာစြန္ေတြလြတ္လပ္စြာပ်ံဝဲပါရေစ…ေကာင္မေလးေရ”
သူမ်ားစကားလံုး အငွားသံုးေနရတဲ့ အရႈံးနဲ႔ဘဝၾကီးထဲမွာ
အရႈံးကိုသိမ္းေဖ်ာက္ အၿပံဳးတုေတြနဲ႔ေလွ်ာက္ေနရတာေလာက္
ၾကီးမားေလးပင္လြန္းတဲ့ အရွက္အေၾကာက္ေတြရဲ့ အစက္အေၿပာက္ေတြရွိဦးမလား
အေရွ႕ၿခမ္းကိုလြမ္းေနတဲ့ ငါ့ရဲ့အေနာက္ဖက္ကမ္းစာမ်က္ႏွာေတြက
ခါးသက္ရွတ ဒဏ္ရာလွလွေတြနဲ႔ ခ်ိဳၿမ ေၾကမြေနခဲ့ရပါတယ္ ေကာင္မေလးေရ…
တကယ္ေတာ့ ငါဟာအမႈန္အမႊားအစက္အေၿပာက္ေလးတခုအၿဖစ္
ကမၻာ့ေၿမပံုရဲ့တေနရာမွာ ခဏတာအၿမစ္တြယ္ေနရရွာတဲ့
အေလ့က် ေသာကေပါက္ပင္ဆိုလည္းဟုတ္
ဒုကၡေတာအုပ္ထဲက အပင္ငယ္တပင္ဆိုရင္လည္းဟုတ္ခဲ့ပါတယ္
တေန႔ေန႔မွာေတာ့ မၿမဲတဲ့တရားက သူ႔ရဲ့ခံတြင္းကိုဟ
ငါ့ကိုေကာက္ႏႈတ္ၿပီး မ်ိဳခ်သြားမွာေသခ်ာပါတယ္ ေကာင္မေလးေရ….
ကမၻာၾကီးရဲ့ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေပတံနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ငါ့ခ်ိဳ႕တဲ့မႈဆိုတာက အမႈန္အမႊား အစက္အေၿပာက္ေလးတခုရယ္ေပါ့
ကမၻာကိုမွန္မယ့္ ႏ်ဴကလီးယားဗံုးတလံုးက ငါ့ကိုမွန္မယ့္ ႏ်ဴကလီးယားဗံုးတလံုးပါ
ငါ့ကိုမွန္မယ့္ အႏူၿမဴဗံုးတလံုးကေတာ့ ကမၻာကိုမွန္မယ့္ အႏူၿမဴဗံုးစတစေပါ့
ဘာမွမၿမဲတဲ့တရားထဲမွာ အမွားနည္းေအာင္ေနႏူိင္ရင္ပဲ
ဘဝကိုေက်နပ္ ဘဝမွာေနတတ္ ရဲရဲေသတတ္ရေတာ့မွာေပါ့ ေကာင္မေလးေရ…
စိတ္တခုအတြက္ အေလ်ာ္အစားေပးလိုက္ရတဲ့ စိတ္တခုနဲ႔ပဲ
နားမလည္ၿခင္းတခ်ိဳ႕ကို မစို႔မပို႔နားလည္ၿခင္းတခ်ိဳ႕အၿဖစ္ အေရခြံလဲ
စိတ္မဲ့ခႏၵာကိုယ္ေပၚမွာ ရာသီဥတုသံုးပါးကို ထည္လဲဝတ္ရင္း
ဆံုးရႈံးသြားခဲ့တဲ့ ေန႔လည္ခင္းေတြအတြက္ စိတ္ပ်က္ၿခင္းလႊာရုံကိုၿခံဳ
ပိုင္ပိုင္ယံုယံုမကိုင္ႏူိင္ေသးတဲ့ ေနာက္တေန႔ကိုေမွ်ာ္တလင့္လင့္
ေနထြက္လႈံ လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ေနခဲ့ရသူဟာလည္း ငါပါပဲ ေကာင္မေလးေရ….
ဆံုးရႈံးၿခင္းကို စိမ္ေၿပနေၿပခံစားႏူိင္ဖို႔အတြက္
၃၆၀ဒီဂရီ လည္ပတ္မႈေမာင္းႏွင္တံတေခ်ာင္းရဲ့ လွည့္ပတ္မႈေပါင္းမ်ားစြာကို
ငါ့ကမၻာမွာ ဥဒဟိုဝင္ထြက္ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္ပတ္ေစခဲ့ၿပီးပါၿပီ ေကာင္မေလးေရ….
သြားသြက္သြက္လာသြက္သြက္ ၂၄နာရီစာရြက္တရြက္ထဲမွာေတာ့
မင္နီၾကက္ေၿခခတ္ေတြက ငါ့ရဲ့ဖြားဘက္ေတာ္မိတ္ေဆြေတြပဲေပါ့
အခုေတာ့ ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြကလည္း အရင္လိုမသြက္ႏူိင္ၾကေတာ့ပါဘူး ေကာင္မေလးေရ…
ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြက ေလးလံလြန္းလွေတာ့
အေတြးဆိုတဲ့ေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ ငါ့စာမ်က္ႏွာကိုေက်ာက္ခ်
အခ်စ္ဆိုတဲ့ရင္ဘတ္တံခါးမကို ပိတ္ထားခဲ့တာလည္းၾကာခဲ့လွပါၿပီ ေကာင္မေလးေရ….
ေလာကရဲ့ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံေတြေအာက္မွာ
အၿမဲတမ္းလိုလို ေၿခတလွမ္းမဟုတ္ ေနာက္တလွမ္းေနာက္က်ေနခဲ့တဲ့ ငါဟာ
ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ခဲ့ရာေရာင္စံုကမၻာကို စိတ္အဆာေၿပရုံရင္ခုန္ခဲ့ရင္း
စိတ္တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ၿမက္ခင္းစိမ္းတေနရာမွာ ေနသားတက်ၿဖန္႔ခင္းခ်တတ္ခဲ့ပါၿပီ
ခဏတၿဖဳတ္ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့
ၾကည့္လိုက္ဦး….ဒီမွာ..ရင္ဘတ္ထဲ
ေရာင္စံုစကၠဴစြန္ကေလးေတြ ေလထဲ ပ်ံဝဲေၿမာလြင့္ေနတဲ့ ညေနခင္းတခု
မင္းေရာ.စိတ္ရဲ့ကမၻာတခုထဲ လြတ္လပ္တဲ့ကဗ်ာစြန္ေတြနဲ႔ ပ်ံဝဲဦးမလား ေကာင္မေလးေရ…..။
Thursday, September 3, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
ဘာေတြမွ လြတ္လပ္လို႕ မရႏိုင္ေသးတဲ့ အခိုက္
ကဗ်ာစြန္ေတြ ပဲ လြတ္လပ္စြာ ၀ဲပ်ံ ႏိုင္ပါေစ ကို ေဆာင္းယြန္းေရ
က်မတို႕ စိတ္ကူးနဲ႕ ႏွလုံးသားေတြ ဘယ္သူလာျပီး
အုပ္စိုး လို႕ ရမွာလဲ
က်မ တို႕ အမွန္တကယ္ပိုင္ဆိုင္တာ ဆိုလို႕ အဲဒီ ႏွလုံးသား တစုံ နဲ႕ စိတ္ကူး ေတြပဲ ရွိတာ ေလ ေနာ္
ကဗ်ာစြန္ေလးေတြ ပ်ံ၀ဲၾကစို႕ရဲ႕
လြတ္လပ္တဲ့ ဒီ ဘေလာ့ဂ္ မိုးေကာင္းကင္ဆီ မွာ....
ခံစားသြားတယ္အကုိ တခ်ဳိ႕ဟာေတြ နားမလည္ဘူး။
ဘာမွမၿမဲတဲ့တရားထဲမွာ အမွားနည္းေအာင္ေနႏူိင္ရင္ပဲ
ဘဝကိုေက်နပ္ ဘဝမွာေနတတ္ ရဲရဲေသတတ္ရေတာ့မွာေပါ့ ေကာင္မေလးေရ…တဲ႔
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးပဲ အစ္ကို ....
သံုးထားတဲ႔ စကားလံုးေလးေတြကို ႏွစ္သက္လိုက္တာ..။
ညီမေလး ေမြးေန႔ေရာက္တဲ႔ အခါ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးေပးပါလားအစ္ကို ...။
ခင္မင္ေလးစားမႈမ်ားျဖင္႔
ႏွင္းေဟမာ
စာေၾကာင္းတိုင္း စာေၾကာင္းတိုင္း ေကာင္းလိုက္တာ အစ္ကိုေရ....
တစ္ပုိဒ္ခ်င္းစီက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျပန္ဖြဲ႔လို႔ေတာင္ ရတယ္ =)
“မင္နီၾကက္ေၿခခတ္ေတြက ငါ့ရဲ့ ဖြားဘက္ေတာ္ မိတ္ေဆြေတြပဲေပါ့” ဆုိတဲ့ စာသားကုိ အရမ္းသေဘာ
က်တယ္ ကုိေဆာင္း၊ ဒီပုိ႕စ္ရဲ႕ ေရွ႕ပုိ႕စ္တုန္းက က်ေနာ့္ စီေဘာက္စ္ထဲ အကိုေပးတဲ့ အတုိင္း က်ေနာ္လုပ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္လုိ႕ မရဘူး အကုိ။
အားေပးလ်က္ပါ။
စိတ္ကမၻာထဲ
လြတ္လပ္စြာပ်ံဝဲ
ၿမဲၿမဲၿမံ ကဗ်ာစြန္မ်ား
အားေကာင္းေမာင္းသန္ ။
ကုိေဆာင္ယြန္းေရ...က်ေနာ္ေလးေတြလြတ္လြတ္လပ္
လပ္ပ်ံသန္းေနတာလာၾကည့္သြားတယ္ခင္ဗ်....။
ငါ့ဦးေႏွာက္ေတြက ေလးလံလြန္းလွေတာ့
အေတြးဆိုတဲ့ေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ ငါ့စာမ်က္ႏွာကိုေက်ာက္ခ်
အခ်စ္ဆိုတဲ့ရင္ဘတ္တံခါးမကို ပိတ္ထားခဲ့တာလည္းၾကာခဲ့လွပါၿပီ ေကာင္မေလးေရ….
က်ေနာ္ကေတာ့ ဖြင့္ထားတယ္ဗ်။ ဘယ္သူမွ ၀င္မလာတာ:) ေနာက္တာ။ ကိုေဆာင္းကဗ်ာေတြက အၿမဲတမ္းကိုေလးနက္ေနေတာ့တာပဲ..
ဘ၀ ကို ေက်နပ္ ဘ၀ မွာေနတတ္ ရဲရဲ ေသတတ္ရေတာ့မွာေပါ့ တဲ့...
အတြင္းေၾက ေၾက ျပီး ျပန္သြားတယ္ အကိုေရ
Post a Comment