”ေရာင္စံုဒုကၡေဆးဆိုးထားတဲ့ ႏွလံုးသားၿမိဳ႕ရုိးေပၚက မီးခိုးတန္းမ်ား”

အမွားေနဝင္ခ်ိန္မေရာက္ေသးသမွ်
ငါ့အမွန္ေတြအားလံုး အေမွာင္ထဲမွာပဲပုန္းေနၾကရဦးမွာလား ေလာကၾကီးေရ.
ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ငါ့မီးခိုးတန္းေတြေပၚမွာငါ့လမ္းကိုငါေလွ်ာက္
ငါ့မီးခိုးတန္းေတြေပၚမွာပဲ ငါ့လမ္းနဲ႔ငါေပ်ာက္ေနပါရေစ…..

ကာလအမွားၾကီးတခုထဲက ခါးသီးမႈေပါင္းစံုတို႔ေရ
အတြင္းေၾကသမားကို အပ်င္းေၿဖေၾကြအံမ်ားလို ကစားဖို႔တြက္
ေဟာဒီရင္ဘတ္ထက္ကို ေနာက္ထပ္ေသာကခဲတလံုးေလာက္ ပစ္ေပါက္တင္လိုက္ပါဦးလား
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ့ၿမိဳ႕ရုိးကို ဒုကၡေရာင္ေဆးဆိုးၿပီး ၿခံစည္းရုိးတခုခတ္
ေရာင္စံုဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ အရွင္လတ္လတ္ေတြနဲ႔
ကိုယ့္ဘဝကိုကိုယ္ လံုၿခံဳေအာင္ေနတတ္ခဲ့့ခ်င္လို႔ပါ….

ဒီမွာေတာ့ ငါ့ရဲ့ယာယီခိုလႈံရာ တတိယေၿမယာဘံုဟာ
ငါ့ကိုလံုးဝရင္မခုန္ေစတဲ့လူမ်ိဳးကြဲေတြရဲ့ ကြန္ဆာေဗးတစ္အစြဲေတြနဲ႔ေဒသပါ..

ဒီေနရာမွာ ကိုယ္တိုင္ကဆင္းရဲၿခင္းစိုးရိမ္ေရမွတ္ေအာက္ဆံုးထပ္အလႊာနဲ႔
ေနာက္က်ၿခင္းအပူဒီဂရီရဲ့အထက္ဆံုးအမွတ္ကို အမွီေရာက္ေနေပမယ့္
စိတ္အလံကိုအၿမင့္ဆံုးေရာက္ေအာင္ လႊင့္ေထာင္ထားႏူိင္မွ
ေတာ္ရုံေနသားက်ႏူိင္တဲ့ ေနရာတခု
လူမ်ိဳးကြဲေတြရဲ့ အေလးဂရုၿပဳမႈကိုခံရႏူိင္မယ့္ ေနရာတခုလည္းၿဖစ္တယ္…

ေဟာဒီေနရာထိုင္ခင္းမွာပဲ
စိတ္လက္မပါတဲ့ဟုတ္ကဲ့ခါးခါးေတြနဲ႔ အၿပင္းစားညေနခင္းေတြကိုလည္းေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့ရ
စိတ္လက္နာတဲ့ဟုတ္ကဲ့ခါးခါးေတြနဲ႔ အၿပင္းဖ်ားမနက္ခင္းေတြကိုလည္းေဆးကုသခဲ့ရေပါ့
ေသာတကမ္းေၿခကိုအပမ္းေၿဖရြက္တိုက္ဝင္လာတဲ့ သတင္းစကားအမႈိက္တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့
ဘယ္နင္းညာလူးေလွနံလိုနားႏွစ္ဖက္ေပၚကေန ဖာသိဖာသာလွဲက်င္းထုတ္လို႔
စည္းအၿပင္ၿပတင္းတံခါးေတြကိုဖြင့္ တကိုယ္ေတာ္တရားနဲ႔ပဲေလလြင့္ေနခဲ့မိေတာ့တယ္….

တၿမန္တေန႔ကအေၾကာင္းေတြလား!
စဥ္းစားရင္းလြဲမွားသြားလိုက္ လြဲမွားၿခင္းကိုစဥ္းစားလိုက္နဲ႔
လြဲမွားၿခင္းအမႈိက္ေတာင္းထဲမွာ ဝါက်င့္က်င့္ၿပကၡဒိန္အေဟာင္းေတြသာစုပံုလာခဲ့ၾက
ခပ္သိမ္းကုန္ေသာအရာတို႔ကိုလည္း ခ်င့္ၿပီးယံုတတ္လာခဲ့ရေပါ့….

မေန႔ကအေၾကာင္းေတြလား!
ဘယ္ၿပၿပီးမွညာနဲ႔ဝိုက္ခ်သြားတဲ့ ကမၻာေက်ာ္စီးပြားတြက္လက္ေဝွ႔သမားရဲ့
အရႈိက္ကိုတိုက္တဲ့ အငိုက္လက္သီးကစားကြက္ေတြေအာက္မွာ
ၾကိဳးဝိုင္းၿပင္ကို လြင့္စင္က်သြားတဲ့အထိ
က်ဆံုးခန္းေတြကိုသာ စိမ္ေၿပနေၿပၾကည့္ေနခဲ့ရသလိုေပါ့
ရြာေယာင္ၿပၿပီးမွ အေရွ႕ဖက္ကတိမ္လိပ္ေတြကိုအေနာက္ဖက္မွာေမွးသိပ္
ခပ္မဆိတ္ဇယားၾကိတ္ရႈပ္လိုက္တဲ့ အိမ္ေၿပးမိုးသားတိမ္လိပ္တအုပ္လိုပါပဲ
ေစ့ေစေတြး့ၾကည့္ခဲ့မိတာေတာင္ ေရးေရးေပၚမလာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းတရားေရအိုင္ဟာ
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းမိုးစက္တေပါက္တေလကိုေတာင္မွ မေသာက္ၿမိဳမမွီဝဲႏူိင္တဲ့အခါ
ကိုယ့္ငရဲကိုကိုယ္ အလြမ္းသူရာရည္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေရာခ်က္က်ိဳေသာက္ရင္း
ဌာေနငတ္မြတ္မႈေဂ်ာက္တြင္း ေၿပာင္းၿပန္ေဇာက္ထိုးဆင္းေနခဲ့ရေပါ့…

တကယ္တမ္းက်ေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ပါဘူးေလ
ဒီလိုပါပဲ ၿပီးခဲ့တာေတြကၿပီးသြားခဲ့သလို
မၿပီးေသးတာေတြကလည္း ၿပီးသြားခဲ့ၾကဖို႔ပဲမဟုတ္လား!!
ဖုတ္ဖတ္ခါထခဲ့လိုက္ရ စုပ္သပ္ခါၿငီးၿငဴခဲ့လိုက္ရနဲ႔
ဒဏ္ရာေတြကဒဏ္ရာလိုနာတတ္ရုံမွ်နဲ႔ အေဟာင္းေပၚအသစ္ထပ္တင္
ေဆးဖက္ဝင္ေစဖို႔ေလာက္မွ်နဲ႔ ေသြးထြက္ရင္းယဲ့ယဲ့ရွင္သန္ေနရတဲ့ေက်ာက္ရုပ္ဘဝမွာ
အခ်ိန္ဆိုတဲ့က်ိန္စာရထားက လူကိုလွည့္ပတ္လိမ္ေခါက္ေၿပးသေလာက္
လူကိုယ္တိုင္က ဘူတာအမွားမွာခဏေမွးနားေနရတဲ့ အိမ္ေငးသမားတေကာင္မွ်သာၿဖစ္ခဲ့ရတယ္…

အေၾကာင္းတရားမမွန္တာေတြအတြက္ေတာ့ ေခါင္းစားမခံခဲ့ပါဘူးေလ
ဦးေခါင္းအပိုတလံုးနဲ႔နားရြက္အပိုတစံုကို ကိန္းဂဏန္းကိန္းၾကီးခမ္းၾကီးေတြထဲမွာႏွစ္
ႏွာေခါင္းမေဖာ္ႏူိင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္တတ္ေနသူေတြရဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့
ကိုယ္ပိုင္ဆင္ၿခင္မႈေခါင္းထဲမွာအေၾကာင္းတရားတခုလုပ္ ေခါင္းမရႈပ္ေစခဲ့မိပါဘူး….

လက္ရွိဘဝရဲ့ဒီကေန႔အေၾကာင္းလား!
ဒီကေန႔ဆိုတာကလည္း ေနအထြက္ကိုဂဏန္းသစ္တလံုးနဲ႔စၿပီးေဖာက္ခြဲ
ေနအဝင္မွာဂဏန္းေဟာင္းတလံုးနဲ႔အဆံုးသတ္မိုးခ်ဳပ္ အားလံုးကိုသိမ္းရုတ္သြားရတာပါပဲေလ
မနက္ၿဖန္အေၾကာင္းလား!...ဟင့္အင္း….
တခါမွမစဥ္းစားမိခဲ့ပါဘူး……ဘာထူးတာမွတ္လို႔..
စည္းအၿပင္ဖက္မွာ ရပ္ေနတာပါဆိုမွေတာ့ဗ်ာ….အဲဒီလိုေလ အဲဒီလိုပဲေပါ့….

အဲဒီလို.
ပါးစပ္ကပါးစပ္လို ပါးစပ္ေနရာပါးစပ္မေနပဲ
ရင္ထဲရွိသမွ်စိတ္က်စကားလံုးေတြကို အခ်ပ္ပိုတရြက္အၿဖစ္
ကဗ်ာသီတဲ့ၿမစ္ေပၚမွာ ခပ္ၿပစ္ၿပစ္အန္ခ်မိလို႔
အဲဒီလို
ေနသားက်ဒဏ္ရာကဒဏ္ရာလိုၿငိမ္သက္ ဒဏ္ရာထက္မတ္မတ္မရပ္ပဲ
ေနညိဳရင္ ေမးခြန္းသာပိုပိုလာၿပီး အေၿဖမရွိတဲ့လမ္းအိုထဲ
အားနည္းတဲ့ေၿခေထာက္နဲ႔ စမ္းစမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္မိေတာ့
ေနာက္က်ိမႈအာရုံႏြံအိုင္ထဲ အပြဲပြဲေမွာက္က်ေခ်ာ္လဲခဲ့ရသလို…
မာေက်ာခက္ထန္တဲ့ ေလာကငရဲေတြကသာ
ကြဲေၾကရင္ဘတ္ထဲ အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္နစ္ၿမဳပ္ေပ်ာ္ဝင္ကာမည္းနက္
ကိုယ့္စိတ္ရဲ့ဘံုဖ်ားကိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ႏွလံုးသားနဲ႔တိုးရင္းတိုက္ရင္းတက္ခဲ့မိတယ္…

အဲဒီလို…
ရင္ဘတ္ကရင္ဘတ္လို ရင္ဘတ္ထဲမေနပဲ ၿပင္ပငရဲကိုခဏခဏထိုးခြဲၾကည့္ခ်င္ေတာ့
အသြင္မက်တဲ့ၿမင္ကြင္းတခ်ိဳ႕တဝတ္ကို ဘဝင္မက်သလိုၿမင္ၿပင္းကပ္ဆံပင္ေမႊးဆူး
ကိုယ့္အတတ္နဲ႔ကိုယ္စူးခဲ့ရဖူးတဲ့ ဇာတ္မွာ
ထားရာေနေစရာသြားဗီလိန္အမူးသမားတေယာက္အၿဖစ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဘးဖယ္စြန္႔ပစ္
ဘဝနာနာနဲ႔ပဲ ကံၾကမၼာရဲ့ပိုင္းၿဖတ္ခုတ္ထစ္ၿခင္းကိုေက်ေက်နပ္နပ္ခံပစ္လိုက္မိတယ္….

ကဲ…နာေနခဲ့ၿပီးသားေဟာဒီဘဝၾကီးရဲ့ ႏွလံုးသားႏႈတ္ခမ္းပါးေပၚကို
ေနာက္ထပ္ေသာကခဲတလံုးေလာက္ပစ္ေပါက္သြင္းလိုက္ပါဦးလား ေလာကၾကီးေရ
ငါ့ဘဝရင္ဘတ္ၿမိဳ႕ရုိးကို ဒဏ္ရာမီးခိုးေတြနဲ႔ခိုင္ခံ့ေအာင္ အုတ္ၿမစ္ခ်ေဆးဆိုးလိုက္ခ်င္လို႔ပါ..။