”အင္ဒီယာနာရဲ့ ေဆာင္းေလထန္ကုန္းမွာ”
အၿပင္ဘက္မွာ
ေဆာင္းက..
ငါ့အေရၿပားကို
ေအးစက္စြာ စိုက္ပ်ိဳးမယ့္ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔
သူ႔ရဲ့ သူစိမ္းဆန္ဆန္ေလၿပင္းေတြကို
တီးတိုးေၿခြေနတဲ့ပံုမ်ား
အိမ္တြင္းက င့ါအေရၿပားနဲ႔ေတာင္
အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္…

ေႏြဦးေပါက္တုန္းက
ငါ့ဆီ တေခါက္ေရာက္လာခဲ့ၾကဖူးတဲ့
စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ား
အခုေတာ့လည္း
အေငြ႔ပ်ံတက္သြားတဲ့
မိုးမီးခိုးတန္းေတြလို…
ငါ့ရင္ဘတ္ကို ရႈိက္ယူရင္း
ၿပီးေတာ့..ၿပန္မႈတ္ထုတ္ရင္း
ေဆာင္းရဲ့ သက္ၿပင္းေတြကသာ
ဘဝကို ေၿခေခ်ာ္နင္းေနခဲ့ၾက…..

အပ္ႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ့ ထိစပ္မႈမွာ
ေဆာင္းအခါခါ
ေႏြအေခါက္ေခါက္
မိုးတေၿဖာက္ေၿဖာက္က်ခဲ့ဖူးေပမယ့္….
ေနာက္ဆက္တြဲၿဖစ္ရပ္မ်ားရဲ့
ပိတ္ကားအဖြင့္ဟာ
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းၿဖစ္ေတြရဲ့
ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ ဇာတ္ထုတ္တခုၿဖစ္မွန္း
လမ္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကို ၿဖတ္မိမွ
ဘဝသံုးဆစ္ခ်ိဳးအရြယ္
ေလးဆယ္ဆိုတဲ့
လူသားတေယာက္ရဲ့ အသိနဲ႔
ရင္ခုန္သံစာအုပ္ကို ၿပန္ထုတ္ဖတ္မိခဲ့တယ္….

ေကာင္မေလးေရ..
ေစ်းေတြေခါင္ခိုက္ေနသလို
အေတြးေတြကသာ
ေခါင္ခိုက္ေနၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ
ခုေတာ့…အေတြးေတြက ေမွာင္မိုက္
ေဆာင္းက ငါ့ကိုအိပ္ငိုက္ေနၿပန္ေပါ့
နင္နဲ႔ ၿပန္ဆံုဖို႔ရက္အတြက္…
ငါ့အေတြးေတြက နက္ေနရတုန္း
အင္ဒီယာနာရဲ့ ေဆာင္းေလထန္ကုန္းမွာ…..။