”ကမ္းေဝးတယ္ဆိုတာ အလွမ္းေႏွးေနလို႔ၿဖစ္မွာပါ”

ယံုတမ္းစကားနဲ႔ အကုန္ဖမ္းစားတဲ့ ဇာတ္ကားတကား
”ၾကာခဲ့ၿပီ”ပိတ္ကားေပၚမွာ ရုံတင္ေနတာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ …

သီလမၿမဲသူေတြ ပါးစပ္ထဲက သမာဓိဆိုတာ
အေလးခိုး ေရထိုးေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္မ ခ်ိန္ခြင္လိုပါပဲ…

စိုေသာလက္ မေၿခာက္ခင္နဲ႔
ေကြးေသာလက္ မဆန္႔ခင္စပ္ၾကား
ဘယ္လိုၿပႆဒါးက ဖ်ာဝင္ခင္းေနမွန္း မသိခဲ့ရသလို
ေန႔ဖို႔ ညစာမရွိသေလာက္ သံုညေတြေပါက္ေနတဲ့
ေဟာင္းေလာင္းဗိုက္ကို ငံု႔ၾကည့္ေနခဲ့ရတဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ
ေမာ့ၾကည့္ခြင့္ မရခဲ့တဲ့ ေနရာလပ္ေတြကို
ဒိုင္လုပ္သူက မုသာဝါဒ ပါးစပ္နဲ႔ ေလေလ်ာ္ၿပီး
အဖိုးတို႔ ေခတ္တုန္းက ၿခံေၿမနဲ႔ ေငြကို စားသြားခဲ့တယ္
အေဖတို႔ ေခတ္မွာက်ေတာ့ ဘဝကို စားသြားခဲ့တယ္
က်ေနာ္တို႔ ေခတ္မွာ အနာဂတ္ တခုလံုးကို ဝါးၿမိဳခဲ့ၿပီး
ညီေလးတို႔ ေခတ္ကိုေရာက္ေတာ့ အရုိးပါမက်န္ေအာင္ကိုက္
ၾကံ႕လို ဖြတ္လို အေကာင္ေတြနဲ႔ပါ လွည့္ၿပီး ရႈးတိုက္လိုက္ေသးတယ္…

ဘဝေမ့ေနသူေတြရဲ့ ဖိနပ္ထူထူေတြကိုမွ ေရြးၿပီး
လ်ာနဲ႔ လ်က္သူေတြရဲ့ အဒိႏၷဒါနာ လက္ညႈိးေတြေအာက္မွာ
ေမာလြန္းသူေတြအတြက္…
ေရၾကည္တေပါက္ေတာင္ ေသာက္စရာ မရွိေတာ့သလို
ဆာလြန္းသူေတြအတြက္ …
ၿမက္ေကာက္စားဖို႔ေတာင္ ေၿမကမသန္ မိုးကမမွန္နဲ႔ …

အသက္ထူသူေတြရဲ့ အရွက္မဲ့ ကာေမသုမိစၦာ လက္ထဲမွာ
ညီမေလး ေခါင္းေပၚက စံပင္ပန္းေတြ ႏြမ္းခဲ့ရသလို
ခ်စ္ၿခင္းဖြဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြလည္း ေတးမဆိုႏုိင္ခဲ့ၾက
အိုမင္းမစြမ္း အေမ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာႏြမ္းႏြမ္းေပၚမွာ
စီးပါမ်ားတဲ့ မ်က္ရည္ေတြသာ လမ္းေပါက္
အေဖ့ရဲ့ အထီးက်န္မႈေတြ ကမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့တာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ…

နာရီသူခိုး လူလိုက္မုဆိုးေတြ ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့
ပါဏာတိပါတာ ေသနတ္က်ည္ဆံေတြ ေအာက္က
ဘဝကို တလႊာခ်င္း ၿပန္ေကာက္ဝတ္ရင္း
စိတ္ရုိင္းကို ေဇာင္းသြင္းလို႔
ေမာင္းတင္းထားတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔
”တို႔ဘဝတို႔ကမၻာ”ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြကို ကြက္လပ္ၿဖည့္ဖို႔
အရွိန္ဟုန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႔ တာထြက္ခဲ့ၾကတာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ….

”ၾကာခဲ့ပါၿပီ”ဆိုတဲ့ ညည္းခ်င္းကို
ပါးစပ္ဆိုင္းတီး သီခ်င္းတပုဒ္လို ညည္းေနခဲ့ၾကတာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ…

တရက္ေလ်ာ့ေနတဲ့ ကံၾကမၼာေကာင္းအတြက္
သစၥာအိတ္ေပါက္နဲ႔ေတာ့ ညီညြတ္ေရးကို ေကာက္မရႏုိင္ဘူး
တာေဝးပြဲမွာ ပန္းဝင္ေကာင္းဖို႔အတြက္
”ဗုဒၵရွင္ေတာ္ၿမတ္ ကယ္ပါဘုရား”ဆိုၿပီး
တကိုယ္တည္း ၾကိတ္ဆုေတာင္း အိပ္ေကာင္းေနလို႔ေတာ့ မရႏုိင္ဘူး
တကယ္ေတာ့….ကမ္းေဝးတယ္ဆိုတာ အလွမ္းေႏွးေနလို႔ ၿဖစ္မွာပါ… … ။