Friday, December 3, 2010

“ဒီဇင္ဘာကို လိုအပ္သလိုခံစားၾကည့္ၿခင္း”

ဒီဇင္ဘာတဲ့လား..
ဒီမွာေတာ့
ေတာ္တန္ရုံ အေႏြးထည္ၿခံဳလို႔ မလံုႏုိင္တဲ့ေဆာင္းက
ေရႊ႕ေၿပာင္းအလုပ္သမားေလးတေယာက္ ဘဝလို
ေရၾကည္ရာၿမက္ႏုရာခိုလႈံဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပန္ေလရဲ့.....

ငါတို႔ဟာ..
တန္ဖိုးမၿဖတ္ႏုိင္လွတဲ့
ေမြးရာပါလူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကၿပီဆိုေတာ့
အဲဒီ..ဒီဇင္ဘာရဲ့ ႏွင္းေငြ႔ႏွင္းခဲ ႏွင္းပုလဲေတြကို
ငါတို႔ရဲ့ အိမ္ေဂဟာေတြထဲမွာ
ေႏြးေထြးလံုၿခံဳေအာင္လည္း သိမ္းဆည္းထားႏုိင္ခြင့္ရွိၾကတာေပါ့..

ငါတို႔သာ စိတ္ဝင္တစားရွိၾကေသးတယ္ဆိုရင္
ေဟာဟိုခပ္ေဝးေဝးမွာ လွမ္းၿမင္ေနရတဲ့
ေတာင္တန္းၿမင့္ၾကီးေတြရွိရာဆီကို
ငါတို႔ရဲ့ ေၿခဖဝါးေတြနဲ႔ တလွမ္းခ်င္းဆက္သြယ္ႏုိင္သလို
ဒီဘက္အၿခမ္း မလွမ္းမကမ္းမွာ ၿမင္ေနရတဲ့
ပင္လယ္ၿပာၾကီးေတြထဲမွာလည္း
ငါတို႔ရဲ့ ဆႏၵတံဆိပ္ေတြကို ရဲရဲၾကီးခပ္ႏွိပ္ႏုိင္ၾကေသးရဲ့...

ငါတို႔ဟာ
ငါတို႔သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြဆီကို ေရာက္ဖို႔အတြက္
အထပ္ထပ္စစ္ေဆးေမးၿမန္းမႈေတြကို ေၿဖၾကားစရာမလိုသလို
ငါတို႔ ေဆြမ်ိဳးအေပါင္းအသင္းေတြရဲ့ အိမ္ေတြမွာ
ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အိပ္စက္ႏုိင္ဖို႔ရာအတြက္
ဘယ္ရုံးကႏၱားဂတ္တဲမွာမွ ဧည့္စာရင္းတိုင္စရာလည္းမလိုဘူး...

ငါတို႔ရဲ့ ဖြင့္ထားတဲ့ အိမ္တံခါးမေတြက
အလံုပိတ္ထားတဲ့ စစ္စခန္းေတြရဲ့ တံခါးမေတြထက္လည္း
ပိုၿပီးလံုၿခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ အာမခံခ်က္မ်ိဳးေတြကို ေပးႏုိင္ၾကေလရဲ့...

ငါတို႔မွာ
ငါတို႔ရင္ထဲက စကားေတြကို
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေၿပာႏုိင္ဖို႔အတြက္
လင္းလက္တဲ့ သတင္းကြန္ယက္ေတြ ရွိၾကတယ္...

ငါတို႔အတြက္
အမွန္တရားေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေရးသားႏုိင္ဖို႔
ၾကားခံတည္းၿဖတ္ တံဆိပ္ကပ္ထားတဲ့အယ္ဒီတာေတြလည္း မလိုအပ္ဘူး....

ငါတို႔မွာ
ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့သူေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္
တားၿမစ္ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ မရွိသလို
အခြင့္အေရးပိတ္ဆို႔ခံရမႈမ်ိဳးေတြလည္း မရွိဘူး...

ငါတို႔ဟာ
အဓမၼခိုင္းေစခံရမႈအေပါင္းနဲ႔လည္း ကင္းေဝးတယ္...

ငါတို႔မွာ
ကိုယ့္ကံၾကမၼာကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခြင့္ရွိၿပီး
ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ေဖာက္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ေလွ်ာက္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ ေၿခေထာက္ႏွစ္ဖက္လည္းရွိၾကရဲ့...

ေဟာဟို ငါတို႔ေရွ႕နား ဒီဇင္ဘာတံတားေပၚက
ႏွင္းအၿပည့္ ခုတ္ေမာင္းသယ္ေဆာင္လာေနတဲ့.
ေဆာင္းရထားၾကီးရဲ့ အတြင္းတြဲတေနရာမွာ
ပစၥဳပၸန္သတ္ပံုမၿပည့္မစံုနဲ႔ အနာဂတ္မလံုၿခံဳႏုိင္ေသးတဲ့
ၿမန္မာၿပည္ထုတ္ စာအုပ္တအုပ္ပါလာေလရဲ့...

အဲဒီစာအုပ္ကို
ငါတို႔အားလံုးၿပိဳင္တူဖြင့္လို႔ တရြက္ခ်င္းစီလွန္ဖတ္ၾကတာေပါ့....

ၿပီးရင္.
ငါတို႔ရဲ့ အက်ယ္ေလာင္ဆံုးအသံေတြနဲ႔
တကမၻာလံုးကၾကားႏုိင္ေအာင္ သံၿပိဳင္ဟစ္ေၾကြးလို႔
ၿမန္မာၿပည္အတြက္ အလွဆံုးေတးတပုဒ္ကို
ငါတို႔ရဲ့ လြတ္လပ္မႈေတြနဲ႔အတူ ေပါင္းစပ္ေရးထုတ္ၾကစို႔ရဲ့....။ ။

3 comments:

လင်းခေတ်ဒီနို said...

ေဟာဟို ငါတို႔ေရွ႕နား ဒီဇင္ဘာတံတားေပၚက
ႏွင္းအၿပည့္ ခုတ္ေမာင္းသယ္ေဆာင္လာေနတဲ့.
ေဆာင္းရထားၾကီးရဲ့ အတြင္းတြဲတေနရာမွာ
ပစၥဳပၸန္သတ္ပံုမၿပည့္မစံုနဲ႔ အနာဂတ္မလံုၿခံဳႏုိင္ေသးတဲ့
ၿမန္မာၿပည္ထုတ္ စာအုပ္တအုပ္ပါလာေလရဲ့...

အဲဒီစာအုပ္ကို
ငါတို႔အားလံုးၿပိဳင္တူဖြင့္လို႔ တရြက္ခ်င္းစီလွန္ဖတ္ၾကတာေပါ့....

တပုဒ္လံုး အဓိပါယ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္ အကို
း)

ဗညားရွိန္

ခင္မာလာေအာင္(so cool ) said...
This comment has been removed by the author.
ခင္မာလာေအာင္(so cool ) said...

ငါတို႔မွာ
ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့သူေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္
တားၿမစ္ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ မရွိသလို
အခြင့္အေရးပိတ္ဆို႔ခံရမႈမ်ိဳးေတြလည္း မရွိဘူး...

ငါတို႔ဟာ
အဓမၼခိုင္းေစခံရမႈအေပါင္းနဲ႔လည္း ကင္းေဝးတယ္...

ဖတ္ရတာ ေတာ္ေတာ့္ကို အဆင္ေၿပလြန္းတယ္
အကိုေရ....