”ေမ့ကြက္ကို (ရွာ) ၾကည့္မိေတာ့”

ေကာ္ဖီေတြကလည္း
ေအးစက္ေပါ့သက္ေနေတာ့တာပဲ...

အေၿခအေနအရ
ဦးေႏွာက္ထဲ ေရၿပတ္ေနလို႔
အခန္းႏွစ္ခန္းထဲက
နံရံေတြေပၚမွာ ကပ္ၿငိေနတဲ့ ဇယားေတြကို
တကြက္ခ်င္းစီ ဆြဲခြာေရႊ႕ ၾကည့္ေနမိတယ္....

ဘယ္လို ဇယားအေငြ႔အသက္ေတြက
လြင့္စင္ေရြ႕ ထြက္သြားခဲ့ၾကၿပီး
ဘယ္လို ဇယားအပိုင္းအစေတြက
ကပ္က်န္ေနခဲ့ၾကသလဲေတာ့ မသိဘူး..

မနက္ၿဖန္ (ဒါမွမဟုတ္) တရံတခါက်ရင္ေတာ့
အဲဒီအခန္းေတြထဲကို ၿပန္ဝင္ၾကည့္ၿဖစ္မိဦးမွာေပါ့...

ဘုရားပန္းေတြကလည္း
တအားႏြမ္းေနေတာ့တာပဲ...

အေၿခအေနအရ
အခန္းႏွစ္ခန္းကို ေလးကန္႔ခြဲထားရေတာ့
စကားလက္ေဆာင္ေတြအတြက္လည္း
ေက်းဇူးတင္စကား ဖုန္းေတြၿပန္မဆက္အားေသးဘူး....

ဒီလိုပါပဲ
ေအးစက္ေပါ့ပ်က္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီတခြက္လို
တအားႏြမ္းေနတဲ့ ဘုရားပန္းေတြလို...

ေမေမေရ
နာရီေတြေပၚက ပန္းခ်ီကားကို
ဘယ္လိုေနေရာင္က အရည္ေဖ်ာ္ၿမိဳခ်သြားခဲ့တာလဲ...

အဲသလို အေမးဝါက်ထဲမွာပဲ
ဘဝကိုေနေပ်ာ္ေအာင္ စီရင္ခ်က္ခ်ခဲ့ေတာ့
တသက္စာ ၾကိဳးမိန္႔က်ခဲ့သူဟာ
က်ေနာ္ပါ ေမေမ.....

အခန္းႏွစ္ခန္းထဲမွာ ဇယားကြက္ေတြအၿပည့္
ဘုရားပန္းေတြကပ္ဖို႔ကိုေတာ့
ရက္ေရႊ႕ ေနခဲ့ရတုန္းပါပဲ....။ ။