”အလန္ေတြ”လစ္”ၿပီး အလန္းေတြ”လပ္”ေနတယ္”

ၾကယ္ေတြခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို မၾကည့္ရက္လို႔
မူးေနေအာင္မ်ားသြားၿပီး မ်ားေနေအာင္မူးသြားခဲ့တဲ့ ညေတြက
ေအာ့အန္ၿပီး လန္ထြက္ေနၾကတယ္...

လူမသိသူမသိ ရင္ထဲၿငိေနတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔
လူမၾကားသူမၾကား စာသားေတြေရးၿခစ္ေနရလို႔
ေနဝင္ခ်ိန္အထိ မ်က္ႏွာမသစ္မိခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြက
ေကာ့ပ်ံၿပီး လန္ထြက္ေနၾကတယ္....

စေန တနဂၤေႏြ
အပ်င္းေၿပခ်က္တင္းေတြကို ၿငီးေငြ႔လြန္းေနေတာ့
ဂ်ီေတာ့ခ္ၿပတင္းကိုတြန္းပိတ္ အင္ဗစ္ဇစ္ဗဲလ္နဲ႔မီးမွိတ္ထားလိုက္ၿပီး
အဆင္မေၿပတဲ့ဆင္ေၿခေတြနဲ႔ အဆင္ေၿပေၿပေနတတ္ေအာင္
ေဇာ္ၾကီးကဗ်ာထဲက မေသမရွင္တခ်ိဳ႕ကို တပိုင္းပိုင္း
နာနာက်င္က်င္ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းမိုးေတြပဲ တဒိုင္းဒိုင္းရြာခ်ေနရတယ္....

ေဒးလီးပလန္နာထဲမွာ
ၿပီးခဲ့တဲ့ေသာၾကာ မယ္လကတစုအတြက္ စားေသာက္စရာၿပင္ဆင္
ဒီကေန႔တနလာၤ အုန္းဖ်န္ကတစုအတြက္ ေနစရာအိမ္ခန္းရွာ
မနက္ၿဖန္အဂါၤ ထပ္ေရာက္လာမယ့္ ႏုိ႔ဖိုးကတေယာက္အတြက္ သက္ဆိုင္သူေတြဆီကိုဖုန္းဆက္....

ကိုယ္ပိုင္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့
မြေၾကေနတဲ့ ဘဝအေၾကာင္းနဲ႔
မွ်ေဝစရာမေကာင္းတဲ့ စစ္ဒဏ္ရာအေဟာင္းအႏြမ္း အိမ္ၿပန္ခ်င္တဲ့အလြမ္းေတြပဲရွိတယ္...

ငါ့အတြက္ေတာ့
ဘုရားစူးအေမရိကန္မွာ လန္ထြက္ေနတဲ့ အလန္းေတြမရွိတာေသခ်ာတယ္....။ ။