“ေကာင္းကင္ၿပံဳးမယ့္ နိဂုံးကိုလိုခ်င္တယ္ ေမေမ”

ေသာကကိုေက်ာခ်မရတဲ့ ကာလေတြမွာ
ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲက ေန႔စြဲေတြကိုပဲ
အိပ္မက္ထဲကေန တရြက္ခ်င္းလွန္ဖတ္ေနခဲ့မိတယ္…

အသက္မွတ္တမ္းထဲ ဟိုတလံုးဒီတလံုးခ်ေရးရင္းနဲ႔ပဲ
နာက်င္မႈစာမ်က္ႏွာေလးဆယ့္သံုးေပၚကို
ဘဝႏွစ္ဆစ္ခ်ိဳးၿပီး ၿဖစ္သလိုပစ္တင္ထားခဲ့ရၿပန္ၿပီ ေမေမ…

တကယ္ေတာ့ နာက်င္မႈဆိုတာ
စာသင္လို႔မရႏုိင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္မွတ္တမ္းတခုပဲမဟုတ္လား ေမေမ…

ေငးၾကည့္ခဲ့မိတဲ့ နာရီရဲ့လမ္းေတြမွာေတာ့
အိမ္မၿပန္ၿဖစ္တဲ့ ႏွစ္ေတြက
မာတိကာအၿဖစ္ စြန္းထင္းက်န္ရစ္ခဲ့ၾကေပါ့ ေမေမ….

ေလးဆယ့္သံုးႏွစ္တာခရီးမွာ
ဆက္သြယ္မႈနည္းပညာေတြေၾကာင့္ အသံေတြနီးလာခဲ့ေပမယ့္
က်ေနာ္တို႔ခ်င္းကေတာ့ အမွန္အကန္ေဝးခဲ့ၾကပါတယ္ ေမေမ…

ကမၻာၾကီးရြာၿဖစ္သြားတဲ့ စစ္ေအးကာလမွာ
က်ေနာ္တုိ႔စစ္ပြဲေတြက ပူေလာင္ဆဲေပါ့ ေမေမ….

အဲဒီစစ္ပြဲေတြကိုေက်ာ္ၿပီး လွမ္းၾကည့္ခဲ့မိတဲ့လမ္းေတြမွာ
အိမ္ၿပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္းေတြသာ
နိဒါန္းအၿဖစ္ အကၽြမ္းတဝင္က်န္ရစ္ဆဲပါ ေမေမ…..

စစ္ပြဲေတြက
က်ေနာ္တို႔ဆံုမွတ္ေတြကို
မဆံုးႏုိင္တဲ့ စာကိုယ္အၿဖစ္ လမ္းလႊဲပစ္ခဲ့ပါတယ္ ေမေမ
စစ္ပြဲေတြကပဲ
အၿပစ္မဲ့ကေလးေတြရဲ့ရင္ဘတ္ မိဘမဲ့တံဆိပ္ကပ္ခဲ့ပါတယ္ ေမေမ….

မိဘမဲ့ကေလးေတြ ငိုေနတဲ့ ကမၻာမွာ
ေတးကဗ်ာေတြ မဆိုခ်င္ခဲ့ပါဘူး ေမေမ…

စစ္လက္နက္ေတြ လူသတ္ေလ့က်င့္ေနတဲ့ ကမၻာမွာ
တရားမွန္မွန္မမွတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး ေမေမ…

ငတ္မြတ္ၿခင္းေတြ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတဲ့ ကမၻာမွာ
ညစာစားပြဲေတြမတက္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး ေမေမ…

ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ လူမသိသူမသိ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ကမၻာမွာ
ဘတ္ေဒးကိတ္တလံုးကို ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးမလွီးခ်င္ခဲ့ပါဘူး ေမေမ….

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေပါင္မုန္႔တလံုးလိုခြဲတမ္းခ်ေနၾကတဲ့ ကမၻာမွာ
ယံုၾကည္ခ်က္ကို ၾကိဳတင္လက္မွတ္မၿဖတ္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး ေမေမ….

က်ေနာ္က….
ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ညထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
အလင္းေရာင္သီခ်င္းကို ေမေမ့ခ်စ္ၿခင္းဟာမိုနီနဲ႔ဆိုခ်င္ခဲ့သူပါ ေမေမ…..

ၿပည့္ဝတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အၿဖစ္ေပးပါ
စစ္မွန္တဲ့ဆံုဆည္းခြင့္ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အၿဖစ္ေပးပါ
ေကာင္းကင္ၿပံဳးမယ့္နိဂုံးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အၿဖစ္ေပးပါ ေမေမ…..။       ။
.