“ေန႔...ညေတြနဲ႔..က..မွသည္…အ…အဆံုးထိ”
ညေနေတြ တခင္းၿပီးတခင္း က်ံဳးသြင္းခံလိုက္ရတဲ့ ကမၻာနဲ႔
သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚက ဗြက္ေပါက္ေနတဲ့ အစက္အေၿပာက္မ်ား
ခ်စ္ခင္သူတခ်ိဳ႕ထားခဲ့ၿခင္းကို ခံခဲ့ရတဲ့ ရွင္သန္မႈတခုနဲ႔
ေန႔အတုေတြထဲမွာ အသက္လုရႈေနရတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္းတလံုး
ကစားကြင္းေတြထဲက ေပါ့ပါးလြတ္လပ္မႈတခ်ိဳ႕ကို
ၿပန္ေပးဆြဲသြားတဲ့ နာရီလက္တံမ်ားနဲ႔
စစ္မီးလ်ွံထဲမွာ က်ည္ထိုး ဗံုးဆန္ကိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ သစ္သီးဝလံမ်ား
တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ေခၽြးၿပိဳက္ၿပိဳက္ လိမ္းသုတ္ခံထားရတဲ့ အလုပ္ခန္းနဲ႔
လမ္းမွာေတြ႔တိုင္း တလမ္းၿခားထားတဲ့ ႏွစ္လမ္းသြားမ်က္ႏွာေတြ
ဘယ္မွာေတြ႔ေတြ႔ ဘာမွေၿပာစရာမရွိတဲ့ ပါးစပ္ေတြနဲ႔
ေနာက္ေက်ာတခ်က္အလွည့္မွာ ေဖာင္ဖြဲ႔ေနတတ္တဲ့ စကားလံုးေတြ
ကႏြဲ႔ကလ် လမ္းေလ်ွာက္ထြက္တတ္တဲ့ ရာသီေပၚ ရာသီဥတုနဲ႔
က်န္းမာေရးလမ္းေၾကာင္းကို စီးပြားဖ်က္တဲ့ ေလထုစိမ္းစိမ္း....

ကေလးအေၾကာင္း ေခြးအေၾကာင္းကစလို႔
ကမၻာၾကီးရဲ့ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း အဆံုးထိ
အၿပံဳးလႊာေတြရဲ့ ခန္းဆီးကန္႔လန္႔ကာကိုမၾကည့္မိတိုင္း
စိတ္ရုိင္းေတြကို ဂူရီးရဲ့ ဗီဇမ်ိဳးေစ့ထဲ ထိုးသိပ္ထည့္ထားရတယ္....

ဝမ္းတထြာအတြက္ မရွိမၿဖစ္ဝယ္ၿခမ္းစရာ စာရင္းဇယားေတြနဲ႔
အၿမီးတပ္ၿပီး ေလေပၚလမ္းသလားေနတဲ့ စိတ္ကူး ေလတံခြန္တစင္း
ေက်ာဖက္ကို ေတာအမွတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီးပစ္တတ္တဲ့
ဗီတာမင္ ေအတူဇက္ ေလးၿမား ေသနတ္ေတြနဲ႔
ေန႔တဓူဝရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေတြကို္ ထမင္းလံုးစီတတ္တဲ့ အမနာပ
တနဂၤေႏြ ေရဒီယိုထဲက အပ်င္းေၿပခုန္ထြက္လာတဲ့ သံမဏိစိတ္ဓာတ္နဲ႔
ဆင္ေထာင္ က်ားဖမ္းဖို႔ ငွက္ပစ္ေနတဲ့ တရားစခန္း
စာအုပ္ထူထူ စကားလံုးပါးပါးေတြ ေရာင္းေကာင္းတဲ့ေခတ္နဲ႔
စကားဝိုင္းမွာ ေသနတ္ေမာင္းတင္ေၿပာရမယ့္ ရာဇဝင္
တိုက္စစ္မႈးေတြက ဒိုင္ၿဖစ္သြားတဲ့ မိုးထဲေလထဲ ေဘာလံုးပြဲနဲ႔
ေသြးညွီနံ႔ေတြ စြန္းေပလို႔ ေမးခိုင္ပိုးေတြ ေတာင္လိုပံုေနတဲ့ ေဆးရုံ

မိုးေပၚေထာင္ပစ္တတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္အေၾကာင္းကစလို႔
ေအာင္နက္နဲ႔ ဂုတ္က်ား လန္ထြက္ေနတဲ့ မာန္တက္ခ်က္ထိအဆံုး
ေလဒီၾကီးေတြရဲ႕ ဆံထုံးကို ဂတံုးတံုးၾကည့္ရင္
အေတြးအားလံုးကို ကားစင္တင္မီးရႈိ႕တမလြန္ၿမိဳ႕ဆီပို႔ထားရတယ္…..။

ေဆာင္းယြန္းလ