Tuesday, November 27, 2007


စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သမွ်...အတြက္
တစစီက်ိဳးပဲ့ေၾကြက်သြားတဲ့ ၾကယ္ေတြကို
ရင္ထဲမွာေဝတဲ့ ပန္းေတြအလား မင္းမ်ားခ်စ္တတ္ခဲ့ရင္္
ၿပီးေတာ့...
ၿမတ္နိုုးယုယ အမွတ္တရသိမ္းထားတတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ေဟာဒီသစ္ပင္ထက္မွာ တပြင့္ေၾကြတိုင္း တရြက္သစ္
စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သမွ်..အၿမစ္ထြက္ အသားတက္
ၿပန္ရိတ္သိမ္းဖို႔ေန႔ရက္တခုအတြက္...မင္းနဲ႕ငါ
ခုခ်ိန္မွာ...
အဆင္သင့္ၿဖစ္ေနၾကေလာက္ၿပီ......
ၿခေသၤ့တေကာင္ရဲ. ရဲရင့္ၿခင္းဟာ
မိမိစိုက္ပ်ိဳးခဲ့သမွ်ကို ၿပန္ရိတ္သိမ္းရုိးမွန္ရင္..
ငါတို႔ၿပင္ဆင္ခဲ့ၾကတဲ့ နွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာထဲကအနာဂတ္
ဧရာဝတီၿမစ္လက္တက္တေလွ်ာက္......
သံလြင္ကမ္းပါးေတြတဆံုး...
ေမခနဲ႔ မလိခ...ၿပီးေတာ့ခ်င္းတြင္းနဲ.စစ္ေတာင္း
အဲဒီၿမစ္ေတြထဲကဆုေတာင္းေတြနဲ႔အၿပိဳင္
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေကာင္းကင္မွာၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ေပါင္းဆံုေနေလာက္ၾကၿပီ..........
တကယ္ေတာ့...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ..ဆုေတာင္းတိုင္တည္ေနရုံနဲ႔ပြင့္တဲ႔ပန္းမဟုတ္ဘူး
ၿပီးေတာ့...ရဲရင့္ၿခင္းဆိုတာမင္းနဲ႔ငါ႔ရဲ.
ေမြးရာပါမိနဲ႔ဘရဲ.အေမြတခုလည္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး..........
သူငယ္ခ်င္းေရ...
Mississippiၿမစ္ေရေတြတသြင္သြင္စီးေနသလို
Bangkok ၿမိဳ.ၾကီးကလည္းၿငိမ္သက္မေနပါဘူး
Lion City ကမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ.အားအင္သစ္
ဥေရာပတေၾကာစီးေၿမာေနတဲ့သံစဥ္နဲ႔ေပါင္းစပ္
နယူးေဒလီရဲ.အသံ တိုက်ိဳနဲ႔ ကိုရီးယားပါမက်န္
ေနရာအႏွံ႔ရုိက္ခတ္ထိမွန္ေနခဲ့...ေန႔အဆက္ဆက္..........
အဲဒီအသံေတြအားလံုးေပါင္းစပ္ထိမွန္ေစမယ္႔ ေတာ္လွန္ေရးတခု
ငါတို႔ေမြးဖြားၿပဳစုရမယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ............။
ေဆာင္းယြန္းလ





3 comments:

Kaung Kin Ko said...

နိဒါန္းက တင္စားခ်က္ေလးေတြ နဲ ့ဆြဲေခၚသြားသလို ကဗ်ာရဲ ့နိဂံုးကလည္း အားမာန္ျဖစ္ေစပါတယ္။

Nyein Chan Aung said...

ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...။ သိပ္လွတဲ့ကဗ်ာေလးပါပဲ..။

Chaos said...

it's really a nice poem
i love it
i feel smt after reading it
but i dont' know how to express that feelings
it's true bro