Tuesday, January 1, 2008


”၂၀၀၈ ဇန္နဝါရီရဲ့ အစီအရင္ခံစာ”

လြတ္ေၿမာက္ပါရေစလို႔ခ်ည္း ေရြးၿပီးဦးခ်ေနရတဲ့ဆုေတာင္း
ဒူးေတြေတာင္ ေညာင္းကုန္လွေပါ့
မ်က္ရည္ေတြခ်ည္း ေရြးက်ေနရတဲ့
ဒီႏူိင္ငံၾကီးတခုထဲမွာ
ဂုဏ္ၿပဳေတးေတြလည္း ဆိုရပါမ်ားလို႔
အာေခါင္ေတြေတာင္တစ္ဆို႔
ပ်ိဳ႕တက္လာတတ္တဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေဝဒနာ……

ေနာက္က်ၿခင္းေတြခ်ည္း ေရြးသီးေနရတဲ့
တိုးတက္မႈၿပဇယား သစ္ပင္ေပၚမွာ
မ်က္ႏွာငယ္ရပါမ်ားလို႔
ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့လူ႔ဘံုခန္းဝါ
ဒါ ကမၻာ့ရြာအၿပင္ဖက္က ငါတို႔ၿမန္မာ……

ပိုလန္ကဗ်ာဆရာက ဒီလိုဖြဲ႔ဆိုခဲ့
သူ႔ရဲ့ခံစားခ်က္တေလွၾကီးကို…
”စစ္ပြဲရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ကေလးမ်ိဳးစိတ္အသစ္စက္စက္ကို
ငါတို႔ ဖန္တီးႏူိင္ၾကၿပီ
ငါတို႔ကေလးငယ္ေတြဟာ နတ္သမီးပံုၿပင္ေတြကိုမၾကိဳက္ဘူး
သတ္တမ္းၿဖတ္တမ္း ကစားဖို႔ပဲ စိတ္ဝင္စားၾကတယ္
ႏူိးႏိူးအိပ္အိပ္ သူတို႔အိပ္မက္မက္ၾကတာက
ေပါင္မုန္႔နဲ႔အရုိးစြပ္ၿပဳတ္
ေခြးေတြေၾကာင္ေတြအတိုင္းပဲ” တဲ့……

ေၾကကြဲပြင့္ေတြြခ်ည္း ေရြးပြင့္ေနရတဲ့့
ဒီေၿမၾကီးေပၚမွာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရပ္လာရတဲ့ ငါက
ဒီလိုေရးဖြဲ႔ခ်င္ရဲ့
ကေလးေတြနဲ႔ လူၾကီးေတြရဲ့ခံစားခ်က္တူညီမႈနဲ႔
တုန္႔ၿပန္မႈကြဲၿပားၿခားနားခ်က္ကို…..
သူတို႔ကမြန္းက်ပ္ၾကတယ္
အခန္းက်ဥ္းေတြထဲမွာ ေနရပါမ်ားလို႔
အလင္းေရာင္နဲ႔ အားပါးတရရႈသြင္းႏူိင္မယ့္ေလကိုမြတ္သိပ္ရင္း
ေၿမသင္းနံ႔ေမႊးေစမယ့္လတ္ဆက္မိုးေရကိုတမ္းတရင္း
ကမၻာၾကီးရဲ့ဖိတ္ၾကားလႊာေတြကိုလည္တဆန္႔ဆန္႔ေမွ်ာ္ရင္း
ေသမင္းခံတြင္းဝကေၿပးထြက္ဖို႔ၾကိဳးစားၾက
ကေလးေတြက လက္ေတြကိုေလထဲဆန္႔ထုတ္ၾက
လူၾကီးေတြက ရင္ဘတ္ဗလာကိုတံဆိပ္ကပ္ရင္း
ကေလးေတြၾကီးၿပင္းဖို႔ ႏွစ္ခ်ိဳ႕အနာနဲ႔ရံုးတက္ၾက…..

ငါတို႔ကေလးေတြက အခ်စ္ဝတၳဳေတြကိုမမက္ေမာၾကဘူး
က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲက ခပ္ရဲရဲအေရးအသားေတြကိုဘာသာၿပန္ဖို႔
သူတို႔ရဲ့ ဘဝေပးအသိေတြနဲ႔ရင္းၿပီးစိတ္ဝင္တစားဖတ္ၾကတယ္
လူၾကီးေတြက ဆိုင္းဘုတ္တပ္ေၾကာ္ၿငာေတြထက္
မတရားၿဖတ္ေတာက္တားဆီးခံရတဲ့ ေလလႈိင္းအသံေတြကို
ပိုၿပီးၿမတ္ႏူိး အားကိုးတၾကီးနားေထာင္ၾကတယ္…..

အဲဒီလိုနဲ႔
ညေနခင္းေတြမွာလည္း
သူတို႔ရဲ့လမ္းမေတြဟာအကြဲကြဲအၿပဲၿပဲ
နံနက္ခင္းေတြမွာလည္း
သူတို႔ရဲ့ေနေရာင္ၿခည္ဟာအေႏြးဓာတ္မပါ ေအးခဲ
ညနက္ေတြထဲမွာေတာ့
ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးမႊားေတြကအသက္ရွင္
ႏြယ္တပင္လိုတြယ္ရစ္ေနတဲ့ သူတို႔ရဲ့ေတာင့္တမႈလြတ္ေၿမာက္ၿခင္း
တနလၤာနံနက္ခင္းမွသည္ တနဂၤေႏြညခင္းဆီထိ
၁၉၆၂ မွသည္ ၂၀၀၈ ဇန္နဝါရီတိုင္ထိ……..။


၂၀၀၈ခုႏွစ္ဧ။္ ပထမဦးဆံုးခံစားခ်က္အား ယေန႔နံနက္ အိပ္ရာထထခ်င္း ခံစားခ်က္ၿပင္းၿပင္းတခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ ေဖာက္ခြင္းမိပါသည္။ မွ်ေဝခံစားႏူိင္ၾကပါေစ
လို႔ဆုေတာင္းရင္း………….
ေဆာင္းယြန္းလ
ဇန္နဝါရီလ ၁ရက္ေန႔ ၂၀၀၈ခုႏွစ္




3 comments:

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ခံစားခ်က္ျပင္းျပင္းနဲ ့ႏွစ္ေခါက္ဖတ္သြားပါတယ္။

Yaw Han Aung said...

ဒီကဗ်ာကေတာ့ ၂၀၀၈ ကို စတင္ခြင္းလိုက္တဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ Master Piece ပဲ ထင္ပါရဲ႕။

Nyein Chan Aung said...

ကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ ။ ကိုေဆာင္းယြန္းလရဲ႔ ကဗ်ာေရးအား ကေတာ့ တကယ္ အားက်ဖြယ္ပါပဲ။ၿမိဳသိပ္ထားရတာ ေတြ မ်ားေနလို႔ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။