Saturday, January 12, 2008

အခုတေလာ ကဗ်ာေရးရမွာေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနတယ္ဗ်ာ။ မ်ိဳးသန္႔ရဲ့ ”ေခတ္ေပၚၿမန္မာ
ကဗ်ာေဆာင္းပါးမ်ား” ဆိုတဲ့စာအုပ္ကေလးကိုစၿပီးဖတ္လိုက္ရတဲ့ေန႔ကတည္းကေပါ့။ ဒါေပ
မယ့္လည္း မေရးရရင္မေနႏူိင္ေတာ့ ကဗ်ာၿဖစ္ၿဖစ္မၿဖစ္ၿဖစ္ ေရးမယ္ကြာ ”ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္
ေရးတာ ဘာၿဖစ္သလဲ“ လို႔ေတြးမိရင္း ရင္ထဲမွာရွိတာေတြကို ေအာက္ပါအတိုင္း ခ်ေရးလိုက္
မိပါေလရဲ့ဗ်ာ.။
ဒီကဗ်ာေလးမွာပုဂၢလိကခံစားမႈမ်ားပါေရာစပ္ထားတာၿဖစ္ေေနတဲ့အတြက္္ ဘေလာ့ဂ္ ေပၚမွာတင္သင့္မတင္သင့္အၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားၿပီးမွအခုလိုတင္ၿပလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။
ၿဖစ္ညွစ္လုပ္ယူၿခင္းမ်ား လံုးဝမပါဘဲ ခံစားခ်က္မ်ားက အလိုအေလ်ာက္စီးဆင္းသြားၿခင္း မွ်သာၿဖစ္ပါတယ္။
လာေရာက္ဖတ္ရႈအားေပးသူမ်ားအားလံုးလည္း က်ေနာ္ႏွင့္အတူနားလည္ခံစားႏူိင္ၾကပါေစ။

”၃၈ကိုသရုပ္ခြဲၾကည့္ၿခင္း”
မၾကာခင္
၃၉ ေတာင္ေပၚကိုတက္ေတာ့မယ့္ငါ
ငယ္စဥ္က..
ဘဝမွာ
ဆံုးရႈံဳးခဲ့တာေတြသိပ္မ်ား
ၿဖစ္ပါ့မလားလို႔ေတြးေနခဲ့တဲ့
ခ်ီတုန္ခ်တုန္ေတြ တပံုတေခါင္း….

ဆယ္ေက်ာ္သက္..
ဘဝမွာ
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြႏွိပ္စက္
ေရြးစရာမရွိခဲ့တဲ့
တခုတည္းေသာဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္နားမွာ

ဘဝမွာ
ေၾကကြဲစရာေတြသိပ္မ်ား
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေဝးခဲ့ရင္း
မိသားစုခ်စ္ၿခင္းေတြရဲ့ေဝးရာ….

ငါ.ဟိုးအႏွစ္၂၀တာကာလကိုၿပန္ေတြးၾကည့္
ေလထဲေၾကကြဲရင္း
သံစဥ္ခပ္ၿပင္းၿပင္းေတြကုိိ
ရဲရဲေတာက္ဟစ္ရင္း
ေနခပ္ၿပင္းၿပင္းေန႔တေန႔မွာ
ငါဟာ လူပင္လယ္ၾကီးတစင္းထဲ
ခပ္ရဲရဲစာသားေတြညွစ္ထုတ္ရင္း
အေဖ့ရုံးေရွ႕နားေရာက္လာ…

အေဖဟာငါ့ကိုေခၚထုတ္
သူ႔စားပြဲေရွ႕ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစ
တရားေတြခ်.
အေဖ့စကားနားထဲၾကားေယာင္
လိုအပ္ရင္ငါတို႔ထမ္းေဆာင္မယ္ ဒီအလုပ္ေတြကို
ကဲ.ဘာလိုသလဲေၿပာ
ေရာ့.ပိုက္ဆံ ေဆးလိပ္ဝယ္ေသာက္
ၿပီးရင္အိမ္ၿပန္.စာမွန္မွန္္က်က္
ဒါဟာမင္းရဲ့တာဝန္.ၿပီးေတာ့
မမိုက္ခ်င္ပါနဲ႔ကြာတ့ဲ ….
တခါမွ်.ငါ့ကိုၾကည့္မရတဲ့အေဖ
ေဆးလိပ္ဖိုးေတြဘာေတြေပးရင္း
ေခ်ာ့ေနလိုက္ပံုမ်ား
ငါတခါမွ်ေတြးမထားခဲ့မိပံုမ်ိဳး..

ဟိုး.ဆရာရပ္
လက္ယက္ၿပီးတား
ဆိုက္ကားခေပးၿပီးအိမ္ၿပန္လႊတ္တဲ့အေဖ
ငါ့အေၾကာင္းမသိေသးသမို႔ထင္ပါ့
လမ္းေကြ႔တခုအေရာက္
ေလထဲလက္ေၿမွာက္ရင္း
ဆိုက္ကားေပၚကခုန္ဆင္း
သူငယ္ခ်င္းရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြရဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတာင္းဆိုမႈပြဲထဲမွာ..ငါ
ခပ္ရဲရဲလမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ညီအကိုေမာင္ႏွမ မိဘေတြနဲ႔ေဝးသြား
ၿပန္မဆံုႏူိင္ၾကေတာ့တဲ့မ်ဥ္းၿပိဳင္မ်ားပမာ..

ေကာင္းကင္ထက္က ေနလံုးေၾကြက်
စက္တင္ဘာ၁၈ရဲ့ ညေန
ၿမင္သမွ်အရာ မႈိင္းလို႔ေဝေနခဲ့
ၿမစ္ဝကၽြန္းေပၚတေနရာက
ခ်စ္သူမ်က္ႏွာကဗ်ာတပုဒ္
တသက္တာ ၿပဲစုတ္
အၿပီးတိုင္ဆြဲထုတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ႏွလံုးသားစာမ်က္ႏွာ
ဒါ.ငါ့တေယာက္တည္းရဲ့သီးသန္႔ခံစားခ်က္မဟုတ္
ေထာင္ေသာင္းမကမ်ားၿပားလွတဲ့
ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအားလံုးရဲ့စာမ်က္ႏွာ ….

ဘဝမွာ
အေလ်ာ္အစားေတြသိပ္မ်ား
ေရႏွစ္ခါခ်ိဳးမရႏူိင္တဲ့ ၿမစ္တခုအနားမွာ
မင္းထားခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေတြေဆးေၾကာရင္း
ဆံခ်ည္မွ်င္ေတြေတာင္ ေငြေရာင္စြန္းထင္းကုန္
ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ရွင္းမၿပခ်င္ေတာ့
ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေသြးညွီနံ႔ေတြရလြန္းလို႔…

လာမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ
ငါဟာ ၃၉ ေတာင္ေပၚကိုဆက္တက္ရေတာ့မယ္
ဒီလို္ ၃၈ကိုသရုပ္ခြဲၾကည့္ၿခင္းကဗ်ာမ်ိဳးနဲ႔
ငါ့ရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ၾကမ္းၿပင္မွာ မိုးမသည္းေစခ်င္ေတာ့…

ဘဝမွာ..
တခါမွ်မဆိုဖူးေသးတဲ့
ေအးၿငိမ့္စြာဆီးဆင္းသြားမယ့္ သီခ်င္းေလး
ငါကိုယ္တိုင္ေရးခ်င္လွၿပီ
မ်ိဳးဆက္အသစ္ေတြရဲ့လက္နဲ႔
ငါ့ရဲ့ႏွလံုးေသြးေဆးမင္ေတြေပါင္းစပ္ရင္း….

ဘဝမွာ
တခါမွ်မၾကားဖူးေသးတဲ့
ၾကည္လင္စြာၿဖတ္တိုက္သြားမယ့္အသံ
ငါကိုယ္တိုင္ၾကားခ်င္လွၿပီ……
နားစည္ကို လွပတဲ့ကာရန္ေတြနဲ႔အနားသပ္ေစဖို႔
မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းေတြရဲ့ညီညြတ္ေရး
မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ့ အလွဆံုးေတးေတြနဲ႔ေပါင္းစပ္ၿပီး
ငါတို႔….ခရီးဆက္ၾကရေအာင္…။
ေဆာင္းယြန္းလ

6 comments:

Nyein Chan Aung said...

ဘဝမွာ
အေလ်ာ္အစားေတြသိပ္မ်ား
ေရႏွစ္ခါခ်ိဳးမရႏူိင္တဲ့ ၿမစ္တခုအနားမွာ
မင္းထားခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေတြေဆးေၾကာရင္း
ဆံခ်ည္မွ်င္ေတြေတာင္ ေငြေရာင္စြန္းထင္းကုန္
ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ရွင္းမၿပခ်င္ေတာ့
ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေသြးညွီနံ႔ေတြရလြန္းလို႔…

လာမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ
ငါဟာ ၃၉ ေတာင္ေပၚကိုဆက္တက္ရေတာ့မယ္
ဒီလို္ ၃၈ကိုသရုပ္ခြဲၾကည့္ၿခင္းကဗ်ာမ်ိဳးနဲ႔
ငါ့ရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ၾကမ္းၿပင္မွာ မိုးမသည္းေစခ်င္ေတာ့…

ကဗ်ာေကာင္းပါတယ္ ကိုေဆာင္း။ ဘာျဖစ္လို႔မ၀ံ့မရဲျဖစ္။ ကဗ်ာဆရာက ေခတ္တခုကိုျဖတ္သန္း..။ သူျဖတ္တဲ့ ေခတ္မွာ သူျမင္ရာသူေရးမွာေပါ့။ ကိုယ္တိုင္ဇာတ္လိုက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္.. ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာျပသူလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ခ်ပါဗ်ာ။

Pinkgold said...

ေၾသာ္ 39 ေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မွာလား
ဒါဆို ကိုကိုဂ်ီးေပါ့ေနာ္
ကဗ်ာေလး ေတာ္ေတာ္ မိုက္တယ္.. ေျပာေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္ မိုက္တယ္ ေကာင္းတယ္ကလြဲလို႔ က်န္တာ မေျပာတတ္လို႔ အိအိ

Anonymous said...

ကဗ်ာေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္က ေပၚလြင္ထိမိတယ္အကုိ ။ ညီမ ဒီမနက္ေရးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာအသစ္တစ္ခုကုိလည္း လာေရာက္ဖတ္ေပးေနာ္ :)

Chaos said...

မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းေတြရဲ့ညီညြတ္ေရး
မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ့ အလွဆံုးေတးေတြနဲ႔ေပါင္းစပ္ၿပီး
ငါတို႔….ခရီးဆက္ၾကရေအာင္…။

အားမာန္ပါတဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြ
အျမဲေရးတဲ႔ အစ္ကိုတစ္ေယာက္
ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ
စကားမစပ္
ေဖေဖာ္၀ါရီ born ခ်င္းတူသြားပီ အစ္ကိုရ :)

Kaung Kin Ko said...

ကာင္းကင္ထက္က ေနလံုးေၾကြက်
စက္တင္ဘာ၁၈ရဲ့ ညေန
ၿမင္သမွ်အရာ မႈိင္းလို႔ေဝေနခဲ့
ၿမစ္ဝကၽြန္းေပၚတေနရာက
ခ်စ္သူမ်က္ႏွာကဗ်ာတပုဒ္
တသက္တာ ၿပဲစုတ္
အၿပီးတိုင္ဆြဲထုတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ႏွလံုးသားစာမ်က္ႏွာ
ဒါ.ငါ့တေယာက္တည္းရဲ့သီးသန္႔ခံစားခ်က္မဟုတ္
ေထာင္ေသာင္းမကမ်ားၿပားလွတဲ့
ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအားလံုးရဲ့စာမ်က္ႏွာ ….

ကဗ်ာေလးခံစားသြားတယ္အစ္ကို။

kyawhlaingoo said...

ကိုေဆာင္း
က်ေနာ္ကိုေဆာင္းကိုပိုၿပီးေလးစားလာတယ္...မ်ားမ်ားေရးပါ..ပုံျပင္ေဟာင္းေတိကိုလြင့္ပစ္ၿပီး..သမိုင္းအသစ္နဲ႔ သမိုင္းအစစ္ကိုေရးဖို႔...က်ေနာ္လည္းလိုက္မယ္...ခ်န္မထားနဲ႔...ေနာ။