Sunday, February 10, 2008


ဒီတပတ္ ရုံးပိတ္ရက္မွာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ မေပါ့မပါးနဲ႔ထြက္လာသမွ်စာသားေတြကို အကုန္ခ်ေရးၾကည့္လိုက္မိတာပါ။ ကဗ်ာၿဖစ္မၿဖစ္ေတာ့မသိဘူး ေရးေတာ့ေရးၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ဒီအတိုင္းသိမ္းထားရမွာလည္း ႏွေၿမာေနတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ ဘေလာ့ေပၚကိုတင္လိုက္တယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ…….

ငရဲ…….
ဘာတဲ့…..ငရဲ
စိတ္ထဲမွာရွိသမွ် တြန္းခ်လိုက္ရင္း
ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာထဲဲ ကေသာင္းကနင္းလြင့္က်သြားတဲ့ ငရဲ

ခပ္ေဝးေဝးေရွာင္ထြက္ေၿပးလည္း
ေခ်ာင္နံေဘးမွာကပ္ အခါမလပ္ပူးဖက္ထားတဲ့ ငရဲ

ထိုငရဲေကာင္ေၾကာင့္
ေဟာဒီေကာင့္စိတ္ေတြမြန္းက်ပ္
ရုံးဆင္း ရုံးတက္ခ်ိန္ရဲ့ ဘတ္စ္ကားပ်က္တစ္စီးကိုစီးရသလိုမ်ိဳး

မြန္းက်ပ္စိတ္နဲ႔ ၾကိတ္မွိတ္အိပ္ေတာ့လည္း
သန္းေခါင္ေက်ာ္ရဲ့ ညနက္ထဲမွာ ငရဲ….

အိပ္မေပ်ာ္လို႔ ထထိုင္ၿပန္ေတာ့လည္း
စီးကရက္အခိုးအေငြ႔ေတြထဲမွာ ငရဲ…..

ဒုကၡေတြကို အၿမံဳတေကာင္လိုဝွက္ထားၿပန္ေတာ့လည္း
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ငရဲ…..

ေခတ္လူငယ္ေတြရဲ့ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္သီခ်င္းလိုဆိုရၿပန္ရင္လည္း
ေဟာဒီေကာင္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပူးကပ္ေနတဲ့ ငရဲ….

ေၿပးမၾကည့္ဘဲ သိႏူိင္တဲ့
ပထမအရြယ္ရဲ့ ငရဲ
ေဟာဟို မႈန္ပ်ပ် ရြာထဲမွာက်န္ခဲ့တယ္

အေဖ့သားေတာ္ေမာင္က
အေအးလြန္ကဲတဲ့ ကြန္ဆာေဗးတစ္ေတြကမၻာမွာ
ၿမန္မာဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကိိုအသာအယာကပ္ရင္း
အရြယ္ေတာ္ ၃၀ ေက်ာ္ခါမွ တတိယေၿမနင္းေလေတာ့
ေပါ့ေပ့ါေလးမဟုတ္တဲ့ ဘဝအတြက္
သက္ၿပင္းအခါခါခ်
ဒါ ဒုတိယအရြယ္ရဲ့ ငရဲအစ….

ၿပီးေတာ့..တဖန္
ေထာ့ေထာ့က်ိဳးက်ိဳးဘာသာေဗဒနဲ႔ရုန္းကန္
၄ႏွစ္တာဘြဲ႔ကို ၆ႏွစ္ခြဲၾကာမာန္တင္းၿပီးသကာလ
မည္ကာမတၱ ရေတာ့ရလိုက္ပါရဲ့
G.P.A က 3.49
စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာ
မင္ၿပာၿပာေတြနဲ႔ နာမတလံုးကခပ္မႈိင္းမႈိင္း
မ်က္ဝန္းၿပာေတြရဲ့ ကမၻာထဲမွာေတာ့ ကိုယ္ဟာခပ္ထိုင္းထိုင္း…

အေမ့သားေတာ္ေမာင္က
ရုံးတက္ ရုံးၿပန္မွန္ပါေလရက္နဲ႔
မမွန္ကန္လိုက္ေလတဲ့
အဝင္အထြက္ၿပ ဘက္ဂ်က္ဇယား
ေန႔ေန႔ ညည ဒုကၡနဲ႔ အမ်ိဳးစပ္ထားတယ္
မ်က္လံုးခပ္လည္လည္ကို မွိတ္ခ်ီဖြင့္ခ်ီၿပဳရင္း
သူစိမ္းတရန္ဆာေတြ ၾကီးစိုးတဲ့ေခတ္အတြင္းမွာ
ငရဲေကာင္က ဗလာက်င္းေနတဲ့ အိတ္ကပ္ကိုေတာင္ခ်မ္းသာမေပး
အခ်ိန္မေရြး ႏႈိက္တတ္ေသးတယ္အေမ….

အေမေၿပာတဲ့…
ဒုကၡလွလွဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ့
လူမႈဘဝလွလွထဲမွာ ၿပာၿပာသလဲ
ကိုငွက္ရဲ့ ဒုကၡအိုးေလးတစ္လံုးကိုလည္မွာဆြဲရင္း
မာနနဲ႔ သိကၡာေတြကို အခဲလိုက္ၿမိဳထားဆဲမွာ
တခါတခါ ေဒါသေတြကိုအန္ခ်
အဲဒီထြက္က်လာတာေတြကိုဘဲ တခါၿပန္ၿမိဳခ်
ငရဲေကာင္ ေပ်ာ္ပါးတဲ့ ေန႔ညေတြထဲမွာ….

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
အဲဒီ ငရဲေကာင္က ..
ေဟာဒီေကာင္ရဲ့ ခႏၵာကိုယ္တခုလံုးလည္ပတ္
လက္ေခ်ာင္းဖ်ားေတြထိပ္မွာ ရပ္တန္႔ရင္း
မတတ္တတတ္ဖန္ဆင္းထားတဲ့ ဘေလာ့တြင္းထဲခုန္ဆင္း
ကဗ်ာတပုဒ္အေနနဲ႔ အခန္႔သားတည္ခင္းေလရဲ့……….

ဘာတဲ့…..ငရဲ
စိတ္ထဲမွာရွိသမွ် တြန္းခ်လိုက္ရင္း
ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာထဲဲ ကေသာင္းကနင္းလြင့္က်သြားတဲ့ ငရဲ…….။

ေဆာင္းယြန္းလ

5 comments:

Mintasay said...

Your awesome writing remind me of Plague by Albert Camus. Wickedly aesthetic, bro.

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

GPA က 3.49

အဲလိုေပးသလားဗ် မသိလို႕ :P

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

ကၽြန္ေတာ္က ၀.၅ နဲ႕ rounding လုပ္ယူသလားလို႕ ... ေသခ်ာ ခ်န္ထားခဲ႕ သလိုႀကီးပဲ ဗ် ... :P

Kaung Kin Ko said...

ေၿပးမၾကည့္ဘဲ သိႏူိင္တဲ့
ပထမအရြယ္ရဲ့ ငရဲ
ေဟာဟို မႈန္ပ်ပ် ရြာထဲမွာက်န္ခဲ့တယ္

အေဖ့သားေတာ္ေမာင္က
အေအးလြန္ကဲတဲ့ ကြန္ဆာေဗးတစ္ေတြကမၻာမွာ
ၿမန္မာဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကိိုအသာအယာကပ္ရင္း
အရြယ္ေတာ္ ၃၀ ေက်ာ္ခါမွ တတိယေၿမနင္းေလေတာ့
ေပါ့ေပ့ါေလးမဟုတ္တဲ့ ဘဝအတြက္
သက္ၿပင္းအခါခါခ်
ဒါ ဒုတိယအရြယ္ရဲ့ ငရဲအစ….

ၿပီးေတာ့..တဖန္
ေထာ့ေထာ့က်ိဳးက်ိဳးဘာသာေဗဒနဲ႔ရုန္းကန္
၄ႏွစ္တာဘြဲ႔ကို ၆ႏွစ္ခြဲၾကာမာန္တင္းၿပီးသကာလ
မည္ကာမတၱ ရေတာ့ရလိုက္ပါရဲ့
G.P.A က 3.49
စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာ
မင္ၿပာၿပာေတြနဲ႔ နာမတလံုးကခပ္မႈိင္းမႈိင္း
မ်က္ဝန္းၿပာေတြရဲ့ ကမၻာထဲမွာေတာ့ ကိုယ္ဟာခပ္ထိုင္းထိုင္း…

အေတြးေတြ စာသားေတြထိတယ္ဗ်ာ။

Nyein Chan Aung said...

အေဖ့သားေတာ္ေမာင္က
အေအးလြန္ကဲတဲ့ ကြန္ဆာေဗးတစ္ေတြကမၻာမွာ
ၿမန္မာဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကိိုအသာအယာကပ္ရင္း
အရြယ္ေတာ္ ၃၀ ေက်ာ္ခါမွ တတိယေၿမနင္းေလေတာ့
ေပါ့ေပ့ါေလးမဟုတ္တဲ့ ဘဝအတြက္
သက္ၿပင္းအခါခါခ်
ဒါ ဒုတိယအရြယ္ရဲ့ ငရဲအစ….

ၿပီးေတာ့..တဖန္
ေထာ့ေထာ့က်ိဳးက်ိဳးဘာသာေဗဒနဲ႔ရုန္းကန္
၄ႏွစ္တာဘြဲ႔ကို ၆ႏွစ္ခြဲၾကာမာန္တင္းၿပီးသကာလ
မည္ကာမတၱ ရေတာ့ရလိုက္ပါရဲ့
G.P.A က 3.49
စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာ
မင္ၿပာၿပာေတြနဲ႔ နာမတလံုးကခပ္မႈိင္းမႈိင္း
မ်က္ဝန္းၿပာေတြရဲ့ ကမၻာထဲမွာေတာ့ ကိုယ္ဟာခပ္ထိုင္းထိုင္း…

a good poem you create again. i love to read your poems.