Sunday, April 6, 2008


ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္လမ္းေလွ်ာက္ၿခင္း

သင္ကိုယ္တိုင္ကသင့္ကိုယ္ကို
အငိုတိတ္ေအာင္မေခ်ာ့ႏူိင္မွေတာ့
သင္ကိုယ္တိုင္ကသင့္ကိုယ္ကို
လိုအပ္ခ်က္ေတြမၿဖည့္စြက္ႏူိင္မွေတာ့
ကိုယ့္ရဲ့ညႊတ္ထားတဲ့ဦးေခါင္း
ေညာင္းတာသာအဖတ္တင္…..

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာစုေဆာင္းထားရတဲ့မာန
ေစ်းၾကီးေပးၿပီးဝယ္ယူထားရတဲ့မာန
ဖန္ခြက္ပါးတစ္လံုးလိုထိရွလြယ္လွ
ကိုယ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုမပိုင္ရတဲ့ဘဝထဲမွာေတာင္….

တကယ္ေတာ့.ကိုယ္ဟာ
အဆိပ္လူးၿမားတစ္ေခ်ာင္း
အဲဒီၿမားကို သင္သာေကာင္းေကာင္းပစ္ခြင္းႏူိင္ရင္
ခ်ိန္မွတ္ကိုထိဝင္ေစခ်င္တဲ့ၿမားတစ္ေခ်ာင္း….

သင္္မေကာင္းလို႔ေရြ႕ခဲ့ရတဲ့ေခါင္းေတြအတြက္
ကိုယ့္ရဲ့နံနက္မွာ
မ်က္ႏွာသစ္စရာ ေရမရွိဘူး
ကိုယ့္ရဲ့ညမွာ
နားခိုစရာ အိ္ပ္ရာမရွိဘူး…..

ေန႔ေန႔ညည
ကိုယ္ေလွ်ာက္ဖို႔ေဖာက္တဲ့လမ္းထဲမွာ
မီးပြိဳင့္အားလံုးက အဝါ
လူကူးမ်ဥ္းၾကားေတြလည္းပါမလာဘူး….။

4 comments:

ThinkingHoney said...

လႊတ္ေကာင္းပဲဗ်ာ
ဖတ္ရတာ ေက်နပ္တယ္ ကဗ်ာဆရာေရ

Nyein Chan Aung said...

ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ ကိုေဆာင္းေရ။

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလး ၾကိဳက္တယ္အစ္ကို။ သူရိန္လင္းေလးေကာ ေနေကာင္းရဲ ့လားအစ္ကို။ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

Pinkgold said...

အကိုေရ ဘေလာဂ့္ ျပန္ေရးေနျပီေပါ့ ဟုတ္လား

ကဗ်ာေလး ၾကိဳက္တယ္အကို

သၾကၤန္က်ကာနီးမို႔ ေရလည္း ေလာင္းသြားတယ္ေနာ္ ဗြမ္း ဗြမ္း ဗြမ္း