Saturday, December 13, 2008


ရီေဝေဝၿမိဳ႕ေလးေပၚက ေကာင္မေလးဖတ္ဖို႔…
ငါက…..
အိပ္မက္ေတြကိုေရာင္းကုန္လိုထမ္းပိုးရင္း
ေရစီးသန္ၿမစ္က်ဥ္းကိုကူးခတ္
အဲဒီမိုင္တိုင္ေတြကိုၿဖတ္ခဲ့တာပါ
ေကာင္မေလးေရ…
မင္းကေတာ့
ငါ့မနက္ေတြကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလွာင္ရယ္ၿပဳ
င့ါညေနတစ္ခုကိုအၿပီးတိုင္စုတ္ၿဖဲသြား
ေစ်းေလွ်ာ့ခ်မထားခဲ့တဲ့ င့ါရဲ့အိပ္မက္
ဝိုင္တခြက္ေလာက္ေတာင္တန္ဖိုးမရွိေတာ့ဘူးလား…

အရက္ခြက္ထဲမွာ မင္းထည့္ေသာက္တတ္တဲ့
ငါ့သူရဲေကာင္းေတြရဲ့နီေစြးေစြးေသြးေတြနဲ႔
ဇိမ္ခံအရာဝတၴဳေတြမွာ ေပ်ာ္ဝင္သြားတဲ့
မင္းရဲ့ အတိတ္ေမ့ေရာဂါအတြက္
မင္းသိပ္ရက္စက္တာဘဲလို႔ ငါမေၿပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြာ…

မင္းက…
အတၱကိုမင္းရဲ့အေတာင္ပံေတြမွာတပ္
ၿပီးေတာ့.မင္းကိုမင္းခ်ိဳးၿဖဴငွက္လုိ႔ေၿပာရက္ေသးတယ္
ကိုယ့္ဖက္ကိုယ္သိပ္ယက္တတ္တဲ့မင္းအၿပဳအမူေတြေၾကာင့္
ငါ့ေၿမပံုတစ္ခုလံုးဆံုးရႈံးမႈေတြခ်ည္ေႏွာင္ခံေနရရင္း
ငါ့ေန႔ခင္းေန႔လည္ေတြေတာင္ ေမွာင္လို႔မဲလို႔…..

တလက္ကိုင္ တပတ္ရစ္ကုန္သည္ေတြက
သူတို႔အတၲေတြနဲ႔ မင္းကိုခ်စ္ဟန္ေဆာင္ေတာ့
မင္းကေခါင္းလည္တေမာ့ေမာ့နဲ႔
ေသနတ္ေၿပာင္းဝေရွ႕တခါမွ် ခရီးမသြားဖူးတဲ့
မင္းရဲ့ရင္ကို္ေကာ့ရင္း
တခ်ိန္က ငါတို႔ခ်စ္ၿခင္းေတြကိုလြယ္လြယ္နဲ႔ေမ့လိုက္
တကယ္ေတာ့ မင္းမမိုက္ပါဘူး ေကာင္မေလးေရ
ငါသာမိုက္ခဲ့တာပါ
ငါ့ရဲ့..ကြဲကြဲရွရွ ရင္ကိုဖြင့္ရင္း….

တကယ္ေတာ့..
မင္းခၽြတ္ခ်လိုက္တဲ့အေဟာင္းထည္
ဒီအေဟာင္းထည္မွာ ေရာေထြးကာလာမရွိ
ပကတိအၿဖဴ
မင္းခ်စ္တဲ့အသစ္
အဲဒီမွာစုတ္ခ်က္ၾကမ္းေတြနဲ႔ညစ္ပတ္
ငါ့မွာသာစုပ္တသပ္သပ္
မင္းရဲ့လုပ္ဇာတ္ေတြေၾကာင့္…

ပေရာ့ဂ်က္ေပတံကိုသံုးရင္း
မင္းတိုင္းတာေနတဲ့ပန္းတခင္းရဲ့အလ်ားအနံဟာ
ငါတို႔ရဲ့မနက္ၿဖန္ေတြကြ ေကာင္မေလးရ
ဟိုယခင္ၿမက္ခင္းစိမ္းေတြက
ခ်ိဳၿမေနခဲ့တာကိုေရာ မင္းသတိရေသးရဲ့လား…

ရီေဝေဝၿမိဳ႕ေလးေပၚက ေကာင္မေလးေရ
မင္းအပ်င္းေၿပဖို႔အတြက္မ်ား
ငွက္ေတြက အေတာင္မေညာင္းစတမ္း
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၿပေနၾကရသလားမသိဘူးေနာ္..

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ငါ့မွာသာေၾကကြဲေနရတာပါ
ငါ့သူရဲေကာင္းေတြအတြက္ ရင္ကြဲနာေတြက်လို႔
မင္းကေတာ့ အစာဝဖို႔တြက္
ရင္ခုန္သံေတြကို စက္တပ္ရင္းခံစား
ကိုငွက္ရဲ့ အေမ့အိမ္သီခ်င္းေတာင္
အႏွစ္ ၂၀ ဓာတ္ၿပားေဟာင္းၿဖစ္သြားခဲ့..

ေန႔ဖို႔ညစာခ်န္ထားတတ္တဲ့
မင္းရဲ့ ၂၁ရာစု ေခတ္ေရွ႕ေၿပးအခ်စ္
အလုပ္လြန္လို႔ ကၽြန္မၿဖစ္ပါဘူး ေကာင္မေလးရယ္.
မင္းတရႈိက္မက္မက္ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္တဲ့
မင္းရဲ့ေဖာက္သည္ ကုန္သည္ေတြဆိုတာက
အစ္ရႈးက်မွ မင္းအတြက္အၿမတ္ခ်ေပးတတ္တာပါ
မင္းအပါးခစားေနတဲ့
ကိုယ္ရံေတာ္ေတြဆိုတာကလည္း
ေသြးထဲမွာ ၿဖဴနီၿပာ တကြက္စီ
ရဲရဲနီတာဆိုလို႔ စကားလံုးေတြနဲ႔
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ၿပန္မဖတ္ေတာ့တဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာ….

ငါ့စာရြက္ၿပာေပၚမွာေတာ့
ခုထိဗလာေပါ့ ေကာင္မေလးေရ
ေလးၿဖဴနဲ႔ မ်ိဳးၾကီးရဲ့ ”အိမ္ကိုၿပန္ခဲ့ေတာ့သီခ်င္း”
ႏွလံုးသားထဲ စီးဆင္းတဲ့အခါ
နာတယ္ ရင္ထဲ
ၿပီးေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲ
မင္းကိုလည္းခံစားၾကည့္ေစခ်င္
ဒါ င့ါရင္ထဲက ဆႏၵမွန္
”ပိုေကာင္းမယ့္ မနက္ၿဖန္ေတြ”အတြက္ပါေကာင္မေလးေရ….။

5 comments:

ကုိေအာင္ said...

အကုိ႕ ကဗ်ာက ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။

Nyein Chan Aung said...

တကယ္ေတာ့..
မင္းခၽြတ္ခ်လိုက္တဲ့အေဟာင္းထည္
ဒီအေဟာင္းထည္မွာ ေရာေထြးကာလာမရွိ
ပကတိအၿဖဴ
မင္းခ်စ္တဲ့အသစ္
အဲဒီမွာစုတ္ခ်က္ၾကမ္းေတြနဲ႔ညစ္ပတ္
ငါ့မွာသာစုပ္တသပ္သပ္
မင္းရဲ့လုပ္ဇာတ္ေတြေၾကာင့္…

ေန႔ဖို႔ညစာခ်န္ထားတတ္တဲ့
မင္းရဲ့ ၂၁ရာစု ေခတ္ေရွ႕ေၿပးအခ်စ္
အလုပ္လြန္လို႔ ကၽြန္မၿဖစ္ပါဘူး ေကာင္မေလးရယ္.
မင္းတရႈိက္မက္မက္ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္တဲ့
မင္းရဲ့ေဖာက္သည္ ကုန္သည္ေတြဆိုတာက
အစ္ရႈးက်မွ မင္းအတြက္အၿမတ္ခ်ေပးတတ္တာပါ
မင္းအပါးခစားေနတဲ့
ကိုယ္ရံေတာ္ေတြဆိုတာကလည္း
ေသြးထဲမွာ ၿဖဴနီၿပာ တကြက္စီ
ရဲရဲနီတာဆိုလို႔ စကားလံုးေတြနဲ႔
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ၿပန္မဖတ္ေတာ့တဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာ….

ငါ့စာရြက္ၿပာေပၚမွာေတာ့
ခုထိဗလာေပါ့ ေကာင္မေလးေရ
ေလးၿဖဴနဲ႔ မ်ိဳးၾကီးရဲ့ ”အိမ္ကိုၿပန္ခဲ့ေတာ့သီခ်င္း”
ႏွလံုးသားထဲ စီးဆင္းတဲ့အခါ
နာတယ္ ရင္ထဲ
ၿပီးေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲ
မင္းကိုလည္းခံစားၾကည့္ေစခ်င္
ဒါ င့ါရင္ထဲက ဆႏၵမွန္
”ပိုေကာင္းမယ့္ မနက္ၿဖန္ေတြ”အတြက္ပါေကာင္မေလးေရ….။

ကိုေဆာင္း ရီေ၀ေ၀ေကာင္မလးအတြက္ ဒုတိယ ကဗ်ာထင္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ခံစားခ်က္ ထင္ပ။ စာသားေတြ ထိမိတယ္ဗ်ာ။ အေပၚက အဖြဲ႔ေတြအႀကိဳက္ဆံုးပဲ။

ေခါင္ေခါင္ said...

ဦးေဆာင္းရာ..ေကာင္းလုိက္တဲ့ကဗ်ာ....
ရင္ထဲကို ထိညိွသြားတာပဲ...

မသက္ဇင္ said...

ကိုေဆာင္းယြန္းလ----
ရီေဝေဝၿမိဳ႕ေလးေပၚက ေကာင္မေလးဖတ္ဖို႔…
ကဗ်ာတပုဒ္လံုးေကာင္းတယ္--
ကဗ်ာဆရာရဲ႔ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ေတြနဲ႔--
ကဗ်ာအလွ ဖြဲ႔စည္းမွဳေတြဟာ--လွပ ေသသပ္
လြန္းတယ္---

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

ပေရာ့ဂ်က္ေပတံကိုသံုးရင္း
မင္းတိုင္းတာေနတဲ့ပန္းတခင္းရဲ့အလ်ားအနံဟာ
ငါတို႔ရဲ့မနက္ၿဖန္ေတြကြ ေကာင္မေလးရ
ဟိုယခင္ၿမက္ခင္းစိမ္းေတြက
ခ်ိဳၿမေနခဲ့တာကိုေရာ မင္းသတိရေသးရဲ့လား…

အကုိေဆာင္း... ဒီပါဒေလးကုိႀကိဳက္တယ္။