”၃၉ သံုးပိုင္းႏွစ္ပိုင္းေပၚမွာကပ္ဆိုက္ေနတဲ့ပုဂၢလိကကမၻာ”
ေန႔အေဟာင္းေတြနဲ႔ဘဲေပါင္းေဖာ္
ညခါးခါးေတြကိုအရည္ေဖ်ာ္ေသာက္
ဒုကၡၾကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနရ…
မဇၥ်ိမအထုတ္အပိုးကို
ေတာင္ေပၚသူသားသည္အမိလို
ေနာက္ေက်ာမွာလြယ္ပိုးထားရင္း
ကႏၱာရေန႔လည္ခင္းေတြကိုထုဆစ္ရဖန္မ်ားလို႔
ႏွလံုးသားမွာေသြးၿခည္ဥ
ကိုယ္ပိုင္နာရီေတြကိုကၽြန္ၿပဳခံထားရတဲ့
တိုင္းၿပည္အတုမွာ…
ဘတ္ေဒးေတြမ်ားလာတာနဲ႔အမွ်
ရာသီၿမစ္ဝေတြကတၿဖည္းၿဖည္းက်ဥ္းေၿမာင္းလာ
ေဒၚလာအေၾကာင္းအေမးအေၿဖလုပ္သူေတြၾကား
ရသကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာနာဖ်ားေန…
ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူေတြအနားမွာေတာ့
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဟာ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသြားလာစားေသာက္ၾကတဲ့
ဖက္စ္ဖု(ထ္)စားေသာက္ဆိုင္ေပၚက
ဟန္ဘာဂါတစ္လံုးေလာက္မွ်တန္ဘိုးမရွိၾကေတာ့ဘူးေပါ့…
မာယာေကာ့ဖ္စကီးမသိ.ေဂၚကီမရွိ
နီရူဒါနဲ႔နီဗားဒါးသိပ္ၿပီးမကြဲၿပား
ေခ်ေဂြဗားရားဟာ ဘဝေမ့သူတို႔က်က္စားတဲ့
ညဘက္သြားဘားေတြေလာက္စိတ္ဝင္စားစရာမဟုတ္
ေအးစက္စက္ႏွလံုးသားငုတ္တုတ္ေတြေပၚမွာ
တိုက္.ကား.ေဒၚလာနဲ႔ဇိမ္ခံပစၥည္းတခ်ိဳ႕အေၾကာင္း
ဘဝေၿပာင္းသြားတဲ့အေမရိကန္ေရာက္ေပါေခ်ာင္ေကာင္းေတြ
ဒီမိုးကေရစီးသန္ ဒီမိုးကေရၾကီးလွ်ံေနၾကၿပီမို႔
မိုးရြာတုန္းေရခံၾကတယ္ဆိုတဲ့စကားကိုတြင္တြင္သံုး
အရာအားလံုးဟာေပါ့ေပါ့ပါးပါးၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ပါဘဲ
အကြဲအၿပဲေတြသိပ္မ်ားလာတိုင္း (အိမ္ေထာင္ေရး)
အေမရိကန္စံနဲ႔ဘဲတိုင္းတာေနၾက…..
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့
အခါၾကီးရက္ၾကီးေတြတိုင္း
ခါးေတြပိုပိုကိုင္းလာတာကိုသတိထားမိ
တေန႔ႏွစ္ခါေလာက္ၾကည့္မိတဲ့ၿပဒါးၿပင္ေပၚမွာ
အမွန္တရားဟာထင္သာၿမင္သာရွိလွ
ဆံၿခည္မွ်င္တခ်ိဳ႕ေတာင္ေငြေရာင္သမ္းေနၾကၿပီ…
ရင္အနာကိုေၿဖေတြးေတြးၾကည့္တတ္တဲ့ေခါင္း
ကမၻာ့အေရွ႕ၿခမ္းကိုေစာင္းေနခဲ့တာလည္းၾကာေပါ့
ရာသီအေဟာင္းေတြနဲ႔ေပါင္းဖက္ခဲ့ရတဲ့
ႏွလံုးသားထဲကဗ်တ္ေစာင္းအိုတစ္လံုးထဲက
အေဆြးေတးသြားေဟာင္းေတြဘဲရုန္းကန္ထြက္က်
ေရဒီယိုထဲကအပူလႈိင္းေတြကလည္း
ေလ်ာ့ရဲရဲတေယာၾကိဳးေတြလိုဘဲ
လြမ္းခန္းမွာထထမႈတ္တတ္တဲ့ႏွဲၾကီးလိုဘဲ….
အေဖာ္မြန္စစ္ရွာဖို႔ရွားပါးလြန္းလာတဲ့အခါ
ကဗ်ာေတြသာမိတ္ေဆြၿဖစ္လာခဲ့
သက္မဲ့ရုပ္ဝတၳဳေတြကိုလည္း
အသည္းစြဲမခ်စ္တတ္တာၾကာၿပီ….
ကိုယ့္ကမၻာခိုင္တည္သမွ်
ကိုယ္ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းမမွာ
အထီးက်န္ပန္းေတြဘဲပြင့္ေနဦးမွာလား
ဒီလို.စဥ္းစားရင္းနဲ႔ဘဲ
ႏွင္းေတြေရခဲၿဖစ္ၿဖစ္သြားရတဲ့ႏွစ္ေတြကအလီလီ…
အလိုမက်ၿခင္းဦးထုပ္ကိုေဆာင္း
ခ်ိဳက်ိဳးနားရြက္ပဲ့ေန႔ရက္ေဟာင္းေတြကို
ေဆးၿမီးတိုနဲ႔ကုစားေနရရင္း
ေၿပာက္က်ားစစ္ခင္းေနရတဲ့သက္ၿပင္းေတြကလည္း
မေန႔တေန႔ကအိမ္ေရွ႕မွာၿဖန္႔ၾကဲသြားတဲ့ႏွင္းမုန္တိုင္းေတြလိုဘဲ…
အနက္ရႈိင္းဆံုးရင္ထဲကမုန္တိုင္းတစ္ခုကို
ဘယ္လိုတန္ခိုးရွင္မ်ိဳးကရပ္ဆိုင္းေပးႏိူင္ပါ့မလဲ
အရိေမတၱယ်ကလည္းပြင့္ေတာ္မူဖို႔ေဝးေနေသးေတာ့
ေဟာဒီ..ဒုကၡလြင္တီးေခါင္မွာေၿပးရင္းလႊားရင္း
၃၉ သံုးပိုင္းႏွစ္ပိုင္းနဲ႔ပက္ပင္းတိုး
ကိုယ့္ကမၻာမွာဆိုက္တဲ့ကပ္ကဆိုးတယ္….။
လမ်းကလေးရေ
4 weeks ago
11 comments:
အကိုကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းတယ္ အကုိ။
ဖတ္ရတာေရာ၊ ရြတ္ၾကည့္ရတာေရာ အားလုံး
ေကာင္းတယ္ အကုိ။
အင္း.. ဒီအရြယ္ေတာင္ေရာက္ျပီလား ဦးေဆာင္းက။ း)
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္။
စကားမစပ္ အရိေမတၱယ်ပါ။
အခုလိုၿပင္ေပးသြားတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါညီေရ႕..
အကိုလည္းစိတ္ထင္ရာကိုစာလံုးေပါင္းထည့္လိုက္တာ
ဘဲ..ေတာ္ေတာ့္ကိုလြဲသြားတာပါလား....
ကိုယ့္အေၿခအေနကေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီညီေရ႕...
ၿပင္လိုက္ပါၿပီညီေရ႕...
ကဗ်ာေကာင္းတယ္ကိုေဆာင္းရာ။ ကပ္ဆိုက္ေနတဲ့ ပုဂၢလိကကမၻာက အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ပါေစဗ်ာ။ စိတ္ကူးေတြ အျမန္ဆံုးအေကာင္အထည္ေပၚလာပါေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ႏွစ္သစ္ပါ။ ခင္မင္စြာျဖင့္....
း)
ဘယ္လိုမွၿပင္လို႔မရေတာ့ဘူး
ေခၚလက္စနဲ႔ အမသာေခၚေပေတာ့ ...း)
အကုိေရ....၃၉ ဆိုတာ...အသက္ကုိေၿပာတာလားဟင္...
၃၉ ၂ပိုင္းတပိုင္းဆိုေတာ့..ေမြးေန႕အတိအက်ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူ။ နီးပါျပီ.. milestone တခု ထပ္ေ၇ာက္ဖို႕.. အဲဒီ ေမြးေန႕က်ေတာ့မွ..အထူးရွယ္က်င္းပ ေတာ့ေပါ့။ ျငိမ္သက္ရႊင္လန္းျခင္း ရွိပါေစ ေပါ့။
ဦးေဆာင္း.. ၃၉ သုံးပိုင္းႏွစ္ပိုင္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီေနာ္....
အပုိဒ္တုိင္း အပိုဒ္တိုင္း
စကားလုံးတိုင္းစာသားတုိင္း အကုန္လုံးတစ္ခုမက်န္ ၾကိဳက္တယ္..
ဦးေဆာင္းက စကားလုံး ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတာပဲ.. ခဏငွားသုံးမွ ထင္တယ္.. ဟဲဟဲ
ကိုေဆာင္းေမြးေန႕လားဟင္
ပ်ာ္ရႊင္စရာ ၂၀၀၉ ျဖစ္ပါေစ။
Post a Comment