Friday, January 23, 2009

”အခ်ိန္ဇယားထဲကကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ရင္ကထုတ္တယ္”

က်ေနာ္ဒီကဗ်ာေလးကို ရင္ထဲမွာနင့္နင့္သီးသီးခံစားၿပီးေရးထားတာပါ။ လူေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
စာအုပ္ထဲမွာဘဲဖတ္ေနလို႔ ဘယ္ေတာ့မွၿပည့္စံုမွာမဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြရဲ့အေၾကာင္းကိုေသ
ေသခ်ာခ်ာသိခ်င္ရင္ ၿပင္ပေလာကမွာေနၿပီး လူေတြၾကားထဲမွာဘဲရွာရပါတယ္။

ေလာကၾကီးမွာ လူေတြရဲ့အေၾကာင္းကို အေပၚယံၾကည့္ၿပီးနားလည္သိရွိတယ္လို႔ယူဆတဲ့
လူေတြအမ်ားၾကီးရွိၾကပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာသိရွိနားလည္
ႏူိင္ဖို႔အတြက္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာအခ်ိန္ယူၿပီးဖတ္သလိုဖတ္ရပါတယ္။

စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္တဲ့အခါမွာ စာေရးသူရဲ့အမွာစာ.မာတိကာ.နိဒါန္း.စာကိုယ္.နိဂံုးအစရွိ
တာေတြအားလံုးကိုၿပည့္စံုေအာင္ဖတ္မွ စာတစ္ပုဒ္လံုးရဲ့ဆိုလိုရင္းကိုသိရွိနားလည္ႏူိင္သလို
လူတစ္ေယာက္ကိုသံုးသပ္တဲ့ေနရာမွာလည္း စ.လယ္.ဆံုး နားလည္ေအာင္ေလ့လာၿပီးမွ ေဝ
ဖန္သံုးသပ္ရတာၿဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာလူအမ်ားစုက အေပါစားစာေတြကိုပိုၿပီးဖတ္ၾကသလို
လူေတြကိုသံုးသပ္တဲ့အခါမွာလည္းအေပၚယံေလးၾကည့္ၿပီး သံုးသပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။
အေပၚယံရွပ္ၿပီး မာတိကာကိုဖတ္ၿပီးစာတစ္ပုဒ္လံုးကိုကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္နားလည္မႈၿပဳလိုက္
ၾကတဲ့လူေတြနိဒါန္းကိုမဖတ္ စာကိုယ္ကိုမဖတ္ဘဲ နိဂုံးကိုဘဲဖတ္တဲ့သူေတြ နိဒါန္းမေကာင္း
တာနဲ႔ စာကိုယ္နဲ႔နိဂံုးကိုမဖတ္ေတာ့ဘဲေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္ၾကတဲ့လူေတြ အစရွိတဲ့လူေတြကို
လက္ေတြ႔ဘဝမွာ က်ေနာ့္ရဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႔ရင္းၿပီးေတြ႔ရွိဖတ္ရႈေလ့လာခဲ့ရဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္
လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ဆိုရင္ လူအမ်ားၾကီးနဲ႔ေန႔စဥ္ဆက္ဆံၿပီး တခ်ိန္လံုးလူေတြနဲ႔စကား
ေၿပာ လူေတြရဲ့အဓိကလိုအပ္ခ်က္ၿပႆနာေတြကို ေၿပလည္ေအာင္ေၿဖ့ရွင္းေပးေနရတဲ့အလုပ္
ပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ဒီအလုပ္ကိုစိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ကို လက္ခံၿပီးလုပ္ခဲ့တာပါ။
တကယ္ဆိုရင္က်ေနာ္က လူေတြနဲ႔အလုပ္လုပ္ေနရတာကိုေပ်ာ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ။

က်ေနာ္ Business Management Specialty နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးၿပီးဘြဲ႔ရခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္က
လက္ေတြ႔မွာ ဒီဘာသာရပ္နဲ႔အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းၿပဳဖို႔စိတ္မဝင္စားသလို အေမရိကားမွာ
အလုပ္ရွင္ေတြက က်ေနာ့္လို အသက္၃၀ေလာက္မွ ေရာက္လာၿပီး အဂၤလိပ္စကားေၿပာကို
ေခြးအၾကီးလွည္းနင္းသလိုေၿပာေနရတဲ့လူတစ္ေယာက္ထက္စာရင္ သူ႔ႏူိင္ငံမွာေမြးတဲ့ အၿဖဴ
အမဲ ၿပီးရင္ Spanish, Asian နဲ႔အၿခားသူ႔ႏူိင္ငံေပါက္ေတြကိုအလုပ္ေပးဖို႔အရင္စဥ္းစားေလ့ရွိၾက
တာမဆန္းပါဘူး။ ဒီေတာ့က်ေနာ့္အတြက္ က်ေနာ္ရတဲ့ဘြဲ႔နဲ႔အလုပ္ရႏူိင္ဖို႔အခြင့္မသာႏူိင္ပါဘူး။
အခုေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြကိုကူညီရတဲ့
အလုပ္ၿဖစ္ၿပီး ၂၀၀၆ခုႏွစ္ေလာက္ကေနစၿပီး အေမရိကားကို ၿမန္မာဒုကၡသည္ေတြစုၿပံဳၿပီး
ေရာက္လာၾကတာဆိုေတာ့ ဒီအလုပ္က က်ေနာ္နဲ႔အကိုက္ညီဆံုး အံဝင္ခြင္က်တဲ့အလုပ္ၿဖစ္ေန
တာေပါ့။က်ေနာ္ ဒီအလုပ္ကို ၂၀၀၇ခုႏွစ္ႏူိဝင္ဘာလေလာက္ကစၿပီး လုပ္ခဲ့တာဆိုေတာ့
အခုဆိုရင္တစ္ႏွစ္္ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ မႏွစ္က ၂၀၀၈ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္ကိုင္ရတဲ့ေက့စ္က
၆၀နဲ႔၇၀နဲ႔ၾကားထဲေလာက္မွာရွိၿပီး လူဦးေရကေတာ့စုစုေပါင္း၂၀၀နီးပါးေလာက္ရွိပါတယ္။
အခုလို ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးစီးပြားေရးခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့အခ်ိန္ အေမရိကန္ႏူိင္ငံရဲ့စီးပြားေရး
အေၿခအေနကေမာက္ကမယိမ္းထိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလူ ၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္ရဲ့ ေနမႈစားမႈ
က်န္းမာေရး အလုပ္အကိုင္ရရွိေရးအစရွိတာေတြကိုေၿဖ့ရွင္းရတာဟာ လက္ေတြ႔မွာထင္သ
ေလာက္မလြယ္ကူလွပါဘူး။ တခါတခါကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဘဲေစတနာထားၿပီးလုပ္လုပ္
ေစတနာကေဝဒနာၿဖစ္သြားရတာေတြလည္းၾကံဳရတတ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ကိုယ္ပို္င္ဆဲလ္ဖုန္းကိုင္ႏူိင္ေလာက္ေအာင္ေတာင္ က်ေနာ့္မိသားစုရဲ့စီးပြားေရးက
မေၿပလည္လွပါဘူး။ က်ေနာ့္အတြက္ အလုပ္ကအလုပ္အကိုင္အဆင္ေၿပဖို႔ အလုပ္ကတၿခား
ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ဆက္သြယ္မႈလြယ္ကူေစရေအာင္ ဆဲလ္ဖုန္းထုတ္ထားေပးပါတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း ကိုယ့္ၿမန္မာဒုကၡသည္ေတြအဆင္ေၿပရေအာင္ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ဆဲလ္နံပတ္ကို
ေပးထားမိပါတယ္ တခါတခါညသန္းေခါင္ေလာက္က်မွ သူတို႔ကိစၥေတြအတြက္ဖုန္းဆက္
တဲ့လူေတြရွိသလို ရုံးပိတ္ရက္လည္းမေရွာင္ပါဘူး ကိုယ္အဆင္ေၿပတဲ့အခ်ိန္ဟုတ္မဟုတ္
ကိုမစဥ္းစားပါဘူး.သူတို႔လိုရင္လိုသလိုသူတို႔အဆင္ေၿပတဲ့အခ်ိန္ကိုဖုန္းေတြဆက္တတ္ၾကပါ
တယ္။ က်န္တဲ့အေမရိကန္ေက့စ္မန္ေနဂ်ာေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ဆဲလ္နံပတ္ေတြကိုသူတို႔ရဲ့
Client ေတြကိုမေပးထားၾကပါဘူး။ ေပးထားရင္လည္း အလုပ္ခ်ိန္ၿပီးရင္အလုပ္ကသူတို႔ကိုေပး
ထားတဲ့ဆဲလ္ဖုန္းေတြကိုပိတ္ထားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္
လည္း က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြမွာ က်ေနာ့္ဒုကၡနဲ႔က်ေနာ္လံုးခ်ာလည္ေနတာဆိုေတာ့
လာတဲ့ဖုန္းမွန္သမွ်ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔သီးခံၿပီးၿပန္မေၿပာႏူိင္ပါဘူး။
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ေဂ်ေမာင္ေမာင္ရဲ့သီခ်င္းထဲကလိုဆိုရင္ ”က်ေနာ္မေကာင္းဘူး” ေပါ့ဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့က်ေနာ္က စိတ္ထဲမွာရွိတာကို ရွိတဲ့အတိုင္းဘဲေၿပာတတ္တယ္။ ေကြ႔ဝိုက္ၿပီး
စကားလွေအာင္ေၿပာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ဘာမွထိထိေရာက္ေရာက္မလုပ္ေပးတာထက္
စာရင္ လူေတြကိုတည့္တည့္ေၿပာၿပီး တည့္တည့္ဘဲကူညီေပးခ်င္ပါတယ္။ ေၿပာရရင္လည္း
ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ၿပီးေထာင္းေနရသလိုပါဘဲ။ ဒုကၡသည္စခန္းကထြက္လာၾကတဲ့ၿမန္မာ
ၿပည္သားအမ်ားစုက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ႏွစ္ေတြအၾကာၾကီးေနလာၾကၿပီး အလုပ္အကိုင္
မယ္မယ္ရရမလုပ္ခဲ့ဖူးၾကေတာ့ အေမရိကားကိုေရာက္လာၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ၿမွင့္တင္ဖို႔ထက္ အခမဲ့ေနခ်င္စားခ်င္ၾကတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ကလက္ေတြ႔
အလုပ္လုပ္ၿပီးသိခဲ့ၿမင္ခဲ့ေလ့လာခဲ့ရတာပါ။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္ကဒုကၡသည္အားလံုးကိုမဆို
လိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ဒီကိုေရာက္လာၾကတဲ့လူဦးေရရဲ့ ၇၅ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကေတာ့အေခ်ာင္
ခိုလိုတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ေမြးဖြားၾကီးၿပင္းလာခဲ့ၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူတို႔ကိုလည္း
အၿပစ္မဆိုခ်င္ပါဘူး.ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္သက္လံုးအလုပ္မလုပ္ရဘဲႏွစ္ေတြအၾကာၾကီး
ထိုင္စားလာရတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ
ဗဳန္းစားၾကီးေကာက္ခါငင္ခါအလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့
အခ်ိန္မွာ သူတို႔အတြက္ဘာမွအဆင္သင့္ၿဖစ္မေနတာမဆန္းပါဘူး။
စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရအဆင္သင့္မၿဖစ္ႏူိင္သလို ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရလည္းအဆင္သင့္မၿဖစ္
ႏူိင္ပါဘူး။
အရင္းစစ္ရင္ေတာ့အၿမစ္ၿဖစ္တဲ့ၿမန္မာႏူိင္ငံကိုလက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြ
ကဘဲနံပါတ္တစ္တရားခံၿဖစ္ပါတယ္လို႔ေၿပာရမွာပါ။ သူတို႔သာကိုယ့္ႏူိင္ငံအက်ိဳးကိုေရွ႕ရႈမယ္
ကိုယ့္ႏူိင္ငံသားေတြအက်ိဳးကိုပံ့ပိုးမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုဒုကၡသည္ေတြရွိလာၾကမွာမဟုတ္သလို
က်ေနာ္တို႔ၿမန္မာႏူိင္ငံသားေတြလည္းကမၻာအႏွံ႔မွာ အႏွိမ္ခံလူသားဘဝနဲ႔ေနၾကရမွာမဟုတ္ပါ
ဘူး။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေရာက္လာတဲ့ဒုကၡသည္ေတြကို ေရရွည္ကိုယ့္မိသားစုရပ္တည္ႏူိင္ဖို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ေၿခေထာက္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ႏူိင္ဖို႔အတြက္ လူမႈဖူလံုေရးအေထာက္အပံ့ေတြကို
အၿမဲတမ္းအားကိုးမေနဘဲ အလုပ္ရေအာင္ၾကိဳးစားၿပီးရွာဖို႔ အလုပ္မရခင္မွာလည္း အားေနတဲ့
အခ်ိန္ေတြမွာ အဂၤလိပ္စာနဲ႔စကားေၿပာကိုေသေသခ်ာခ်ာဂရုစိုက္သင္ဖို႔ အၿမဲတိုက္တြန္းပါ
တယ္။ သူတို႔က အိမ္တကာရြာရုိးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္လည္ၿပီး အားရင္ဗြီဒီယိုၾကည့္ၿပီး အတင္း
ေၿပာသန္းတုတ္ေနရင္ေတာ့ က်ေနာ္လည္းသူတို႔ကိုစကားခ်ိဳခ်ိဳသာသာမေၿပာႏူိင္ေတာ့ဘူးေပါ့
ဗ်ာ။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ္မွားတယ္ဆိုရင္လည္း အမွားအတိုင္းဘဲရွိပါေစေတာ့ဆိုၿပီး
ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္စပ္လိုက္ပါတယ္။
အဆင္ေၿပရင္ဖတ္သြားၾကပါဦး………


အေၿပာလွေတာ့
သေဘာက်
ဘာေၿပာေၿပာအမွတ္ရတယ္
မွန္မွန္မွားမွား
လူ႔ပါးစပ္ဖ်ားေရပန္းစားတယ္….

အေၿပာမတတ္ေတာ့
လူ႔အမ်က္ရယ္ရွ
ေၿပာသမွ်အရာမဝင္
အဆင္မသင့္ရင္
လူ႔ခ်ဥ္ပတ္ၿဖစ္..

အေၿပာထန္ေတာ့
သေဘာမမွန္ဘူးလို႔စြပ္စြဲ
ဆက္ဆံေရးက်ဲတယ္လို႔ဆိုသူဆို
ဒီလိုပါဘဲ..ေလာက
ေၾသာခ်ဖို႔ေကာင္းေလစြ…

လုပ္ေပးတာ
မလုပ္ေပးတာအသာထား
သေဘာထားမလွလည္း
အေၿပာစကားမ်ားသူကစားတယ္…

သေဘာေသးေသာ္လည္း
အေၿပာေလးၾကြယ္ေနရင္ၿဖင့္
လူလယ္မွာပြဲတင့္လို႔
မာန္ဝင့္ဟန္ထည္….

ကြယ္..
ဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္
သေဘာစစ္မွ
မေနာပ်ိဳၿမစ္သစ္လြင္ၿပီး
သေဘာၾကီးမွလည္း
မေနာေလဟုန္စီးႏူိင္မွာေလ…

တကယ္တမ္း
ေရရွည္ခရီးမွာက
အေၿပာၾကီးေနဖို႔မလို
သေဘာခ်ိဳဖို႔အတြက္
အဇၥ်တစိုၿပည္ဖို႔ဘဲလိုတယ္…။

10 comments:

ကုိေအာင္ said...

လူေတြအေၾကာင္းစပ္ထားတဲ့ အကို႕ကဗ်ာကို
အားေပးလ်က္ပါ ကိုေဆာင္းေရ။

ATN said...

ညီေရ႕ ဘ၀တူေတြပါပဲ
အကိုလည္း အဲလို အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့
လူေတြကေတာ့ အေခ်ာင္သမားေတြပဲ မ်ားပါတယ္
ကိုယ့္ေစတနာက ကုိယ့္အက်ိဳးေပးမွာပါကြာ
စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႕

ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ကိုယ့္ညီ အီးေမးလ္ လိုခ်င္ပါတယ္ အကို႕ ေမးလ္ augustine1703@gmail.com ထဲ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထည့္ထားေပးပါ...

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

အစ္ကိုေရ..
ကဗ်ာေလး လာဖတ္ပါတယ္..

သေဘာခ်ိဳဖို႔အတြက္
အဇၥ်တစိုျပည္ဖို႔ဘဲလိုတယ္…

လူသားအားလံုး အဇၥ်တစိုျပည္ႏိုင္ၾကပါေစ..

အစ္ကို႔ အေၾကာင္းေလး သိခြင့္ရလို႔ ေက်းဇူးပါ..

ေလးစားဂုဏ္ယူမိပါတယ္..

ခင္မင္စြာျဖင့္

ဟန္လင္းထြန္း said...

က်ေနာ္လည္း အဲ့ဒီလုိ အလုပ္မ်ဳိးလုပ္မလားလုိ႔ စဥ္းစားေနတာအကုိရ ။ ကဗ်ာကေတာ့ အမွန္တရားကုိ ေရးထားတာပဲ

Anonymous said...

အစ္ကိုေ၇့ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး ေလးစားမိတယ္ တစ္ခါခါ လူေတြကဒီလိုပါပဲ ေစတနာက ေ၀ဒနာျဖစ္သြားေကာ ။ ညီလည္းၾကားဖူးတယ္ ဒုကၡသည္စခန္းက လူေတြက ေပါ့ေပါ့ေနၾကေတာ့ အလုပ္ကိုမလုပ္ခ်င္တာေတြ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မိန္းမ ရျပီး ခေလးေတြရတာေတာင္ အျပင္မွာမလုပ္စားတက္လို႔ အဲ့မွာပဲဆက္ေနတဲ့သူကရွိေသး ။

ေရရွည္ခရီးမွာက
အေၿပာၾကီးေနဖို႔မလို
သေဘာခ်ိဳဖို႔အတြက္
အဇၥ်တစိုၿပည္ဖို႔ဘဲလိုတယ္

အဆံုးသတ္ေလး ေသခ်ာဖတ္သြားပါတယ္ ။

The Wild Rose said...

အကိုေရ .... ၾကည့္ရတာ စိတ္ထဲမွာအလိုမက်ျဖစ္ေနသလိုဘဲ ....
ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ဗ်ာ လူအမ်ားနဲ႔ထိေတြ႕ ဆက္ဆံရတာဆိုေတာ႔ အဆင္မေျပတာေတြလဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ........
ကဗ်ာဆရာဆိုေတာ႔ အဆင္မေျပမႈေတြ ကဗ်ာအျဖစ္ဖန္တီးသြားတာကို
ဖတ္ရွဴခံစားသြားပါတယ္

ေမ့သမီး said...

အစ္ကိုေရ
လူေတြဟာ တကယ္ပဲ အေပၚယံၾကည္႕ၾကတာမ်ား ပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံေရာက္လာတဲ့အခါ အဲဒီလုိလူေတြ ပိုမ်ားလာတာကိုေတြ႕ရတယ္။ ပါးစပ္ကေလးခ်ိဳေနရင္ လူေတြက အဲလိုလူမ်ိဳးကိုေကာင္းလွၿပီထင္တယ္။ ညီမေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ကူညီႏိုင္တာ ကူညီေပးလိုက္တယ္။ မကူညီႏိုင္ရင္ ျငင္းလိုက္တယ္။ က်န္တာကိုေခါင္းထဲမထည္႕ ေတာ့ဘူး။ စိတ္ကုန္လြန္းလို႕။ အစ္ကိုလည္း ဒီလိုလူေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္မခံနဲ႕။ အစ္ကိုအလုပ္အကိုင္အဆင္ ေျပၿပီး လူေကာင္းေတြနဲ႕ေတြ႕ရပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

လူလ said...

မဂၤလာပါ ကိုေဆာင္း

အေတြ႔အၾကဳံကို လာဖတ္သြားတယ္။
ေပးသူႏွင့္ ယူသူဟာ အံ၀င္ဂြင္မက် ျဖစ္တဲ့အခါ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက သဟဇတ မက်တက် ေပါ့၊

စကားမစပ္ အားလုံး ေနေကာင္းတယ္ ဟုတ္၊

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ...

Anonymous said...

ေနာက္ဆံုး ပို႕စ္ ၂ခုလံုးဖတ္ျပီး.. အင္းးးးးးးးးးအရွည္ၾကီး ေနာက္တခါ ထပ္ဆြဲသြားတယ္။ း)

တကယ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ လူေတြရဲ႕ လာရာ နဲ႕ လားရာ ကိုျပန္ၾကည့္ရင္..ဒီလိုပဲ အမ်ားစုျဖစ္ေနတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒီမွာလည္း ျမင္ဘူးတယ္။ ထထပ္တည္းပဲ။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေလာကရဲ႕အမွန္တရားေတြပဲ
ေကာင္းတယ္အစ္ကိုရာ....