Thursday, February 19, 2009

”ေမာင္းႏွင္မႈေလာင္စာၿဖင့္..အားၿဖည့္ယူခဲ့ရပံု”
ရင္ထက္မက မွန္းခဲ့တာပါ
ေခါင္းထက္မကလည္း ၿမင့္ခဲ့တယ္
ဦးထိပ္မွာ သစၥာတရားကို ပန္ဆင္
ဒူးေလာက္ေတာင္ မတင္ခဲ့တဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ဘဝ
တစ္ကၿပန္စလို႔ေတာ့ မရႏူိင္တာ အမွန္ပဲ
အကြဲအၿပဲနဲ႔ ေဟာဒီလူရဲ့ ရင္ဘတ္
ၾကက္ေၿခခတ္ေတြပဲ ရဲဗေလာင္းခတ္
ေန႔ ညေတြက လူကို တေၿမ့ေၿမ့သတ္တယ္….

တကယ္ဆိုရင္
လိုခ်င္ခဲ့တာက မိဖုုရား
ညားခဲ့တာ ဘုရင္မတစ္ပါးေပါ့
စကားနည္း ရန္စဲေစခ်င္ခဲ့လို႔ေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မင္နီရဲရဲေတြတို႔
အၿပစ္ကို ကိုယ့္ေတာင္ေပၚ ကိုယ္ဖို႔ရင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကီးၿပင္းေစခဲ့တဲ့ ေႏြေပါင္းမ်ားစြာမွာ
ကိုယ့္ကယ္တင္ရွင္ဟာ
ကိုယ္မွတပါး တၿခားသူမရွိ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထက္ေကာ ဘယ္သူပိုသိဦးမွာလဲ…..

ကံေကာင္းၿခင္းဆိုတဲ့ ဧည့္သည္က
ကိုယ့္အိမ္မွာပဲ အဝင္အထြက္နဲေလသလား
အဲဒီ ဧည့္သည္က
သူတပါးအိမ္ေတြမွာ ေခ်ာင္းေပါက္
စူးအက္တူးေၿမာင္းေလာက္
ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားေနရင္လည္း
ကိုယ္က မုဒိတာနဲ႔ ေက်နပ္ေနရဲခဲ့သူပါ
သူ႔ကို တခါတေလမွာ
ကိုယ့္ဆီ အလည္လာေစခ်င္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ….

ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ကိုယ္ စိတ္မညစ္တတ္ေတာ့ပါဘူး
ဘဝမလွလို႔ စိတ္ကို အက်ဥ္းခ်
ပုလင္းဝက မထြက္ၾကသူေတြထက္စာရင္
ကိုယ္က ေလာကဓံသင္ပုန္းၾကီး ေက်ညက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၿမွားကိုေတာ့ ပစ္တတ္ပါေသးတယ္….

ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ ရႈပ္ေထြးေပြလီမႈမ်ား
ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ ေခါင္းမစားေလေတာ့ဘူး
မြန္းၾကပ္ေစခ်င္သေလာက္ မြန္းၾကပ္ေစဖို႔တြက္
ရင္ဘတ္တစ္စံုနဲ႔ ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ငံုထားေလရဲ့…

ၾကမ္းတမ္းရင့္ေရာ္မႈ ေလမုန္တိုင္းေတြ
ကိုယ့္ရင္ခြင္တံတိုင္းဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္
မိုးၾကိဳးလို ပစ္ခတ္သြားၾကပါေစ
ကိုယ္ မမႈေလေတာ့ပါဘူး
ရူးသြပ္ဖူးတဲ့ လတစ္စင္းအတြက္
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ အခါခါမက္ေနဦးမယ္
အဲဒီ မက္ခြင့္ရွိေနေသးတဲ့ အိပ္မက္ေတြအတြက္
ကိုယ့္မနက္ၿဖန္ေတြကို ခရီးဆက္မယ္….

ပစကၡ အေၿခအေနမွာ
ကိုယ္ဟာ ဘဝသံုးစင္းရဲ့ ေခါင္းတြဲ
ကံနဲနဲမ်ားမ်ား ေရွ႕ကိုခုတ္ေမာင္း
ကိုယ့္ပြဲမွာ ကိုယ့္အေၾကာင္းပဲ ကိုယ္ေတာင္းၿပီး
ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ဆက္ ကိုယ့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္ဆက္တယ္…။

20 comments:

Nyein Chan Aung said...

နိမိတ္ပံုေတြအျပည့္နဲ႔ လွပတဲ့ ကိုေဆာင္းယြန္းလရဲ႔ ေနာက္ထပ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါဗ်ာ။

ကဗ်ာဖတ္ၿပီး က်ေနာ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။

ပစကၡ အေၿခအေနမွာ
ကိုယ္ဟာ ဘဝသံုးစင္းရဲ့ ေခါင္းတြဲ
ကံနဲနဲမ်ားမ်ား ေရွ႕ကိုခုတ္ေမာင္း
ကိုယ့္ပြဲမွာ ကိုယ့္အေၾကာင္းပဲ ကိုယ္ေတာင္းၿပီး
ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ဆက္ ကိုယ့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္ဆက္တယ္…။

Anonymous said...

ေရးလိုက္ရင္..ရဲရဲ ရင့္ရင့္ ပဲ ေနာ္..
တို႕ေတြ နဲ႕ ေတာ့ ကြာပါ့...း)...
တကယ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ..
........
ရထား က ေနာက္တဲြ ၂ခု ထဲ ဆို နဲနဲ တိုေသးတယ္...း).
၃ တြဲ.. ၄ တြဲ ေလာက္ ရႏိုင္ ၾကိဳး စားေနာ္...း)

Anonymous said...

နိမိတ္ပံုေတြအျပည့္နဲ႔ ကဗ်ာကို ရင္ဘတ္ထဲထည့္သြားတယ္ အကို ။ အစစအရာရာအဆင္ ေျပပါေစဗ်ာ။

Anonymous said...

ကိုယ့္ပြဲမွာ ကိုယ့္အေၾကာင္းပဲ ကိုယ္ေတာင္းၿပီး
ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ဆက္ ကိုယ့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္ဆက္တယ္…။

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဆံုးသတ္.. အစ္ကို႕ကဗ်ာေတြပိုပို လက္ေစာင္းထက္လာတယ္ ဒါနဲ႕ဒုတိယအပိုဒ္ဖတ္မိေတာ့ အစ္မနဲ႔စိတ္ေကာက္ေနၾကတာလားလို႔ထင္မိလုိက္ေသး
ဟုတ္ပါဘူးေနာ့္ က်ေနာ္က အဲ့လိုပဲမဟုတ္တာေတြးတတ္လြန္းလို႕ း)

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

အႏွစ္ေတြ အႏွစ္ေတြ...
ေနာက္ဆံုးပိုဒ္ေလးႀကိဳက္တယ္.. း)

ကုိေအာင္ said...

အေပၚမွာ ကိုျငိမ္းခ်မ္းေျပာသြားသလုိဘဲ အရမ္းေကာင္းတဲ့
အကို႕ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖတ္ခြင့္ရေနတာကုိက ေက်းဇူး
ကမၻာပါ၊ ကုိေဆာင္းေရ။

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ရင္ဘတ္နဲ႔အျပည့္ခံစားသြားတယ္အစ္ကိုေရ

လင္းဒီပ said...

ဘဝသံုးစင္းရဲ႕ေခါင္းတြဲခင္ဗ်ာ..
ကံေကာင္းျခင္းဧည့္သည့္ကို လာလည္ဖို႕ ေျပာလိုက္ပါမယ္...:P

Mhu Darye said...

ကိုယ့္ကယ္တင္ရွင္ဟာ
ကိုယ္မွတပါး တၿခားသူမရွိ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထက္ေကာ ဘယ္သူပိုသိဦးမွာလဲ…..

ဟုတ္ကဲ့ လာဖတ္သြားတယ္ အစ္ကို..။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေအာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလး
အၾကိဳက္ဆံုးပဲ ကိုေဆာင္းယြန္းေရ

Anonymous said...

အစ္ကိုေရ....

မိန္းမနဲ႔ ရန္မျဖစ္ဘူးလား...ဟဲဟဲ...

ကဗ်ာေလးက ဆိုလိုရင္းကို ဒက္ကနဲ ဒက္ကနဲေနေအာင္ေျပာျပေနသလို
ထိထိမိမိနဲ႔ အႏုပညာေျမာက္ပါေပတယ္..အစ္ကိုေရ..

ေမ့သမီး said...

အစ္ကိုေရ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ်ားေတြပစ္ခဲ့ရတာလည္း ဘယ္ႏွစ္စင္းမွန္းကိုမသိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ကယ္တင္ရွင္ဟာ ကိုယ္မွတပါး အျခားသူမရိွဆုိတာ သိပ္မွန္တာပဲ။ ညီမတို႕တမ်ိဳးသားလံုးအတြက္လည္း မွန္ကန္ေနမယ့္ တရားပါ။ အစ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

pandora said...

ဘဝသံုးစင္းရဲ့ ေခါင္းတြဲ..
ခရီးသြားရာ ညေကာင္းကင္မွာ လတစ္စင္း လိုက္သာ ေနပါေစ

mgngal said...

ကဗ်ာအေရးအေတြးေတြ ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ ။
ကိုယ့္ပြဲမွာ ကိုယ့္အေၾကာင္းပဲ ကိုယ္ေတာင္းၿပီး
ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ဆက္ ကိုယ့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္ဆက္တယ္…။

Kaung Kin Ko said...

အစ္ကုိေရာ ဘဝသံုးစင္းပါ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ရပါေစဗ်ာ။

Smilemay said...

ကံေကာင္းၿခင္းဆိုတဲ့ ဧည့္သည္က
ကိုယ့္အိမ္မွာပဲ အဝင္အထြက္နဲေလသလား
အဲဒီ ဧည့္သည္က
သူတပါးအိမ္ေတြမွာ ေခ်ာင္းေပါက္
စူးအက္တူးေၿမာင္းေလာက္
ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားေနရင္လည္း
ကိုယ္က မုဒိတာနဲ႔ ေက်နပ္ေနရဲခဲ့သူပါ
သူ႔ကို တခါတေလမွာ
ကိုယ့္ဆီ အလည္လာေစခ်င္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ….

ညီအကိုမ်ား said...

ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ကိုယ္ စိတ္မညစ္တတ္ေတာ့ပါဘူး
ဘဝမလွလို႔ စိတ္ကို အက်ဥ္းခ်
ပုလင္းဝက မထြက္ၾကသူေတြထက္စာရင္
ကိုယ္က ေလာကဓံသင္ပုန္းၾကီး ေက်ညက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၿမွားကိုေတာ့ ပစ္တတ္ပါေသးတယ္….

ေကာင္းတယ္ဗ်ာ.. ထိသြားတယ္...

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ေလးကုိ အႀကိဳက္ဆုံးပဲ အကိုေဆာင္းယြန္း...။

emayarKhin said...

အဲဒီလိုၿပတ္သားေနသင္႕တယ္အကုိေရ......

Moe Myint Tane said...

အိပ္မက္ဆိုတာ ရွိေနသမွ် ကြ်န္ေတာ္တို႔မက္ခြင္႔ရွိေသးတယ္အကို။ အကိုအပါအ၀င္ ဘ၀သံုးစင္းလံုး ခ်မ္းေျမ႕သာယာပါေစ အကို။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္