Wednesday, April 29, 2009

”နတ္ၾကီးတဲ့ စာေမးပြဲ”

ေမ့ေနၿပီလားလို႔!
ေမးခ်င္တယ္
ခ်စ္သူအတြက္ စပ္တဲ့ကဗ်ာမဟုတ္ေတာ့
သိပ္ေတာ့ မႏူးညံ့ဘူး……..

ေက်ာပိုးအိတ္တလံုးထဲမွာထည့္ၿပီး
သယ္ပိုးလာခဲ့တဲ့ အနာဂတ္ေတြ
ဘယ္ညေနခင္းမွာ အရည္ေပ်ာ္ေနသလဲ!.......

ဖူးခ်စ္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆံတေတာင့္ဟာ
ဂါထာတေထာင္ မန္းမႈတ္မႈေတြေအာက္
တြန္႔ေၾကာက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီလား!...........

မင္တအိုးလံုး ေမွာက္က်ခံခဲ့ရတဲ့ ”မုခ်”
ဒိုင္ယာရီစာမ်က္ႏွာေဟာင္းေတြေပၚမွာ
လွလွပပ ငိုခ်င္းခ်ေနရတာ
ဘာေၾကာင့္လဲ!
ဘယ္သူ႔မွာ အၿပစ္ရွိသလဲ!..........

ကိုယ္တိုင္ေၿဖဖို႔အတြက္
ကိုယ္တိုင္ထုတ္လိုက္တဲ့
ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းမ်ားစြာကို
ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့
စိတ္စစ္ဆင္ေရး စာေမးပြဲအခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
သြက္သြက္ခါေအာင္ ေခါင္းကုတ္အေၿဖရွာရင္း
ဆံပင္ၿဖဴေတြသာ ၾကီးၿပင္းလာခဲ့တယ္…........။

10 comments:

မယ္႔ကိုး said...

မင္တအိုးလံုး ေမွာက္က်ခံခဲ့ရတဲ့ 'မုခ်'....

ဆံပင္ၿဖဴေတြသာ ၾကီးၿပင္းလာခဲ့တယ္…........။

အေၾကာင္းအရာေရာ...စကားလံုးေတြပါ တိုက္ဆိုင္လြန္းစြာ...

ဒူကဘာ said...

တခ်ဳိ႔ေတြက တမလြန္ကို မ်က္ေစ႔ေမွာက္ေအာင္ ဆံႏြယ္ေတြ ေဆးဆိုး အပ္ခ်ေလာင္း! လုပ္တာလဲ ရွိေသးတယ္ေလ ကဗ်ာဆရာရဲ႕။

emayarKhin said...

ကဗ်ာကမႏူးည႕ံေပမယ္႕
အဓိပၸါယ္ေတာ႕ေတာ္ေတာ္ရွိတယ္....အကုိ...

Nyein Chan Aung said...

ကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္။ အေပၚသံုးပိုဒ္ကို ပိုႀကိဳက္တယ္ ကဗ်ာဆရာ။

အိျႏၵာ said...

ကိုယ္တိုင္ေၿဖဖို႔အတြက္
ကိုယ္တိုင္ထုတ္လိုက္တဲ့
ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းမ်ားစြာကို
ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့
စိတ္စစ္ဆင္ေရး စာေမးပြဲအခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
သြက္သြက္ခါေအာင္ ေခါင္းကုတ္အေၿဖရွာရင္း
ဆံပင္ၿဖဴေတြသာ ၾကီးၿပင္းလာခဲ့တယ္…........။

ဟုတ္လိုက္တာ..အကို..
ကို ကိုယ္တိုင္မေျဖႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြသိပ္မ်ားေနခဲ့ျပီ..။

ကိုယ့္ဘာသာ အေၾကလည္ႏိူင္တဲ့ ကိုယ့္အေျဖေတြလဲ
မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...

ဘ၀ေတြ..............

kaungkinpyar said...

စိတ္မပူနဲ႔ အကို ေဆးဆိုးဖို႔ ေဆးအဆင္သင့္ ႐ွိတယ္၊ ေျဖနိုင္ေအာင္သာေျဖ

လင္းဒီပ said...

ဆံပင္ျဖဴေတြကေတာ့ ၾကီးျပီးရင္း ၾကီးျပင္းေနေတာ့တာပါပဲ ဗ်ာ..။

ေမးခြန္းေတြနဲ႕ ေခ်ာင္ပိတ္ အရိုက္ခံေနရတာကိုက ဘဝပါပဲ အစ္ကို ရာ..။

MANORHARY said...

ကိုယ္တိုင္ေၿဖဖို႔အတြက္
ကိုယ္တိုင္ထုတ္လိုက္တဲ့
ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းမ်ားစြာကို
...........
...........
ကိုယ္ပိုင္အတတ္ပညာေတြနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုၿပင္ဆင္ခ်က္ၿပန္ၿပန္ခ်ေပးေနရတာ
စိတ္မသက္သာစရာ။။။။။။။။

ဆည္းဆာသံစဥ္ said...

ကိုယ္တိုင္ေၿဖဖို ့အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းမ်ားစြာကို အၿပံဳးမ်က္ႏွာ ၿငီးေငြ ့ႏွလံုးသားနဲ ့ တစ္မနက္ခင္းလင္းလာၿပီး..ဇယာကေခါင္းေပၚ အလံၿဖဴလာစိုက္ေတာ့မယ္..။ ရွင္သန္မူ ပံုစံကို ဘယ္လို အရုိးထုတ္ရမလဲ ဆိုတာ ယေန ့ထိေတာ့ မေတြးမိေသးပါဘူး...။ ေတြးေတာင္မေတြးရေသးေတာ့ ေၿဖဖို ့ဆိုတာေ၀းေနတုန္းပါပဲအကိုေရ..။ အခုလို တန္ဖိုးရွိတဲ့ ကဗ်ာေလး ဖတ္ခြင့္ရတာ ေက်းဖူးအထူးတင္ပါတယ္ အကို...။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစခ်င္ဗ်ာ..။

Mhu Darye said...

ကဗ်ာဖတ္ရင္း စိတ္ရွဳပ္ေပါက္ကြဲေနတဲ့ လူတေယာက္ကို ျမင္ေယာင္လာေစတာ..ကဗ်ာဆရာေတာ္တယ္ေပါ့။

နွစ္သက္မိပါတယ္ း)