”စာမ်က္ႏွာတခုေပၚက….”
စာအဆိပ္တက္သြားတဲ့
ဖန္သားၿပင္တခုကိုပဲ သနားမိပါရဲ့
သူ႔ခၿမာ စကားမေၿပာတတ္ရွာဘူးေလ…

စြန္းထင္း ေပက်ံသြားခဲ့တာေတာ့
အမွန္ပါပဲ…
ၿပန္လည္ေလွ်ာ္ဖြပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္
ကုန္ေစ်းႏူန္းေတြ တရိပ္ရိပ္တက္ေနတဲ့ေခတ္မွာ
ဆပ္ၿပာမႈန္႔ကလည္း
ငယ္ငယ္က အေမတို႔ေၿပာေၿပာေနတဲ့
ေရႊေစ်း ဆိုတာထက္ပိုၿပီးၾကီးေလေတာ့
အဲဒီေခါင္းေပါင္းၾကီးက
ဘယ္နည္းနဲ႔မွ
ၿပန္ၿဖဴလာႏူိင္စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး…

ကံမတူလို႔ အက်ိဳးမေပးတာ
ဝမ္းနည္းစရာမဟုတ္ပါဘူး
ကိုယ့္အပူကို ကိုယ္တိုင္အပင္စိုက္ၿပီးမွ
အပူဒဏ္ေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ၿငား
ေနလံုးၾကီးကို အသနားခံတယ္ဆိုတာ
သိပ္ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာမဆန္သလို…….

မုဒိတာမပြားႏူိင္သူရဲ့ ဘက္ကို
နယူတန္ေပးလိုက္တဲ့ လက္ေဆာင္ဟာ
မင္နီၾကက္ေၿခခတ္ေတြအၿဖစ္
ဖန္သားၿပင္ စာမ်က္ႏွာတခုမွာ က်န္ရစ္တယ္…

သမိုင္းၿဖစ္မလာမယ့္ ရာဇဝင္တခုေပါ့
နည္းနည္းေတာ့ ”ရုိင္း”တယ္…..။