”နာဂစ္အဖ်ားေသြးအတြက္ အားေဆးတစက္”
ပုတ္ခ်လို႔မရႏူိင္ခဲ့တဲ့ ဒုကၡေတြေပါ့
ပင္လယ္မွာ ေနခဲ့ၾကရလို႔
ဒုကၡေတြ ပင္လယ္လိုေဝခဲ့ၾကရသလား..
ဘီလူးဆိုင္တီးၿပီး
လႈိင္းေတြၾကီးခဲ့တဲ့ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးကေတာ့
ဘာကိုမွ အမွတ္တရမရွိခဲ့သလိုပါပဲ….
ၾကည့္စမ္းပါဦး
အဲဒီပင္လယ္ၿပင္ၾကီးရဲ့
ေအးစက္ၿငိမ္သက္ေနလိုက္ပံုမ်ား
သူ႔ရဲ့ပဥၥလက္နဲ႔ လူေတြသတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ
ယံုမွားဖြယ္ရာေကာင္းလိုက္ေလရဲ့…
အရုိင္းဆန္ေလၿပင္းက
သူ႔ေရၿပင္ကိုဆင္းၿပီး
အညႈိးၾကီးၾကီးနဲ႔ ရုိက္ခြင္းတဲ့တခဏမွာ
ဘဝေတြေၾကမြသြားခဲ့ပံုက
အားလံုးရဲ့ရင္ကို ထိရွပဲ့ေၾကြက်သြားေစခဲ့တယ္…
အဲဒီပင္လယ္ထဲက
လႈိင္းလံုးၾကီးေတြရဲ့ေအာက္မွာပဲ
ဘဝေတြ သြက္သြက္ခါေအာင္ေမွာက္ၿပိဳလဲခဲ့ရလို႔
နာဂစ္ေၾကာင့္က်တဲ့ မ်က္ရည္စေတြကဆို႔နင့္
ေသာကေတြကိုလည္း
ဘယ္တရားနဲ႔မွ က်င့္လို႔မေပ်ာက္ႏူိင္ၾကေသးဖူး….
နာဂစ္အဖ်ားေသြးေဝေနတဲ့ ဘဝေတြအတြက္
အားေဆးတခြက္ေလာက္ မတိုက္ႏူိင္ရင္ေတာင္မွ
အဖ်ားေသြးတဝက္ေလာက္ ေပ်ာက္ဖို႔အတြက္
အားေဆးတစက္ေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ လိုေနတယ္
အဲဒီ အားေဆးတစက္ဟာ
ခင္ဗ်ားၿဖစ္သလို က်ေနာ္လည္းၿဖစ္တယ္…။
ဒီကဗ်ာေလးကို နာဂစ္မုန္တိုင္းတႏွစ္ၿပည့္ၿခင္း ဝမ္းနည္းၿခင္းအထိမ္းအမွတ္
အေနနဲ႔ေရးတာပါ။
တလက္စတည္းမွာ က်ေနာ္ေၿပာခ်င္တာကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ဘဝအက်ိဳးေပးအေၿခ
အေနေတြေၾကာင့္ ဘေလာ့ေရးၿခင္း ဘေလာ့လည္ပတ္ၿခင္းေတြကို အရင္လိုအခ်ိန္
အမ်ားၾကီးေပးႏူိ္င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဘေလာ့ေပၚက ခ်စ္တဲ့ညီ
အကိုေမာင္ႏွမေတြကိုေတာ့ အၿမဲသတိရေနမွာၿဖစ္ၿပီး အခ်ိန္ရရင္ရသလို ဘေလာ့
ေရးမွာ ဘေလာ့လည္ပတ္မွာၿဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးလိုပါတယ္။
အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္
ေဆာင္းယြန္းလ
Wednesday, May 6, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
11 comments:
အကိုေရ..
ကဗ်ာေတြလာဖတ္တယ္
အရမ္းေကာင္တာပဲေနာ္
နာဂစ္မုန္တုိင္း တနွစ္ျပည္႕ျခင္း ဝမး္နည္းျခင္း
အထိမ္းအမွတ္ကဗ်ာေလးကုိ လာေရာက္ခံစား
သြားပါတယ္...။အားေဆးတစက္ျဖစ္ဖုိ႔လဲ ၾကိဳးစားေနဆဲပါ...။
ကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္ကိုေဆာင္းေရ။ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ကဗ်ာေတြ ဆက္လက္ေရးႏိုင္ပါေစ။
ခင္မင္စြာျဖင့္..
ကဗ်ာလာဖတ္ပါတယ္ အကိုေရ၊ ဘေလာ့ ေရးတာ လည္တာကေတာ့ အဆင္ေျပမွ ေရးပါ လည္ပါ အကိုေရ၊ နားလည္ပါတယ္
နာဂစ္အဖ်ားေသြးေဝေနတဲ့ ဘဝေတြအတြက္
အားေဆးတခြက္ေလာက္ မတိုက္ႏူိင္ရင္ေတာင္မွ
အဖ်ားေသြးတဝက္ေလာက္ ေပ်ာက္ဖို႔အတြက္
အားေဆးတစက္ေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ လိုေနတယ္
အဲဒီ အားေဆးတစက္ဟာ
ခင္ဗ်ားၿဖစ္သလို က်ေနာ္လည္းၿဖစ္တယ္…။
How can we thank you for your many kindnesses?
Bino
အဆင္ေျပသလိုေပါ့ ကိုေဆာင္းေရ
နာဂစ္အမွတ္တရ အသံကို နားေထာင္သြားပါတယ္
အဲဒီ အားေဆးတစက္ဟာ
အစ္ကိုလည္း ျဖစ္ေနသလို
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ျဖစ္ေနတယ္ အစ္ကို
- မလည္ႏိုင္တာထက္ မေရးႏိုင္မွာပဲပူတာပါ အစ္ကို
အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ ။
စိတ္မေကာင္းစြာနဲ ့ပဲ ............ ။
ပုတ္ခ်လို႔မရႏိုင္တဲ႔ ဒုကၡေတြကို မတမ္းတခ်င္ေပမဲ႔ ဘယ္လို ေမ႔ေပ်ာက္ႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ကဗ်ာေလး ႀကိဳက္မိတယ္။
ဘေလာ႔ဂ္ကို ေရးႏိုင္တဲ႔အခ်ိန္တိုင္း လာလည္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ လာမလည္လည္း နားလည္ေနမွာပါ။ တျပည္ထဲေနသူခ်င္းမို႔ ဆုံခ်င္လဲ ဆုံေနမွာေနာ္..
ကဗ်ာေလး ခံစားရတယ္ဗ်ာ။
အခ်ိန္ေတြ ရပါေစဗ်ာ။
အကိုေရ
ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ အလာေနာက္က်သြားပါတယ္.။
အခ်ိန္အားတာနဲ႔ ကဗ်ာေတြသာေကာက္ေရးပစ္လိုက္အကို...
ကဗ်ာဟာ...ကိုယ့္အနာတရေတြအတြက္..
အလွ်င္ျမန္ဆံုး.အနာေဖးတက္ေစႏိုင္တဲ့ေဆးျမီးတုိပဲ..
ျမံဳေန လိႈက္စားေနတာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ အကိုရာ...
Post a Comment