”တိုင္းၿပည္အေသရဲ့ဒုကၡကို ထဲထဲဝင္ဝင္”ဝင္”ၾကည့္ၾက”

လက္ခေမာင္းခတ္ႏိူင္ဖို႔တြက္
လက္ေမာင္းနီနီမွာ ဖေယာင္းခ်က္ေတြနဲ႔ ”ပိတ္”
အသက္တေခ်ာင္းစီမွာ ”မေရာင္းရ”စာတန္းခ်ိတ္
တေယာက္တနည္းစီေတာ့ ”အိပ္”ေနၾကတယ္….

ညေတြသာ ေဟာင္းေဟာင္းၿပီးအေမာဖက္
ေန႔ေတြသာ ေညာင္းေညာင္းၿပီးအေၾကာတက္
စိတ္အပ်က္ၿပင္ဆိုင္ဟာ လူတိုင္းရဲ့တိုင္မွာ”မူး”ၿပီးေမွာက္
တေယာက္တလမ္းစီေတာ့ ”ေပ်ာက္”ေနၾကတယ္….

ကံၾကမၼာကိုခ်ည့္ လက္ညႈိးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး
ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ ေဆးဆိုးဆိုးထားၾကေတာ့
အေမွာင္ပါးဝၿပီး ေမွာင္လိုက္တာလို႔ၿငီးၿငဴဖို႔ကအလြယ္ဆံုး
ပခံုးေပၚေရာက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ယိုဗံုးမွန္သမွ်ကိုလႊတ္ခ်
ကိုယ့္အတၱေပၚမွာကိုယ္ ဇြတ္အေၿပး”သန္”ေနၾကတယ္….

အေတြးအေခၚအၿမင္”မွန္”ေတြက ရုိက္ခြဲခံေနရ
ပေထြးေတာ္ဆင္ၾကံၾကံေနသူေတြက ဗိုက္ရႊဲ”ဟန္”ေနၾကေတာ့
ကိုယ့္စ်ာပနကိုယ္ အမွ်အတမ္းေဝဖို႔ေတာင္ ”ေရ”မရွိ….
တရက္မွာ ၂၄နာရီလံုး”ေသ”ၾကည့္ေနရတဲ့ တိုင္းၿပည္မွာ
လြဲေနတဲ့ ဆံုမွတ္ဇစ္ေတြကို ”ဆြဲေစ့(စိ)”ဖို႔အတြက္
ကြဲေနတဲ့ရင္ဘတ္အစစ္ေတြထဲ လက္တြဲဝင္ၾကည့္လိုက္ၾက……။