”ကဗ်ာကမ္းနဖူးမွာ ယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနတဲ့…အလြမ္းရူး”

အၿမဲရြဲ႕ေနတဲ့ေကာင္
ဘယ္သူ႔စကားမွလည္း နားမေထာင္ခ်င္ဘူး..

အၿမဲေစာင္းေနတဲ့ေကာင္
ဘယ္သူအခ်ိဳးခ်ခ်
ကိုယ္က တည့္တည့္ေနမၿပခ်င္ဘူး…

ဘယ္ခြက္ထဲထည့္ထည့္
ကိုယ့္ပံုစံကလြဲၿပီး ဘယ္ပံုစံမွမထြက္ဘူး
ဘယ္ေပတံနဲ႔တိုင္းတိုင္း
ကိုယ္က ခပ္ရုိင္းရိုင္းပဲ ယဥ္ေက်းတတ္တယ္….

အရာရာကို
အေကာင္းၿမင္ဝါဒနဲ႔ ၾကည့္ႏိူင္ဖို႔အတြက္
နဲနဲေတာ့ ခက္ေနေသးတယ္
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို
အဆိုးၿမင္ဝါဒနဲ႔ ၾကည့္ႏူိင္ဖို႔အတြက္
နဲနဲေတာ့ လြယ္ကူခဲ့တယ္….

ဘယ္သူသေဘာတူတူ မတူတူ
ကိုယ့္အယူနဲ႔ကိုယ္ ကြဲလြဲစြာေနထိုင္တယ္
လြဲမွားတယ္ပဲေၿပာေၿပာ
ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္
ဘဝကို ဂ်စ္ပစီတေကာင္လိုက်င့္ခဲ့ၿပီး
စိတ္ေတြကို ဂ်စ္ပစီတေကာင္လိုလႊင့္ခဲ့တယ္….

ဟန္ေဆာင္ေနရမွ
အခ်ိဳးလွေနတတ္တဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ
ကိုယ္က အရုိင္းေက်ာက္ခဲတလံုး
ဘယ္သူသံုးသံုး မသံုးသံုး
ကိုယ့္ႏွလံုးနဲ႔ကိုယ္ ကိုယ့္ထံုးကိုယ္မူတယ္….

လူရယ္လို႔ၿဖစ္လာကတည္းက
ကိုယ္က အားနည္းတဲ့ဘက္မွာ ေနသားက်ခဲ့တယ္
လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရုံပြဲမၾကည့္တတ္ေပမယ့္
ႏွလံုးသားတစံုနဲ႔ေတာ့
အားနည္းသူကို ဝိုင္းကူရင္ခုန္ေပးတတ္ခဲ့ပါတယ္…

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး
လူတိုင္းသံုးဖူးတဲ့ လက္သံုးစကား
လူတိုင္းလည္း ၾကားဖူးမွာေပါ့
လူတိုင္း တေယာက္တေနရာ
သူ႔အထာနဲ႔သူ ရူးသြပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ…....

ဒီေတာ့
ကိုယ္လည္း ကိုယ့္ရုးသြပ္မႈနဲ႔ကိုယ္
ကိုယ့္မာနအိုအိုေတြအေပၚ တြဲခိုေနေပ်ာ္ရုံေလာက္ပါ
တခ်ိဳ႕တဏွာရူး တခ်ိဳ႕အခ်စ္ရူး
တခ်ိဳ႕အာဏာရူး တခ်ိဳ႕ဥစၥာရူး
တခ်ိဳ႕ဘဝင္ရူး တခ်ိဳ႕….ရူး
တေဒါင့္တေနရာစီရူးေနၾကတဲ့ အရူးေလာကမွာ
ကိုယ္က တမ်ိဳးတဘာသာ ခပ္ဆန္းဆန္း
ကိုယ့္အၿမင္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြေပၚမွာ
တစံုတရာကို ယဥ္ယဥ္ေလး လြမ္းေနတတ္တဲ့ေကာင္
ကဗ်ာကမ္းနဖူးမွာ ေတာင္ေတာင္ေၿမာက္ေၿမာက္ေတြးရင္း
ယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနတဲ့ အလြမ္းရူး…………………………….။