”တနဂၤေႏြတရက္နဲ႔အတူ ေပါ့ပါးစြာ စီးဆင္းခ်င္တယ္”

ကံၾကမၼာစာရြက္ကို ဖတ္တဲ့
နဂါးတေကာင္ရဲ့ ဥာဏ္မ်က္စိက
အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတိတိကို ေၿပာင္းလွည့္ၿပီးတဲ့အခါ
လြမ္းေရးခက္ေနရရွာတဲ့
ရြက္ေၾကြ စေနနံနက္ေတြကေတာ့
တပတ္စာ မ်က္ေၿဖလကာၤ ေတးထပ္ဖို႔အတြက္
မိတ္သဂၤဟ ေခါင္းေလာင္းသံေတြနဲ႔
ပန္းသတင္း ေလြ႕ေလြ႕ေၾကြရာ
လူေနအိမ္ယာေတြဘက္ဆီကို အသာေခါင္းထိုးလို႔
ၿမ်ိ႕ၿပကိုယ္သင္းနံ႔ကို တိတ္တခိုးနမ္းရႈိက္
ငါ့ရဲ့မနက္ခင္းကို တိတိပပ ခင္းက်င္းလိုက္ေလရဲ့…

မေန႔တေန႔တုန္းဆီက နာရီတခ်ိဳ႕နဲ႔
ရာသီရဲ့ ေၿခာက္ၾကိဳးကို
သူ႔ရဲ့ ေလေၿပတသိုက္နဲ႔
ခပ္တိုးတိုးေလး ရုိက္ခတ္ၿပီး
ေႏြးေထြးမႈကို စည္းခ်က္လိုက္သြားခဲ့သူက
ခုေတာ့လည္း…. သူစိမ္းတရံဆန္ပံုကို ဖမ္းလို႔
၃၆၅ မ်က္ႏွာရဲ့ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း စာတရြက္မွာ
အတိတ္ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ဆင္ရင္း
ေႏြကို အိပ္ေမာက်ၿခင္းေတြနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေခၚယူသြားခဲ့ေပါ့…

ခုေတာ့…
ေဆာင္းေလၿပင္း ကေဝမက
ရင့္က်က္အေရၿပားကို ေၿခြနမ္းေနလိုက္ပံုမ်ား
အေသြးအသားေတြထဲထိေအာင္ ေအးစက္
အႏၱာတိက ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ့
ညေနခင္းတခုဘက္ဆီကို
အသိမဲ့ ေၿခႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေရာက္သြားရသလိုမ်ိဳးပ….

ေဟာဟို ၿမင္ကြင္းေတြရဲ့ ေရွ႕နား
အိမ္ရဲ့…ၿပတင္းတံခါး အၿပင္ဘက္ဆီမွာ
ဇာတ္ဖ်ာလိပ္ ပတ္စာခြာသြားတဲ့ ရာသီရက္ေတြကို
ခပ္တိုးတိုး လက္ခ်ိဳးေရတြက္ေနၾကသူ
နီဝါေရာင္စံု သစ္ရြက္အိုေတြေတာင္
က်ယ္ၿပန္႔တဲ့လမ္းမနဲ႔ ေရာေႏွာေၾကြပစ္ၾကရင္း
ဒေရာေသာပါးခုန္ေပါက္လို႔ ေၾကြအံခင္းေနၾကေလေပါ့…

ဒီလိုပါပဲ..
ေႏြကုန္လို႔ မိုးပီပီသသမေရာက္တဲ့ တိုင္းၿပည္မွာ
သစ္ရြက္ေၾကြတာကို ၾကည့္ေငးရင္းနဲ႔
ေဆာင္းဦးေပါက္စ အခင္းအက်င္းကို
အေႏြးဓာတ္ေပး မီးလင္းဖိုနံေဘးကေန
အေတြးခ်ည္မွ်င္ ဟိုတစဒီတစ
ၿဖည္ခ်ေနရသူေတြအတြက္ကေတာ့
စိတ္လက္ ေပါ့ပါးစရာရယ္လို႔
ကဗ်ာ သီခ်င္းေတြကလြဲလို႔ ဘာမွမရွိ
ေရာက္မလာေသးတဲ့ မနက္ၿဖန္အေၾကာင္းေတြနဲ႔သာ
အေတြးကာရန္ ညွိေနခဲ့ရေပါ့…

ဒီလိုနဲ႔..မနက္ၿဖန္ခါဆိုရင္.
ေနာက္ထပ္ တနဂၤေႏြတေခါက္က
တပတ္တာ ရင္ခြင္ရဲ့ ပထမတံခါးေပါက္ကို
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဝင္ေရာက္လို႔
၁၉၂၀ ၾကိမ္ေၿမာက္ထက္ပိုတဲ့
ေနာက္ထပ္ ”အၾကိမ္ေၿမာက္” တခုအၿဖစ္
ဘဝစာမ်က္ႏွာမွာ တစြန္းတစ ထင္က်န္ရစ္ဦးေတာ့မယ္….

ဒီတခါလာမယ့္ တနဂၤေႏြမွာ
ေဆာင္းဦးေပါက္ သစ္ရြက္ေတြေၿခြတဲ့
ဟဲဗီးေရာ့ခ္သံစဥ္ဂီတ ေလအၿပင္းစား ညေတြကို
၂၄ နာရီစာေလာက္ ခဏေမ့ထားၿပီး
ဓမၼသံစဥ္ ေတးသီခ်င္းတပုဒ္နဲ႔
စိတ္ေတြ ေပ်ာ္ေမြ႔ႏူိင္ဖို႔အတြက္
တနဂၤေႏြ ဥပုသ္သီတင္းသံုးရာ
နာရီစင္ၾကီး သီခ်င္းညည္းဆိုတတ္ရာဘက္
အေကာင္းဆံုး မနက္ခင္းတခုနဲ႔အတူ
စိတ္ကူးယဥ္ ကမၻာတပတ္ေလာက္ပတ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ့….

အကြဲ အရွ ဘဝဒုကၡေတြနဲ႔
မ်က္ရည္ အေရာအေႏွာ ေသာက အေမာတို႔ေရ
ဘဝရဲ့ တနဂၤေႏြမီးပြိဳင့္တေနရာမွာ….ငါ
ဓမၼေတးတပုဒ္ေလာက္နဲ႔
ႏွလံုးသားတရားအားထုတ္ခဲ့ခ်င္လို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းဆံု တေနရာဆီက
အလင္းလက္ဆံုး သုခမီးစိမ္းကို ဖြင့္ေပးလွည့္ပါေတာ့…

အဲဒီေန႔မွာ ငါ့စိတ္ေတြကိုု…..
တနဂၤေႏြေလတံခြန္နဲ႔ အၿမင့္ဆံုးလႊင့္ၿပီး
ေကာင္းကင္ေတာ္တမ္းခ်င္း ေတးသီခ်င္းတပုဒ္နဲ႔အတူ
ေဆာင္းဦးေပါက္ေန႔ရက္ေတြရဲ့ တရားဓမၼေတြေမြ႔ေလ်ာ္ရာ
စမ္းေခ်ာင္းေလးတခုရွိရာဆီကို္
လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီးဆင္းခြင့္ၿပဳပါရေစ…………..........။