”အေမ့ကိုလြမ္းလို႔ ဆိုမိတဲ့သီခ်င္း”
တေန႔ေန႔ဆိုတာ
တေရြ႕ေရြ႕လြင့္ပါးသြားလာေနတတ္တဲ့
တိမ္မႈန္တိမ္မႊားေတြလိုပဲလား…
တခ်ိန္ခ်ိန္ဆိုတာ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမွ်ာ္ရြတ္ေနရသေလာက္
အိမ္ေရွ႕တံခါးကို တခ်က္တေလမွမေခါက္တဲ့
သူစိမ္းဆန္ဆန္ ဧည့္သည္တေယာက္လိုပဲလား…
တေၿမ့ေၿမ့ကၽြမ္းသြားတဲ့
တေငြ႔ေငြ႔အလြမ္းမ်ားေပၚမွာ
ဓားခင္းၿပီးမွ လမ္းသလားမိသူ
ေဟာဒီ.ဌာေနငတ္ေနသူရဲ့ ရင္ဘတ္ထဲ
တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ေၾကြတဲ့ ၾကယ္ေတြ
ဘယ္သူကူလို႔ ၾကိဳးနဲ႔သီမွာတုန္း…..
ေနၿခည္နဲ႔ ယက္ေဖာက္ထားတဲ့
အေမ့ႏွလံုးသားအဝတ္ေဟာင္းေလးကို
ၿပန္လည္ဝတ္ဆင္ရဖို႔အတြက္
ႏွင္းစက္ေတြကို တေဆာင္းလံုးေက်ာပိုး
မိုးစက္ေရမႈန္ေတြကို တမိုးလံုးေစာင္လိုၿခံဳၿပီး
ေတာမီးကို တေႏြလံုးတိုးခဲ့ရသူမွာ
ခုခ်ိန္ထိ………………………
ကံၾကမၼာေက်ာက္သားထက္
ဘဝကို ေဇာင္းထက္ေအာင္ေသြးေနရတုန္းပဲ အေမ….။
Thursday, November 12, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
18 comments:
အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သူတိုင္း အေမ့ရင္ခြင္ကို တမ္းတေနၾကရတာပါ အကိုေရ ... ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေနေန အေမ့ရင္ခြင္ရွိတဲ့ ေနရာဟာ ေအးျမတဲ့ အိပ္ေဂဟာေလးပါပဲ။
ေနၿခည္နဲ႔ ယက္ေဖာက္ထားတဲ့
အေမ့ႏွလံုးသားအဝတ္ေဟာင္းေလးကို
ၿပန္လည္ဝတ္ဆင္ရဖို႔အတြက္
ႏွင္းစက္ေတြကို တေဆာင္းလံုးေက်ာပိုး
မိုးစက္ေရမႈန္ေတြကို တမိုးလံုးေစာင္လိုၿခံဳၿပီး
ေတာမီးကို တေႏြလံုးတိုးခဲ့ရသူမွာ
ခုခ်ိန္ထိ………………………
ကံၾကမၼာေက်ာက္သားထက္
ဘဝကို ေဇာင္းထက္ေအာင္ေသြးေနရတုန္းပဲ အေမ….။
ဒီေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ေလးက ကဗ်ာ တပုဒ္လံုးကို တြန္႔ပို႔ေပးသြားတယ္ေနာ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အကို...။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ကိုခ်ိဴတူးေရ.ေတာမီးကို တေႏြလံုး တိုးေနရတာ က်ေနာ္
တို႔ပဲသိတယ္ဗ်ာ.ခင္ဗ်ားက မ်ားမ်ားလည္း ထမ္းထားရတဲ့သူပါ. က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဴးေတြ မိသားစု ထမင္းလက္ဆံုစားပြဲေတြ ဘယ္ေတာ့မွ စၾကရမွာလဲဗ်ာ.
အေမ့ကို လြမ္းတယ္အကိုေရ
ကဗ်ာဖတ္ျပီးေတာ့ ပိုျပီး လြမ္းသြားမိတာအမွန္ပဲ။
ဒီည အေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္မယ္။
ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ရေတာ့ အေမ႔ကို သတိရသြားတယ္...
တကယ္ကိုပဲ ေဇာင္းထက္ေအာင္ ေသြးေနၾကတာပဲမဟုတ္လား...
တေၿမ့ေၿမ့ကၽြမ္းသြားတဲ့
တေငြ႔ေငြ႔အလြမ္းမ်ားေပၚမွာ
ဓားခင္းၿပီးမွ လမ္းသလားမိသူ
ေဟာဒီ.ဌာေနငတ္ေနသူရဲ့ ရင္ဘတ္ထဲ
တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ေၾကြတဲ့ ၾကယ္ေတြ
ဘယ္သူကူလို႔ ၾကိဳးနဲ႔သီမွာတုန္း…..
ထိတယ္ဗ်ာ
ကံၾကမၼာေက်ာက္သားထက္
ဘဝကို ေဇာင္းထက္ေအာင္ေသြးေနရတုန္းပဲ အေမ…
ပိုျပီးေတာ့ ခံစားလိုက္ရတယ္
ေအာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလး
နင္႔နင္႔နဲနဲ နဲ႔ လွတယ္ အစ္ကို ...။။
က်ြန္ေတာ္လည္းအေမ့ကိုလြမ္းတယ္ဗ်ာ
ေနၿခည္နဲ႔ ယက္ေဖာက္ထားတဲ့
အေမ့ႏွလံုးသားအဝတ္ေဟာင္းေလးကို
ၿပန္လည္ဝတ္ဆင္ရဖို႔အတြက္
ႏွင္းစက္ေတြကို တေဆာင္းလံုးေက်ာပိုး
မိုးစက္ေရမႈန္ေတြကို တမိုးလံုးေစာင္လိုၿခံဳၿပီး
ေတာမီးကို တေႏြလံုးတိုးခဲ့ရသူမွာ
ခုခ်ိန္ထိ………………………
ကံၾကမၼာေက်ာက္သားထက္
ဘဝကို ေဇာင္းထက္ေအာင္ေသြးေနရတုန္းပဲ အေမ….။
ခံစားရတယ္ရွင္
တေၿမ့ေၿမ့ကၽြမ္းသြားတဲ့
တေငြ႔ေငြ႔အလြမ္းမ်ားေပၚမွာ
ဓားခင္းၿပီးမွ လမ္းသလားမိသူ
ေဟာဒီ.ဌာေနငတ္ေနသူရဲ့ ရင္ဘတ္ထဲ
တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ေၾကြတဲ့ ၾကယ္ေတြ
ဘယ္သူကူလို႔ ၾကိဳးနဲ႔သီမွာတုန္း…..
ကဗ်ာေတြတအားေကာင္းတယ္
လင့္ထားခြင့္ျပဳပါကဗ်ာဆရာရွင့္
ခုခ်ိန္ထိ………………………
ကံၾကမၼာေက်ာက္သားထက္
ဘဝကို ေဇာင္းထက္ေအာင္ေသြးေနရတုန္းပဲ အေမ….။
ေကာင္းလြန္းလို႔ ထပ္လာဖတ္တယ္
ေရလည္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
လွလိုက္တဲ့စကားလံုးေတြ
အကိုေရ...အေမကိုလြမ္းတဲ့သားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ခံစားခ်က္ကို သိျမင္သြားေစပါတယ္....
ကဗ်ာေလးလွသေလာက္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...။
ကဗ်ာထဲကစကားလံုးေတြအရမ္းေကာင္းေနပါလား
အဆံုးသတ္ အပိုဒ္ေလး ေတာ္ေတာ္ႏုလွၿပီး
ခံစားအားေကာင္းပါတယ္ . . . အေႏြးေထြးဆံုးဟာ
အေမ့ အိမ္ပါဘဲ အစ္ကိုေရ . . .
ဒီကဗ်ာကိုဖတ္ျပီးေတာ့ ခုထက္ထိ စိတ္မခ်ႏိုင္ေသးဘူး ... လို႔ ေျပာေနဆဲျဖစ္တဲ့ အေမ့ကို လြမ္းတယ္။ အေမ့အတြက္ ခုထက္ထိ ဘာမွ မယ္မယ္ရရလုပ္မေပးႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္လဲ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ကဗ်ာရဲ ႔စာသားေတြက ရင္ထဲကို နင့္သြားေအာင္ ေရးတတ္လွခ်ည္လား ကိုေဆာင္းယြန္းရယ္။
မဂၤလာပါ။ လာဖတ္သြားပါတယ္။ သိပ္မညည္းနဲ႔ေနာ့္။ အေမစိတ္ညစ္သြားမယ္။
အကို.ကဗ်ာေတြကသိပ္ေကာင္းမွန္းသိေပမဲ. အေမ့ကဗ်ာ
ေလးဖတ္ရတာစိတ္မေကာင္းလိုက္တာအကိုရယ္..
မားမားသာာရွိေနခဲ့ရင္ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ျပမိမွာပဲ..
ဒီ့ထက္လွတဲ.ကဗ်ာေလးေတြကိုဖန္ဆင္းနိုင္ပါေစ..
ကဗ်ာဖတ္ၿပီး နင္႔သြားတယ္အကို။
လာပါအကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြတဲ႔ ၾကယ္ေတြ ျပန္သီရေအာင္။
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
Post a Comment