”ၾကိဳးဝိုင္းထဲမွာ..ဇာတ္ကနာတယ္”

ၾကမၼာရထားဘီးက
ဘဝသံလမ္းမ်ားနဲ႔ လြဲေခ်ာ္တိမ္းပါးေနလို႔
အိပ္မက္ၾကိဳးဝိုင္းထဲ စိမ္ေၿပးတမ္းကစားေနရတုန္းပဲ...

တိမ္လႊာစီးၿပီး ထြက္ခဲ့ရတဲ့ ခရီးမဟုတ္ေတာ့
ေရၾကည္ရာတေပါက္ ကမ္းကေပ်ာက္ေနေသးသလို
ၿမက္ႏူရာတေကြ႔ လမ္းကိုလည္းမေတြ႔ႏူိင္ခဲ့ေသးဘူး...

မနက္ မနက္ေတြမွာ
အသက္မပါတဲ့ အၿပံဳးအိုအေပါက္အၿပဲေတြထဲ
ေသာကကို တစစီလွီးခြဲထည့္ရင္း
ဂြဒ္ေမာနင္းကို တြင္တြင္ေၿပာရတာလည္း ေမာလွၿပီ…

အဲဒီလို မနက္ေတြဆို
ငွက္ကေလးေတြက ဖာသိဖာသာသီခ်င္းကို ဆိုလို႔…

ညေန ညေနေတြမွာ
ခပ္ေထြေထြ စိတ္ေရာင္စံုကို ထုပ္ပိုးလို႔
ဇနီးမယားနဲ႔ သမီးသားဖို႔ ဘာမွ်မပါ
လက္ခ်ည္းဗလာ ဂြဒ္ႏူိက္နဲ႔သာ ခ်ည္တိုင္ရွာရၿပန္ေပါ့...

အဲဒီလို ညေနေတြဆို
ငါတို႔တေတြက ”ဘဝသံသရာ”ေတးကို ဆိုလို႔…

တကယ္ေတာ့..ငါတို႔ဟာ
မိုးရာသီေတြကို ထြန္ယက္ရင္း
ေဆာင္းႏွင္းေတြကို စိုက္ပ်ိဳးေနပါလ်က္က
ေႏြေနကိုသာ အခါခါရိတ္သိမ္း
ဇာတ္နာေအာင္ မ်က္ရည္လိမ္းေနၾကရသူေတြရဲ့ ဘဝေတြလို..။ ။