Wednesday, June 9, 2010

”ၾကိဳးဝိုင္းထဲမွာ..ဇာတ္ကနာတယ္”

ၾကမၼာရထားဘီးက
ဘဝသံလမ္းမ်ားနဲ႔ လြဲေခ်ာ္တိမ္းပါးေနလို႔
အိပ္မက္ၾကိဳးဝိုင္းထဲ စိမ္ေၿပးတမ္းကစားေနရတုန္းပဲ...

တိမ္လႊာစီးၿပီး ထြက္ခဲ့ရတဲ့ ခရီးမဟုတ္ေတာ့
ေရၾကည္ရာတေပါက္ ကမ္းကေပ်ာက္ေနေသးသလို
ၿမက္ႏူရာတေကြ႔ လမ္းကိုလည္းမေတြ႔ႏူိင္ခဲ့ေသးဘူး...

မနက္ မနက္ေတြမွာ
အသက္မပါတဲ့ အၿပံဳးအိုအေပါက္အၿပဲေတြထဲ
ေသာကကို တစစီလွီးခြဲထည့္ရင္း
ဂြဒ္ေမာနင္းကို တြင္တြင္ေၿပာရတာလည္း ေမာလွၿပီ…

အဲဒီလို မနက္ေတြဆို
ငွက္ကေလးေတြက ဖာသိဖာသာသီခ်င္းကို ဆိုလို႔…

ညေန ညေနေတြမွာ
ခပ္ေထြေထြ စိတ္ေရာင္စံုကို ထုပ္ပိုးလို႔
ဇနီးမယားနဲ႔ သမီးသားဖို႔ ဘာမွ်မပါ
လက္ခ်ည္းဗလာ ဂြဒ္ႏူိက္နဲ႔သာ ခ်ည္တိုင္ရွာရၿပန္ေပါ့...

အဲဒီလို ညေနေတြဆို
ငါတို႔တေတြက ”ဘဝသံသရာ”ေတးကို ဆိုလို႔…

တကယ္ေတာ့..ငါတို႔ဟာ
မိုးရာသီေတြကို ထြန္ယက္ရင္း
ေဆာင္းႏွင္းေတြကို စိုက္ပ်ိဳးေနပါလ်က္က
ေႏြေနကိုသာ အခါခါရိတ္သိမ္း
ဇာတ္နာေအာင္ မ်က္ရည္လိမ္းေနၾကရသူေတြရဲ့ ဘဝေတြလို..။ ။

11 comments:

သဒၶါလိႈင္း said...

အကိုေျပာတဲ့ အိပ္မက္ႀကိဳး၀ိုင္းထဲ စိမ္ေျပးတမ္းကစားေနရ
တုန္းပါပဲ..
ကဗ်ာတပုဒ္လံုးကိုအထပ္ထပ္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္အကိုေရ..
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....
ခင္တဲ့
ညီမသဒၶါ

သိဂၤါေက်ာ္ said...

မနက္ မနက္ေတြမွာ
အသက္မပါတဲ့ အၿပံဳးအိုအေပါက္အၿပဲေတြထဲ
ေသာကကို တစစီလွီးခြဲထည့္ရင္း
ဂြဒ္ေမာနင္းကို တြင္တြင္ေၿပာရတာလည္း ေမာလွၿပီ

ကဗ်ာေလးထဲက ေဝဒနာေတြကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္..

Moe Myint Tane said...

တကယ္႔ကို ထိရွေစတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါဘဲ အကို။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

မယ္႔ကိုး said...

ေႏြေနကိုသာ အခါခါရိတ္သိမ္း
ဇာတ္နာေအာင္ မ်က္ရည္လိမ္းေနၾကရသူေတြရဲ့ ဘဝေတြ....
ဟုတ္ကဲ႔ ဇာတ္ကေတာ့ တကယ္နာပါတယ္။

zue said...

အကိုေရ.. ၾကိဳးဝိုင္းအၿပင္မွာလည္း ဇာတ္နာေနတယ္...
ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းတာပဲ...

Maung Myo said...

မနက္ မနက္ေတြမွာ
အသက္မပါတဲ့ အၿပံဳးအိုအေပါက္အၿပဲေတြထဲ
ေသာကကို တစစီလွီးခြဲထည့္ရင္း
ဂြဒ္ေမာနင္းကို တြင္တြင္ေၿပာရတာလည္း ေမာလွၿပီ…

အရမ္းၾကိဳက္လြန္းလို႕ ဘေလာ့က ဆိုဒ္ဘားမွာတင္လိုက္တယ္ ။

သြယ္လင္းဆက္ said...

ဒီကဗ်ာနဲ႔ ဒီေန႔အထိေတာ္ေတာ္နာသြားၿပီ။ ရင္ထဲကို ကြက္တိမွန္တာပဲ အကိုေဆာင္းေရ။

ကိုခိုင္ said...

လွပတဲ့အေတြးမ်ားနဲ႔
ကဗ်ာေပါင္းမ်ားစြာ
ေရးသားနိုင္ပါေစ။

ကိုခိုင္

လုလင္ပ်ဳိ said...

မိုက္တယ္ဗ်ာ
ဟုိေၾကာ္ျငာလုိေပါ့ ဒါမွတကယ့္ေကာ္ဖီ စစ္စစ္ အရသာ ပရီမီယာ အဲ မွားကုန္ၿပီ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ေကာ္ဖြက္တစ္ခြက္နဲ႔ ဒီကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီး လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကုိ စိမ္ေျပနေျပ ထုိင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတာင္ျဖစ္မိရဲ႕ တကယ္တကယ္

ဏီလင္းညိဳ said...

ကိုေဆာင္းေရ......

ညီေတာ့...........ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီး.....ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူးဗ်ာ......။
(မ်က္ရည္ေတာင္ ၀ဲခ်င္မိတယ္.......)

ခင္မင္ျခင္းအားျဖင့္...........
ဏီလင္းညိဳ

ကဗ်ာလွည္းေလး said...

အကိုၾကီးေရ

ကဗ်ာအသစ္မေတြ႔တာ ၾကာပါပေကာ...