Friday, August 20, 2010

”တေရြ႕ေရြ႕ဆိုရင္...တေန႔ေန႔ကိုလည္းၿမင္ႏုိင္တယ္”

အခ်ိန္ေတြၿပဳန္းတီးသြားခဲ့ရတဲ့ လမ္းမမွာ
ေရာင္စံုစိတ္ကူးေတြက တလက္လက္တရွရွ...

မိုးမဆံုး ေၿမမဆံုးေတာ့တဲ့ အသံုးအႏႈန္းခံတပ္ၾကီးထဲက
က်ည္ဆံေတြလို တသည္းသည္းရြာက်လာတဲ့ စကားလံုးးေတြက
ေလထဲ တြဲခိုပ်ံဝဲေနၾကသလို
ေၿမကမၻာအႏွံ႔ ရႊဲစိုၿပန္႔က်ဲေနၾကေတာ့တယ္...

အလစ္အငိုက္ဆို ေလစိမ္းေတြတဟူးဟူးတိုက္တယ္....

တခါတခါ..နတ္သူရူးေတြရဲ့အလိုေတာ္က် လက္သီးရုိင္းေတြက
ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းထဲက ဓားေသြးၿပတတ္ၾကတယ္...

တခ်ိဳ႕ကေၿပာေတာ့လည္း...
မိုက္တယ္ဆိုတာ လြယ္ပါတယ္တဲ့..

က်ေနာ္တို႔တေတြ...
ၿပီးေတာ့...ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္
ယဥ္ေက်းမႈတံခါးရြက္ေတြကို အရုိးသားဆံုးနည္းနဲ႔ တြန္းဖြင့္ႏုိင္ဖို႔အတြက္
တမနက္ေလာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးစားၾကည့္ခဲ့ၾကဖူးသလား....
.
ငယ္ငယ္တုန္းက စစ္တိုက္တမ္းကစားသလိုမ်ိဳး
တခ်က္ပစ္ရင္ တေယာက္မကေသတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ
ရွင္သန္ေနရမႈက ေကာင္းဘြိဳင္ကားေတြထဲက ဇာတ္ရံသာသာပါပဲ...

ေခတ္မီတိုးတက္လွတဲ့
တက္ကႏုိလိုဂ်ီရဲ့ တန္ခိုးအာႏူေဘာ္ေတြေအာက္မွာ
ကမၻာဟာ တေၿဖးေၿဖးက်ဥ္းေၿမာင္းလာခဲ့ေပမယ့္
တည့္တည့္မေလွ်ာက္မခ်င္းေတာ့ ဘယ္ကိုမွမေရာက္ႏူိင္ဘူး....

မိစၦာလူရုိင္းေတြ အတၱနဲ႔ဒုန္းစိုင္းေနၾကတဲ့ လမ္းမမွာေတာ့
မုန္တိုင္းက တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္း ခါးကိုင္းေအာင္တိုက္ေနခဲ့ဦးမွာပဲ...။ ။

9 comments:

ရီမိုးျပည္ ့ said...

အစ္ကိုေရ...
မုန္တိုင္းဒဏ္ခံႏိူင္ေအာင္ေတာ႔ ႀကိဳးစားရအံုးမွာေပါ႔...
မေရာက္ႀကာျပီမလို႔ အလည္ေရာက္ပါတယ္ အစ္ကို..

ကုိေအာင္ said...

မုန္တုိင္းျပီးရင္ေတာ့ ရာသီဥတုေတြ ျပန္ ၾကည္လင္လာမယ္ ထင္တာပဲ အကုိေရ။

ဆည္းဆာသံစဥ္ said...

ေခတ္မီတိုးတက္လွတဲ့
တက္ကႏုိလိုဂ်ီရဲ့ တန္ခိုးအာႏူေဘာ္ေတြေအာက္မွာ
ကမၻာဟာ တေၿဖးေၿဖးက်ဥ္းေၿမာင္းလာခဲ့ေပမယ့္
တည့္တည့္မေလွ်ာက္မခ်င္းေတာ့ ဘယ္ကိုမွမေရာက္ႏူိင္ဘူး....

မိစၦာလူရုိင္းေတြ အတၱနဲ႔ဒုန္းစိုင္းေနၾကတဲ့ လမ္းမမွာေတာ့
မုန္တိုင္းက တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္း ခါးကိုင္းေအာင္တိုက္ေနခဲ့ဦးမွာပဲ...။ ။


"ေရာက္လာတယ္ အကိုေရ...ဒီကဗ်ာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခိုက္တယ္ဗ်ာ..အထူးသၿဖင့္ အေပၚက ညီ..ေကာ္ပီလုပ္ထားတဲ့ စာသားေလးေတြ ပိုၾကိဳက္တယ္ ။ ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ၾကက္သိန္းေတာင္ထတယ္ဗ်ာ ..။ အကိုေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...။ ေလးစားခင္မင္လွ်က္..

***ေ၀မင္း***

naylynnhtoon said...

ကဗ်ာ၀ါသနာဟာ မိုးခါးေရေသာက္သလိုပဲလားအစ္ကို...
၀ါသနာတူသူၿခင္းေတြ႔ထိမိတ္ဖြဲ႕ အၿပင္မွာလင္းလက္ခြင့္မရတဲ့
ညေနၾကယ္ေတြ....
ဘယ္ေတာ့မွေတာ့ ေနကြယ္ဖို႔ေတာ့ဆုမေတာင္းဘူး
ကိုယ့္အလင္း ... သူမ်ားမၿမင္လည္း ၾကယ္ဟာၾကယ္ပဲ
ရင္ကြဲပံုၿခင္းမတူလို႔ လင္းလက္ပံုၿခင္းမတူရင္ေန
က်ေတာ္တို႔ ဒဏ္ရာေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္အေရာင္ေတြရွိေနတယ္...
ဒီယံုၾကည္မႈအတြက္ ေကာင္းကင္တစ္ခုရွိေနမယ္...
ဒါ...က်ေတာ့ရဲ႕ သက္ဆံုးတိုင္ယံုၾကည္မႈ။

Anonymous said...

ေကာင္းလုိက္တဲ့ ကဗ်ာအကုိေရ

ယဥ္ေက်းမႈတံခါးရြက္ေတြကို အရုိးသားဆံုးနည္းနဲ႔ တြန္းဖြင့္ႏုိင္ဖို႔အတြက္
တမနက္ေလာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးစားၾကည့္ခဲ့ၾကဖူးသလား...

အဲ့ဒီစာသားေလးကုိအႀကိဳက္ဆံုးပဲ ..

သက္ေအာင္(ကေလာင္တုိက္ပြဲ)

p.s ေမြးေန႔ဆုေတာင္းအတြက္ေက်းဇူးပဲေနာ္အကုိ ။

လင္းဒီပ said...

ဟုတ္တယ္ အစ္ကို ေခတ္ၾကီးက ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္ တည့္တည့္ မေလွ်ာက္ၾကရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ႏိုင္ဘူး ။

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ကိုေဆာင္းေရ႕......

ကဗ်ာေလးလာဖတ္တယ္အစ္ကို...။
“တခ်က္ပစ္ရင္ တေယာက္မကေသတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ”..........တဲ့လားဗ်ာ.....။
ဖတ္ရင္း....... ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ..........။

ခင္မင္ေလးစားျခင္းအားျဖင့္.....
ညီ...
ဏီလင္းညိဳ

ကိုခိုင္ said...

ကဗ်ာဆရာႀကီး
ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္သြားခဲ့ပါတယ္။
က်န္းမာပါေစ။

ကိုခိုင္

Unknown said...

အစ္ကို႔ကဗ်ာေတြက စကားလုံးအားမာန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ အဲေလာက္ အားမပါဘူး..